ส่งท้ายปีเก่าด้วยน้ำตา..ตอนที่1

บันทึกนี้เป็นบันทึกแรกในโลกออนไลน์ของดิฉันก็ว่าได้  ถ้าขาดตกบกพร่องประการใดยินดีรับฟังคำติชมเพื่อปรับปรุงในตอนอื่นๆนะคะ 

คืนวันที่  29  ธันวาคม 2555  ซึ่งใกล้ถึงวันเริ่มต้นปีใหม่ และเป็นปีที่ฉันน่าจะมีความสุขที่สุด  เป็นการเริ่มต้นชีวิตครอบครัวด้วยความเข้าใจกันและกัน  แต่ความสุขที่ฉันรอคอยกลับวิ่งหนีฉันไป

             คืนนั้นที่รักขอนั่งดื่มกับเพื่อนแถวบ้านดึกกว่าทุกวัน  และเมื่อก่อนเค้าก็เคยนั่งดื่มกับเพื่อนตรงนี้เสมอ เลยไม่คิดว่าจะมีเรื่องกับใครแน่นอน  เหล้า..เมื่อเข้าปากแล้ว  สติก็เริ่มจะวิ่งหนี  คงเป็นเพราะสติเหม็นกลิ่นเหล้าเป็นแน่  เพราะฉันไม่เคยเห็น "สติ " อยู่กับคนเมาเลยแม้แต่คนเดียว  เมื่อเพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งคิดไปว่าเพื่อนๆในกลุ่มที่นั่งดื่มด้วยกัน แทะโลมผู้หญิงที่พามาจากร้านคาราโอเกะ  หนึ่งในนั้นก็คือที่รักของฉัน   พอเริ่มมีปากเสียงที่รักฉันก็พยายามออกไปจากวงเหล้าเพื่อยุติปัญหา   เพราะทราบดีว่าคนนี้เวลาเมาแล้วสติแตกแค่ไหน   เค้าหายออกไปและกลับมาพร้อมปืนและยิงเข้าด้านหลังของที่รักฉัน   

            ตอนนั้นสมองฉันสั่งเพียงอย่างเดียวคือต้องเข้าไปช่วย   คงเป็นเพราะบุญรักษาและเทวดาคุ้มครองให้กระสุนที่หันมายิงใส่ฉันไม่ออกทั้งสองนัด ถึงวันนี้ฉันยังแปลกใจว่าเพราะอะไรเค้าถึงรามือจากฉันง่ายๆ  ทั้งๆที่ไม่มีพลเมืองดีเข้ามาช่วยแม้แต่คนเดียว  

      "  ลูกปืนไม่เข้าใครออกใคร "   บ้างคนก็ว่า ลูกปืนเข้าคนแล้วมันไม่ออก  ถึงไม่มีใครกล้าช่วยคงเป็นเพราะเหตุนี้กระมัง