กาลครั้งหนึ่งเมื่อ...โลกใบนี้....ได้ไร้ซึ่งอินเตอร์เน็ต
ผู้คนอยู่กับการส่งจดหมาย โทรเลข นกพิราบ นกฮูก สาระพันที่จะนำมาเป็นการสื่อสาร
จากชนกลุ่มหนึ่งไปหาอีกกลุ่มหนึ่ง ไม่เว้นแม้กระทั่ง การใช้คนวิ่งสาร หรือนำข้อความนั้น ๆ
ไปส่งให้แก่อีกฝ่ายหนึ่ง....
ในกาลหนึ่งที่โลกนี้ไร้ซึ่ง อินเตอร์เน็ต ทุกชีวิตก็ยังดำรงชีพได้ โดยไม่ขัดสนใด ๆ
สารก็ยังคงส่งได้ตามปกติ ช้าบ้าง หายบ้าง แต่ก็ยังคงสามารถติดต่อกันร่ำไป
ผู้คนก็ยังคงอยู่กับความพอเพียงเท่าที่มี อยู่กับการเพ้อฝันหวาน กับจดหมายจากใครต่อใคร
อีกทั้ง ยังฝึกการอดทน ... ให้ใช้เวลาในการตัดสินใจจากทุกๆสิ่ง หรือจาก จดหมายทุกๆฉบับ
ลายมือ บอกนิสัยคน การได้รอคอยลายมือของคนรักนั้นเป็นสุขอย่างหนึ่ง
ได้รอ เมื่อใดภาพเขาจะส่งมาถึง ย่อมมีความสุข และทำให้รักได้ใช้ใจไปพร้อมกับเวลา....
วันหนึ่งเมื่อโลกนี้...ได้พัฒนาการจนมี .. E - mail
กาลหนึ่งเมื่อโลกมี จดหมายอิเล็คทรอนิกส์ การสื่อสารรวดเร็ว ฉับไว
คุยกันง่ายขึ้น สารต่าง ๆ ถูกส่งไปได้อย่างง่ายดาย
ราคาแสนถูก จนบางครั้ง ฟรี แค่คำว่าฟรี ทุกคนในโลกก็ล้วนจะวิ่งเข้าใส่
เมื่อการสื่อสารสะดวกขึ้น การสูญหายลดลง สิ่งติดขัดทั้งหลายลดลง ..
การติดต่อกันระหว่างคนสองคนก็ง่ายขึ้นด้วย รวมไปถึงการติดต่อระหว่าง องค์กรต่าง ๆ ก็เช่นเดียวกัน
เมื่อการติดต่อสะดวกและรวดเร็วขึ้น...สิ่งต่าง ๆ ก็ดำเนินไวขึ้น
ทั้งนี้ ความรักที่เกิดอย่าฉับพลัน ก็เกิดการเบื่อหน่ายได้ง่ายขึ้นและรวดเร็วขึ้นได้เช่นกัน
ขาดการตัดสินใจที่ตริตรอง มีคู่รักหลายคู่ ที่เจอกันในโลกไซเบอร์
และพบเจอกันเพียงรูปภาพ ที่ถูกสรรค์สร้างจากโฟโต้ชอป โปรแกรมจีน สาระพัดโปรแกรมการแต่งรูป
เมื่อพบตัวจริงก็กลับรับกันไม่ได้ เพราะเพียงเวลาอันสั้น ก็ทำให้ตัดสินใจอะไรเร่งด่วนไปหมด
จึงทำให้เกิดข่าวการกระโดดตึก ฆ่าตัวตายเพื่อประชดรัก เป็นต้น ดังตัวอย่าง
ข่าวจาก http://hilight.kapook.com/view/67899
พิษเฟซบุ๊ก! นักเรียนจะโดดตึก หลังฝ่ายชายเห็นตัวจริงขอเลิก (สามารถอ่านข่าวได้จากลิ้งด้านบน)
จากข่าว ได้บอกไว้ว่า
เมื่อเดือนมกราคมที่ผ่านมา นางสาวพลอยได้เล่นเฟซบุ๊ก โดยนำรูปภาพของวัยรุ่นหน้าตาน่ารักคนหนึ่งตั้งเป็นรูป โปรไฟล์ และใช้ชื่อว่า "ข้าวแช่" เพื่อเข้าไปพูดคุยกับนายเอ็ม พร้อมแลกเบอร์ติดต่อ และคบกันในฐานะแฟนเกือบ 1 เดือน แต่แล้วเมื่อวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ที่ผ่านมา นางสาวพลอยได้สารภาพกับนายเอ็มว่า น้องข้าวแช่ที่เป็นแฟนในเฟซบุ๊กนั้น ตัวตนจริง ๆ ก็คือนางสาวพลอยรุ่นน้อง โดยนางสาวพลอยตัวจริงนั้น มีรูปร่างเตี้ย จ่ำม้ำ และผิวคล้ำ เมื่อนายเอ็มได้ทราบก็ปฏิเสธความสัมพันธ์ และขอคบกันเป็นพี่น้องเท่านั้น แต่นางสาวพลอยไม่สามารถทำใจได้ จึงคิดฆ่าตัวตาย ครั้งแรกนางสาวพลอยหนีออกจากบ้านไปกระโดดน้ำตาย แต่เพื่อน ๆ ช่วยไว้ทัน และก็เคยพยายามกระโดดตึกมาแล้วถึง 2 ครั้ง แต่เพื่อน ๆ และนายเอ็มช่วยเกลี้ยกล่อมไว้ได้ จนกระทั่งครั้งล่าสุด ที่นางสาวพลอยเครียดจัด จนไม่มีใครสามารถเกลี้ยกล่อมได้
หนึ่งในตัวอย่างที่ไม่เหมาะแก่การเลียนแบบอย่างยิ่ง
ดังนั้น ไม่ว่าจะกาลใดก็ตาม จะเมื่อไหร่ก็ตาม
โลกนี้ก็ย่อมมีสองด้านให้เราได้พิเคราะห์พิจารณาเสมอ
เมื่อวันหนึ่งที่เราไม่มีอินเตอร์เน็ต การส่งสารของเราก็ยังคงทำได้เสมอ
แต่เมื่อวันใด ที่มีอินเตอร์เน็ตก็แค่เราสบายขึ้น...แค่นั้นเอง
อยู่ที่เรา พิจารณาความสำคัญของมัน ว่าเราจะให้มันสำคัญกับชีวิตเรามากแค่ไหน ....!!!
ไม่มีความเห็น