เพียงลองนิยาม...ความรัก...
เพียงลองนิยาม...ความรัก...ตามจินตนาการ...
ความสงบ...ไม่วุ่นวาย... นั่น...เพียงพอแล้ว ยินดี... กับความรู้สึกเช่นนี้...
...........หลับตานิ่งพยายามเค้นความคิด ว่าสิ่งใด คือหนทางแห่งชีวิต...และเพื่อนร่วมทาง
ความคิดมีแต่ทำให้ยุ่งยาก....สับสน....กังวล คำตอบ....อยู่ที่หัวใจต่างหาก
เมื่อรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจอย่างมีชีวิตชีวา...เกิดความอิ่มเอมใจ...คือทางสายนั้น...
เมื่อรู้สึกอบอุ่น...คุ้นเคย...ผูกพัน...ด้วยหัวใจ...คือเพื่อนร่วมทางเหล่านั้น...
เพื่อนร่วมทางเหล่านั้น....มิได้ มีไว้เพื่อการคาดหวังว่า...ต้องเคียงข้างกันไปตลอด....
บางช่วงชีวิต...บางสถานการณ์...หมุนเวียนพานพบ...
เวลาถูกกำหนดไว้ อย่างเหมาะสม....ยาวนานแตกต่างกัน...
สิ่งที่เห็นด้วย หัวใจ.....อย่างไรก็ไม่อาจผิดเพี้ยนไปได้...
เพียงอนุญาตให้หัวใจเป็นเข็มทิศ...ปลุกจิตที่หลับไหล...ตื่นขึ้นมา
เพื่อใช้ ชีวิตเคียงคู่ไปกับหัวใจ...เราควรจะพบกันแล้วใช่ไหม...หัวใจของข้าพเจ้า...
ความเห็น (5)
...
ขอบคุณ "ความรัก"
ขอบคุณ "ความคิดถึง"
ขอบคุณ "ห้วงคำนึง"
ขอบคุณ "ความเอื้ออาทร"
ขอบคุณ "การรู้ซึ้ง"
ขอบคุณ "ความห่วงหา"
ขอบคุณ "ความศรัทธา"
ขอบคุณ "เธอ" คือ ยาทันใจ
;)...
กลอนน่ารักดีค่ะ......แต่มางงตรง ......ยาทันใจ !!!.......???? =.=""
มาขำอาจารย์ was ครับ ขอยาบวดหายแทนได้ไหม
ขอบคุณ "เธอ" ที่ทำให้ "ปวดหัว" ไงครับ 555
ป.ล. อ. ขจิต ฝอยทอง แวะมาแซวน๊อ ;)...
เธอ....ไม่ใช่ยาทันใจ...และยาบวดหายค่ะ...กัลยาณมิตรทั้งสองท่าน.....การไม่พึ่งยาใดๆ...นั้นดีกว่า..เพราะทำให้รับรู้ความเจ็บปวด...ว่าอยู่ตรงไหน...เพื่อการดูแลได้ตรงจุด.แค่เป็นหมอที่ดูแลตัวเองตลอดเวลา..ชีวิตก็สุขพอค่ะ ^ ^