นิทานความรักเรื่อง "แมลงปอ"

                            วันนี้ได้มีโอกาสเขียนบันทึกหลายๆอันเลยครับ อารมณ์ดีเพราะสอบเสร็จแล้วด้วยคงเป็นส่วนหนึ่ง เลยท่องโลกอินเทอร์เนตไปเรื่อยครับ บังเอิญไปเจอนิทานเรื่องนึงครับ อ่านแล้วเศร้าจัง เลยเอามาให้ทุกๆคนได้ลองอ่านกันนะครับ

ใจความมีอยู่ว่าา

มีเมืองเล็ก ๆ ที่สวยและสงบสุขเมืองหนึ่ง 
มีคู่รักคู่หนึ่งที่รักกันมาก ทุกวันพวกเขาจะพากันไปดู
พระอาทิตย์ขึ้นที่ชายหาด 
และไปส่งพระอาทิตย์ลับขอบฟ้าที่ชายหาดตอนโพล้เพล้ 
ทุกคนที่เคยพบเจอพวกเขา 
จะมองด้วยสายตาอิจฉาในความรักของคนคู่นี้เสมอ 
แต่แล้ววันหนึ่ง..

เกิดอุบัติเหตุรถชนขึ้น 
หญิงสาวผู้โชคร้ายได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอนอนเงียบ ๆ 
อยู่บนเตียงของโรงพยาบาล 
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า เธอก็ยังคงไม่ฟื้นคืนมา ตอนกลางวัน 
ชายหนุ่มจะมาเฝ้าอยู่ที่หน้าเตียง ร้องเรียกคนรักของเขาเสมอ 
ทั้งๆ ที่เธอไม่ตอบสนองใด ๆ เลย ตกกลางคืน 
ชายหนุ่มจะไปสวดภาวนาออนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าที่โบสถ์นอกเมือง 
เขาร้องไห้จนน้ำตาเหือดแห้ง ไม่มีจะไหลออกมาอีกแล้ว ผ่านไป 1 เดือน 
หญิงสาวยังคงหลับใหลไม่ฟื้นเหมือนเดิม 
ส่วนชายหนุ่มก็ดูจะซูบเซียวขึ้นทุกวัน 
แต่ก็ยังคงสวดอ้อนวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าอยู่เสมอไม่หยุด 
แต่แล้ววันหนึ่ง 
พระผู้เจ้าก็เกิดเห็นใจในรักของชายหนุ่มและตกลงที่[ประทาน]พรให้แก่เขา 
พระผู้เป็นเจ้าได้ถามชาย หนุ่มว่า 
“เจ้ายอมที่จะแลกพรนี้ด้วยชีวิตของเจ้าไหม” ชายหนุ่มตอบโดยไม่ลังเลว่า 
“ ผมยอมครับ” พระผู้เป็นเจ้าพูดว่า 
“งั้นดีฉันจะให้คนรักของเจ้าฟื้นขึ้นมา 
แต่เจ้าต้องแลกกับการกลายเป็นแมลง ปอเป็นเวลา 3 ปี เจ้าจะตกลงยอมไหม

