พรแสวงกับพรสวรรค์

พรแสวงกับพรสวรรค์

ระหว่างพรแสวงและพรสวรรค์ น่าสงสัยว่า สองอย่างนี้อะไรสำคัญกว่ากัน

ในความเห็นส่วนตัวคิดว่า พรสวรรค์สำคัญที่ อาจเป็นสิ่งที่จุดประกายให้เราสนใจในศาสตร์ใดศาสตร์หนึ่ง เพราะเรามีความถนัด มีความสนุก เมื่อเริ่มแรกทำหรือเรียนรู้สิ่งที่ชอบ ก็สามารถทำได้ทันที เริ่มได้ดีจึงเกิดความรักความสนใจในสิ่งนั้น ๆ

แต่เราจะขาดพรแสวง หรือคือการทำซ้ำ ๆ การฝึกหัด การฝึกฝนและฝึกซ้อมในเรื่องนั้น ๆ ไม่ได้

ดังที่หนังสือดังที่เกี่ยวกับmanagement ดังเล่มนี้ "Outlier" ซึ่งผู้เขียนเขียนไว้ว่า

Practice isn't the thing you do once you’re good. It’s the thing that makes you good.

เมื่อผู้เขียนพบว่าตัวเองชอบอ่าน ถัดจากนั้นเริ่มหัดเขียนบทกวี กว่าจะเขียนจนเป็น กว่าจะได้ตีพิมพ์เผยแพร่หนึ่งชิ้นแรกนั้น มีบทกวีที่ถูกทิ้งลงตะกร้ามามาก มากกว่าหนึ่งร้อยชิ้นโดยตัวเราเอง

ที่ส่งไปแล้วถูกทิ้งโดยผู้อื่น_บรรณาธิการอีกเล่า

งานแต่ละชิ้นหรือบทกวีที่ถูกเขียน เป็นเหมือนดั่งการบ้าน แบบฝึกหัด เปรียบประดุจ บททดสอบการเดินทางของการเรียนรู้

เมื่อเวลาผ่านไป เราเขียนมากขึ้น เขียนได้มากชิ้น ยังมีที่ต้องคัดออก

นาน ๆ ไป เกิดเกิดความชำนาญขึ้นมาบ้าง ปล้ำเขียนกันมาหลายปี เกิดบ้างค่ะเจ้าความชำนาญนี้ เราเริ่มมีคลังคำ แล้วมีคลังบทกวี

ยังมีมาตลอดค่ะเจ้าแบบฝึกหัด หรือคือบทกวีที่ไม่เข้าตาเราเอง ใช้ไม่ได้

มีบ้างบางชิ้นผลงาน เมื่อนำมาขัดเกลา ซึ่งคือการทำแล้วทำอีกตามกฏหมื่นชั่วโมง การกลับกลายเป็นว่า ชิ้นงานใดชิ้นงานหนึ่งได้คุณภาพ เข้าตาเราเอง ผ่านการเห็นชอบจากกรรมการและได้รับการตีพิมพ์

กฏหมื่นชั่วโมงจึงมีความสำคัญและใช้ได้ดีเสมอ โดยเฉพาะเมื่อบวกกับการบริหารจัดการงาน ทบทวน อ่านใหม่ ตัดต่อ ตบแต่ง เพิ่มเติม

การเก็บงานเก่า การบ้าน หรือแบบฝึกหัดเหล่านี้ให้เป็นระบบ มีการนำงานเก่ามาตรวจสอบ มองหาจุดด้อย แก้ไข เขียนใหม่ให้ทันยุคทันเหตุการณ์ หรือแม้กระทั่งเอามาเพียงชื่อเรื่อง เนื้อหาเป็นของใหม่ที่ได้รับข้อมูลมาใหม่กว่า ทันสมัยกว่า ก่อเกิดผลงานใหม่ที่เรา ผู้เขียนพึงพอใจ และผู้อื่น บรรณาธิการผ่านให้

พรสวรรค์สำคัญ แต่พรแสวงสำคัญยิ่งกว่า

ภูสุภา

14.3.13

[คุณมะเดื่อ]

สำหรับคุณมะเดื่อนี่นะ  พรสวรรค์พอมีบ้าง  แต่ พรแสวงไม่เกิดจ้ะ  เพราะ  ไม่ขยันอ่ะนะ  จึงพาพรสวรรค์กลับสวรรค์ไปด้วย

[ภูสุภา]

Practice isn't the thing you do once you’re good. It’s the thing that makes you good.ค่ะ คุณมะเดื่อ

[ธนิตย์ สุวรรณเจริญ]

การเรียนรู้หลายเรื่อง ต้องมาจากการปฏิบัติเท่านั้นนะครับ

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

ผมมีความเห็นแปลกๆ เกี่ยวกับหนังสือเรื่องนี้อยู่อย่างหนึ่งครับ บันทึกของอาจารย์ทำให้นึกขึ้นได้ว่าผมต้องหาโอกาสเขียนครับ

[ภูสุภา]

 สำหรับพี่ คิดว่าต้องฝึกและปฏิบัติเยอะมากเลยค่ะ

[ภูสุภา]

รออ่านอยู่ค่ะ พี่ยังอ่านไม่จบ บางบทอ่านแล้วคิดไม่เหมือนผู้เขียนนัก เช่นกันค่ะ