ไร้รอยต่อ รางรถไฟและถนนปูน..ทำอย่างไรให้นิ่มนวล

รอยต่อรางรถไฟและถนนปูน..ทำอย่างไรให้นิ่มนวล

นั่งรถไฟไทย หรือ วิ่งรถบนถนนปูนซีเมนต์วันนี้ นั่งนานๆตรูดระบม  เพราะมันกระโดดตรงรอยต่อราง หรือรอยต่อถนนปูน  (อ้าวไม่สังเกตอีกต่างหาก ว้า...)

วันนี้ผมมีข้อคิดมานำเสนอ เพื่อให้มันนิ่มนวล แบบเสมือนว่า “ไร้รอยต่อ” 

การที่รางรถไฟ หรือ ถนนปูนมีรอยต่อ ผมเข้าใจว่า วิศวกรเขาเผื่อการขยายตัว  กล่วคือ  เมื่อโดนความร้อนจากแดดตอนกลางวัน วัสดุจะขยายตัว  จึงต้องเว้นรอยต่อ  เพื่อกันการขยายตัว  ไม่งั้นมันจะดุ้งตัว ก็ยิ่งอันตราย

ผมเสนอว่า ...เราก็มาต่อแบบ “ปากฉลาม” สิ  คือให้มนทำมุมกัน ๔๕ องศา

ถ้าต่อแบบนี้ผมว่าน่าจะนิ่มนวลกว่าเดิม สี่เท่า ทันทีเป็นอย่างน้อย

เพราะแทนที่ล้อทั้งสองจะสะดุดรอยต่อพร้อมกัน ก็กลายเป็นว่าสะดุดทีละล้อ  อีกทั้งขอบยาง (หรือขอบล้อรถไฟ) ของแต่ละล้อ ยังจะก็ค่อยๆ รับแรงสะดุด จากศูนย์ถึงสูงสุดแบบค่อยเป็นค่อยไป  จากขอบนอกถึงขอบใน  ไม่ใช่ว่าสะดุดทีเดียวพร้อมกันแบบกระแทก 

สร้างราง ถนน แบบนี้ น่าจะนุ่มนวล ซึ่งนอกจากจะสร้างความสุขในการนั่ง/ขับขี่ให้กับประชาชนแล้ว  ยังช่วยประหยัดเงินด้วย เพราะล้อ ยาง จะสึกน้อยลง  ทำให้ยืดอายุการใช้งาน   ช่วยลดค่าใช้จ่าย  ส่วนถนนก็สึกช้าลงด้วย  ก็ช่วยประหยัดงบประมาณการซ่อมบำรุง

ของง่ายๆ มักมองออกได้ยากที่สุด แต่พอมีคนเอามาบอก เราก็มักร้องอ๋อ...ทำไมมันง่ายจังเลย  อุปมา นิพพาน อนัตตา ยากจริงๆ แต่ท่านพุทธทาสภิกขุ เอามาสอนง่ายๆ ว่า จิตว่าง  ตัวกู ของกู  ก็สุดแสนง่าย  แต่คนจำนวนมากก็หาว่าง่ายเกินไป  ก็ไม่ศรัทธาท่านไปเสียอีก  ทั้งที่การทำของยากให้เป็นของง่ายนั้น “มันยากที่สุด” 

...คนถางทาง (๓๐ มีนาคม ๒๕๕๖)