"ความรักทำให้คนตาบอด" "รักไม่เป็นก็เป็นทุกข์" หลายๆคนคงได้รับรู้ข้อความเตือนใจเหล่านี้ แต่รู้ทั้งรู้.. คนเราก็ชอบที่จะมีความรัก ชอบให้มีคนมารัก ชอบที่จะตกหลุมรัก
หลายคนคงมีประสบการณ์กับความรักในหลายรูปแบบ รักในวัยเรียนก็มีความสดใส อยากพบกัน ได้คุยกัน ซื้อของขวัญให้กัน แต่ก็มีอาการพ่อแง่แม่งอนกันง่าย เพราะหึงหวงกัน ไม่พอใจกันในการกระทำ หรือคำพูด โดยเฉพาะในยุคนี้ที่การสื่อสารเกิดขึ้นได้ในทุกที่ ในเวลาไม่ถึงวินาที เพราะคนที่บอกว่ารักกันสามารถกดโทรศัพท์ระเบิดอารมณ์ความรู้สึกโกรธไม่พอใจใส่กัน เกิดรอยร้าวในใจ และอาจจะเกิดการทำร้ายทำลายชีวิตกันได้ง่าย
ความรักเป็นความงดงามที่คอยช่วยให้ชีวิตมีชีวา แต่หากว่าเรารู้ไม่ทันอารมณ์ของเรา ซึ่งเกิดขึ้นได้เสมอเพราะเรายังมีตา หู จมูก ลิ้น กายและใจที่สามารถถูกกระทบจากสิ่งต่างๆได้ แถมเรายังเวทนา (ความรู้สึก) สัญญา (ความจำ) สังขาร (การปรุงแต่ง) และวิญญาณ ที่หล่อหลอมให้อารมณ์ความรู้สึกของเรามีความแปรปรวนไปมากบ้างน้อยบ้างในแต่ละเรื่องราวของรักในแต่ละช่วงวัยที่เปลี่ยนไป
รู้ทั้งรู้ว่าหากรักแบบยึดมั่น ครอบครองจะทำให้เกิดทุกข์ แต่ใจเราก็ไม่สามารถปล่อยวางจากความคิดปรุงแต่งได้ ทำให้หลายๆครั้งเรื่องราวความรักของคนสองคนต้องจบลงในระยะเวลาอันสั้น หากเราจะประคับประคองความรักให้ยืดยาว ยั่งยืน เราคงต้องพูดคุย ทำความเข้าใจ ฟังเหตุและผลของกันและกัน หยุดจิตที่คิดปรุงแต่งไปตามข่าว ตามละครที่สื่อเรื่องราวปัญหาของความรัก บางครั้งคนรักของเราไม่ได้เป็นเหมือนพระเอกในละครนั้น แต่เราก็ไปปรุงจิตคิดฟุ้งซ่านไปว่าเพราะเขาทำ เขาพูดแบบนั้น เขาคงไม่รักเราแล้ว เขาคงเบื่อไม่อยากคบกับเราอีกแล้ว แล้วใครหละที่ทุกข์ เราไม่ใช่หรือที่เป็นคนคิด
หากจะรักให้เป็น และไม่เป็นทุกข์เพราะรัก ใจของเราต้องฝึกระมัดระวัง ตั้งใจฟังกันและกัน อย่ายึดว่าความคิดของเราถูกฝ่ายเดียว หันหน้าคุยกันด้วยจิตที่เปิดกว้าง จิตที่ไม่ขุ่นมัว ไตร่ตรองเรื่องราวต่างๆด้วยสติและปัญญา หลายๆเรื่องเราเองที่เป็นต้นเหตุแห่งการทำลายความรัก เพราะไม่เข้าใจธรรมชาติของเขา ไม่ศรัทธาเชื่อมั่นในคนที่เรารัก ลองฝึกฟัง ชำระจิตให้สะอาดปราศจากตะกอนของกิเลส อยู่กับทุกลมหายใจอย่างรู้ค่า เห็นคุณค่าของตัวเรา เข้าใจธรรมชาติและศรัทธาเชื่อมั่นในคนที่เรารัก หากเริ่มเปลี่ยนแปลงที่จิตเรา ความสุขเกิดขึ้นที่เรา และสามารถส่งพลังความสุขความรักให้คนรักกันได้ดี
รู้ทั้งรู้...ขอให้ฝึกรู้เท่าทันความรู้สึกรัก รักเป็น ก็ไม่เป็นทุกข์ รักด้วยรู้และเข้าใจ
วันเสาร์ที่ ๙ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๖ แรม ๑๔ ค่ำเดือน ๒ เวลา ๑๔.๓๗ น.
