การเรียนปริญญาเอก

       การเรียนปริญญาเอก คือความท้าทายและความใฝ่ฝัน และดิฉันหวังว่าจะเป็นช่วงเวลาของการเก็บเกี่ยวและกักตุนสิ่งที่เราใฝ่จะอยากรู้ การค้นหาตัวเอง และการพัฒนาตัวเอง การฝึกเปิดใจเรียนรู้แนวคิดของผู้อื่น ซึ่งแม้แต่เรื่องเดียวกันก็ให้มุมมองที่ไม่เหมือนกัน เมื่อก่อนเป็นคนมีมุมมองว่า ความรู้นั้นต้องถูกต้องเสมอ และการมองหาคำตอบก็จะต้องมีเพียงคำตอบเดียวที่สามารถตอบได้ ซึ่งในโลกของความเป็นจริงมันไม่เป็นอย่างนั้นเลย ไม่มีอะไรที่เป็นสูตรสำเร็จและตายตัว ทุกอย่างล้วนมีความสัมพันธ์กัน แล้วแต่ว่าสัมพันธ์กันมากหรือน้อย

      ขณะนี้ดิฉันกำลังศึกษาต่อระดับปริญญาเอก เกือบ 1 ปี แล้ว หวังไว้ว่าดิฉันจะมีความพยายามและความอดทนทำในสิ่งที่ตัวเองใฝ่ฝัน .... ปลายทางนั้นยังรออยู่  

     สิ่งที่น่ากังวลใจคือ คนทั่วไปไม่ค่อยเชื่อมั่นในระบบการศึกษาไทย แต่ดิฉันยังคงมีความเชื่อมั่นในตัวบุคคลที่เป็นอาจารย์หลายๆท่านที่ยังคงอุทิศตนในการสอนและให้ความรู้แก่ศิษย์อย่างจริงใจ  ดิฉันเคยถูกถามว่า เรียนปริญญาเอกยากมั้ย ดิฉันก็ตอบว่ายาก เพราะต้องอ่านเอกสารที่เป็นภาษาต่างประเทศเยอะ แล้วตัวเองก็ไม่ถึงกับเก่งภาษาอังกฤษมากมาย ต้องเตรียมทำวิทยานิพนธ์ คนที่ถามก็เล่าให้ดิฉันฟังว่า เดี๋ยวนี้เค้ามักจะรวมกลุ่มกันแล้วเรียนกันแบบเอามาแค่วุฒิ ความรู้ไม่เอา งานก็ให้อาจารย์ทำให้ แล้วก็ให้ผลตอบแทน ทำไมคนถึงคิดกันแบบง่ายๆอย่างนี้ นึกแล้วก็รู้สึกสะเทือนใจ ต่อไปคนที่จะจบมาเป็นอาจารย์ หรือสอนคน จะได้รับการยอมรับหรือศรัทธาหรือเป็นต้นแบบที่ดีไ้ด้อีกหรือไม่ คนที่ตั้งใจเรียนแทบเป็นแทบตายให้ได้วุฒิกับคนที่ได้วุฒิมาอย่างง่าย มันเทียบกันได้หรือไม่ 

[Wasawat Deemarn]

ดี หรือ ไม่ดี คงอยู่ที่ตัวเองนะครับ ;)...