ชายหนุ่มได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงยืนยันคำตอบเดิม “ผมยอมครับ” 
ฟ้าสางแล้ว ชายหนุ่มได้กลายเป็นแมลงปอสวยงามตัวหนึ่ง 
เขาบอกลาพระผู้เป็นเจ้าแล้วรีบบินกลับไปที่โรงพยาบาลหญิงสาวฟื้นขึ้นมาแล้วจริง ๆ 
มีนายแพทย์หนุ่มยืนอยู่ข้าง ๆ เธอ คุยเรื่องอะไรกันสักอย่างหนึ่ง 
แต่ช่างเสียดายที่เขาไม่สามารถที่จะได้ยิน. หลายวันผ่านไป 
หญิงสาวแข็งแรงพอที่จะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว แต่เธอดูไม่มีความสุขเลย 
เธอออกตะเวณหาข่าวคราวของชายหนุ่ม 
แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าชายหนุ่มหายไปอยู่ที่ไหน หญิงสาวยังไม่ละ 
ความพยายามที่จะตามหาชายคนรักของเธอ 
ชายหนุ่มซึ่งอยู่ในร่างของเจ้าแมลงปอ 
ได้[แต่]บินวนเวียนอยู่รอบตัวหญิงสาวไม่ห่าง 
[ทว่า]เขาไม่สามารถที่ส่งเสียงไม่สามารถโอบกอด[เธอ]
เขาทำได้แค่เพียงเฝ้ามองดูหญิงสาวไม่ให้คาดสายตาเท่านั้น 
ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว ลมฤดูใบไม้ร่วงพัดใบไม้ปลิวร่วงหล่นจากต้นไม้ใหญ่ 
เจ้าแมลงปอจำต้องจากที่นี่ไปแล้ว 
นี่เป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้บินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาว 
เขาอยากใช้ปีกของเขาลูบใบหน้าของหญิงสาว 
อยากใช้ปากเล็ก ๆ จูบที่หน้าผาก 
แต่อย่างไรก็ดีร่างเล็กบอบบางในคราบของแมลงปอก็ไม่สามารถเรียกร้องความ 
สนใจจากหญิงสาวได้ 
แค่พริบตา ฤดูใบไม้ผลิก็มาเยือน เจ้าแมลงปอรีบบินกลับมาหาคนรักของเขา 
เพื่อจะพบว่าร่างอันคุ้นตานั้นบัดนี้ได้ยืนเคียงคู่ อยู่กับชายรูปร่างสันทัด 
คนหนึ่ง ภาพ ๆ นั้นทำให้เจ้าแมลงปอเกือบจะบินตกลงมาจากอากาศเลยทีเดียว 
ชาวบ้านต่างกล่าวขานถึงเรื่องอุบัติเหตุที่ทำให้หญิงสาวได้รับบาดเจ็บ 
สาหัสทำให้ได้พบกับแพทย์หนุ่มที่น่ารัก และ ใจดี คนนั้น 
และยังกล่าวถึงความรักของคนทั้งคู่ที่เหมือนถูกกำหนดมาอย่างไรอย่างนั้น 
แน่นอนพวกเขายังคงพูดถึงหญิงสาวที่สดใสร่าเริงขึ้นกว่าเมื่อก่อนมากมายนัก 
เจ้าแมลงปอรู้สึกเจ็บปวดยิ่งนัก หลังจากนั้นไม่กี่วัน 
แมลงปอเห็นแพทย์หนุ่มผู้นั้นพาคนรักของตนไปชายทะเลเพื่อดูพระอาทิยต์ขึ้น 
พลบค่ำก็อยู่ที่ชายหาดเพื่อดูพระอาทิตย์ตก แต่สำหรับเขาแล้ว 
นอกจากบินมาเกาะที่บ่าของหญิงสาวแล้ว เขาไม่สามารถทำอะไรได้เลย 
หน้าร้อนของปีนี้ช่างยาวนานนัก เจ้าแมลงปอบินต่ำลง ๆ 
ทุกวันด้วยความรู้สีกที่เจ็บปวด 
เขาไม่มีเรี่ยวแรงเพียงพอที่จะบินเข้าใกล้ หญิงอันเป็นที่รัก 
ท่าทางการพูดคุยกันอย่างสนิทสนมของคนทั้งคู่ 
เสียงหัวเราะอย่างมีความสุขของทั้งคู่ 
ทำให้เขารู้สึกโดดเดี่ยวยิ่งนัก ย่างเข้าฤดูร้อนของปีที่ 3 
เจ้าแมลงปอไม่ค่อยไปเฝ้าดูคนรักของเขาแล้ว 
บ่าของเธอบัดนี้ถูกโอบกอดด้วยมือของแพทย์หนุ่ม 
ใบหน้าถูกประทับจูบอย่างเบา ๆ จากเขาผู้นั้น 
ดูท่าทางแล้วไม่มีทางเลยที่หญิงสาวจะมีเวลาที่จะไปคิดถึงแมลงปอที่เจ็บปวดตัวหนึ่ง
ยิ่งไม่มีทางที่จะไปคิดถึงอดีตสิ่งที่ผ่านไป วันครบรอบปีที่ 3 
ที่พระผู้เป็นกำหนดไว้ใกล้มาถึงแล้วคนรักของเจ้าแมลงปอกับนายแพทย์หนุ่ม 
ได้จัดพิธีแต่งงานขึ้นในวันสุดท้ายนั้นเอง เจ้าแมลงปอค่อย ๆ บินเข้าไปในโบสถ์ 
และไปเกาะที่บ่าของพระผู้เป็นเจ้าเขาได้ยินเสียงของคนรัก 
ที่ดังมาจากข้างล่างตอบรับคำสาบานของพระผู้เป็นเจ้าว่า “ฉันยอมรับ” 
เขาเห็นแพทย์หนุ่มคนนั้นสวมแหวนให้คนรักของเขา 
ตามด้วยจุมพิตที่แสนหวานของคนทั้งคู่. 
เจ้าแมลงปอปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา 
พระผู้เป็นเจ้าถามแมลงปอว่า “เจ้ารู้สึกเสียใจไหม” เจ้าแมลงปอเช็ดน้ำตาแล้วตอบว่า “เปล่า” พระผู้เป็นเจ้าถอนหายใจแล้วพูดต่อว่า 
“งั้นพรุ่งนี้เจ้าก็ได้กลับเป็นเจ้าคนเดิมแล้ว”
เจ้าแมลงปอส่ายหน้าอย่างช้า ๆ ก่อนตอบว่า

“ ขอผมเป็นแมลงปออย่างนี้ไปตลอดชีวิตเถอะครับ”

บางบุพเพ ชะตาถูกกำหนดมาเพื่อที่ต้องสูญเสียไป

บางบุพเพ ตอนจบไม่ได้สวยงามอย่างที่คิด

รักคน ๆ หนึ่ง ไม่จำเป็นต้องได้รับรักตอบ 
แต่เมื่อได้รับรักจากใครคนหนึ่งเราต้องดูแลรักษามันไว้อย่างดี 
บนบ่าของคุณมีแมลงปอไหม

ที่มา : www.zuxzix.com