จดหมายถึงลูก "ภัคร" ฉบับที่ ๑๙ ตอนเทอมสุดท้าย
จดหมายถึงลูก "ภัคร" ฉบับที่ ๑๙ ตอนเทอมสุดท้าย
เมื่อกลางเดือนมกราคม ๒๕๕๖ พวกเราได้ไปเที่ยวกันที่บ้านน้าหมู (ปทุมธานี) ซึ่งเราไม่ค่อยได้ไปเที่ยวบ่อยนัก นาน ๆ ถึงจะไปกัน...ส่วนใหญ่จะเป็นน้าหมูมาเที่ยวหาพวกเรามากกว่า เพราะตาแก่มากแล้ว เราไปไหนไม่ค่อยได้เพราะห่วงตา ซึ่งแม่ก็ไม่ต้องการให้เป็นภาระของพ่อเรมากนัก...พี่ภัคร น้องเพรียง น้องอ้อม น้าต้น ได้ไปตกปลากันที่จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งเป็นการพักผ่อนสมอง พี่ภัครก็ได้ประสบการณ์ชีวิตอีกแบบหนึ่ง ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน...ได้เรียนรู้เรื่องราวต่าง ๆ จากน้อง จากน้าต้น จากผู้มีประสบการณ์เป็นผู้บอกความรู้นั้นให้
พี่ภัครบอกแม่ว่า...ขอเป็น TA ช่วยอาจารย์อีก ๑ เทอม เพราะวิทยานิพนธ์ของลูกใกล้เสร็จแล้ว รอตีพิมพ์บทความ คาดว่าจะจบก็ประมาณเดือนตุลาคม ๒๕๕๖ นี้ แล้วจะกลับมาพิษณุโลก บางทีจะเรียนต่อปริญญาเอกที่ มหาวิทยาลัยนเรศวร (ใกล้บ้านดี)...แม่ก็ตอบว่า...ตามใจ หนูโตแล้ว...อยู่ที่ตัวลูกแล้วล่ะ ทำอะไรก็ได้ ถ้าใจเรามีความสุข...ค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำ แล้วก็จะพบกับความสำเร็จเอง บางครั้งก็ต้องใช้เวลาเข้ามาช่วยในการตัดสินเรื่องราวต่าง ๆ ในการดำเนินชีวิตของเราเอง...หนูถามแม่ว่า..."ข้าวของน้องเพรียงเกี่ยวได้เมื่อไร?" แม่ตอบว่า...ประมาณต้นเดือนมีนาคม ๒๕๕๖ นี้ หนูก็บอกแม่ว่า..."ภัครจะกลับไปช่วยดูให้ เพราะน้องเพรียงไปอยู่ค่าย ไม่มีใครช่วยน้องอ้อม"...แม่ว่า "ก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยจะได้ช่วยกันดูแล เพราะพ่อน้องอ้อมก็แก่แล้ว บางครั้งเรายังเป็นหนุ่ม มีร่างกายที่แข็งแรงกว่า ก็สามารถช่วยยก ช่วยดูบ้าง"...นี่คือ "ชีวิตของครอบครัวเรา ที่ทุกคนต่างห่วงหาอาทรณ์ ดูแลซึ่งกันและกันไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ที่พวกเราสามารถทำแทนกันได้"...
อ่านจดหมายถึงลูก ทุกฉบับ ได้จากที่นี่..."จดหมายถึงลูก"
ความเห็น (0)
ไม่มีความเห็น