ตอน เรื่อง early retry

เรื่อง early retry

           สำหรับเรื่อง early ตั้งแต่รับราชการมาครบ ๒๕ ปีแล้ว (เรียกว่า สามารถขอพระราชการเหรียญดื้อ หรือเหรียญจักรพรรดิมาลาได้แล้ว) สำหรับผู้เขียนคิดว่า ไม่นานเลย เผลอแป๊ปเดียวครบ ๒๕ ปี แล้ว สำหรับชีวิตราชการ เป็นข้าราชการ = ข้ารับใช้ของแผ่นดิน คำนี้ มีความหมายต่อผู้เขียนมากนัก...อาจเป็นเพราะตัวเราจริงจังกับทุกเรื่องในชีวิตราชการมากเกินไปหรือเปล่า? หรือเป็นข้าราชการที่ดีเกินไปหรือเปล่า? จึงทำให้เราปฏิบัติงานแบบตรงไป ตรงมา เคารพกฎ กติกา ระเบียบ ข้อบังคับ ซึ่งถ้ามา ณ ปัจจุบัน เราก็ยืดหยุ่น (โดยที่ไม่ผิดระเบียบ) ช่วยทุกคนที่สามารถทำได้โดยไม่ผิดระเบียบ หาวิธีช่วยเหลือเพื่อให้งานบรรลุผลออกมาได้...แต่ก็ยังมี มีผู้ที่ไม่พอใจ เพราะไม่ตรงกับผลประโยชน์ของเขา

           มีข้าราชการท่านใดบ้าง? ที่ทำงานแล้วพบกับปัญหา แล้วหาทางออกไม่ได้...ผู้เขียนเคยบอกใครต่อใครว่า...ทุกปัญหา มันมีทางออก...แต่เมื่อมาเกิดเรื่องกับผู้เขียนเองแล้ว...บางครั้ง มันก็ทำเอาสมองเราตื้อไปเหมือนกัน "กับการทำงานในยุคใหม่"...เพราะคนรุ่นใหม่ ๆ ที่ทำงาน ไม่ค่อยคิดว่า คนที่เขาทำงานนั้นเขามีกระบวนการ วิธีการทำงานกันเช่นไร แต่ขอให้ตัวเองได้ผลประโยชน์เท่านั้นพอ...ความเคารพในอาวุโส การให้เกียรติกันนั้นแทบจะไม่มีในสังคมการทำงาน ซึ่งในอนาคตมันอาจหายไปจากสังคมการทำงานก็ได้...เหตุการณ์แบบนี้ น่าจะหายไปได้ ถ้าสังคมการทำงานมีระบบที่ดีพอ...อาจเป็นเพราะว่าปัจจุบันนี้สังคมการทำงานมีระบบที่ไม่ดีพอ...แล้วใครบ้างล่ะ...ที่จะต้องร่วมสร้างระบบให้ดี...

          ผิดกับสมัยก่อน การทำงานเป็นแบบการเห็นใจกัน เป็นแบบพี่ - น้อง เอื้ออาทรต่อกัน มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน แต่สังคมการทำงานในสมัยนี้...คนละแบบกันเลยทีเดียว...เรียกว่า มีความเห็นแก่ตัวกันมาก ผิดไม่ได้ คนทำผิดถูกอัดทันที ไม่ฟังเหตุผล การทำงานเมื่อผิดย่อมมีการแก้ไข...ความเป็นพี่เป็นน้องไม่มีให้เห็น ความมีน้ำใจไม่มีให้เห็น เป็นสังคมที่เผื่อประโยชน์ตนเองอย่างเดียว ไม่ฟังเหตุผล...แล้วจากที่ผู้เขียนทำงานมา "ไม่เคยคิดถึงคำว่า early" พอมายุคนี้ ได้พบได้เจอกับปัญหาต่าง ๆ ซึ่งมีผู้ทรงคุณวุฒิบางท่านบอกว่า "อย่านำจิตออกนอกตัวเรา"...ความจริงเราก็ไม่อยากเอาจิตออกนอกอย่างที่ท่านกล่าวหรอก...แต่เมื่อตัวเราไปทำงานทุกวัน ไหนเลยจะไม่พบเจอกับปัญหา ไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่ง...แล้วจะทำให้เราทนไหวหรือเปล่า? กับเรื่องที่มันเกิดขึ้นในแต่ละวัน...(อาจเป็นเพราะเราเป็นคนจริงจังกับงานมากเกินไปใช่หรือไม่)

         พยายามจะไม่คิด พยายามจะไม่ส่งจิตออกนอกกาย แต่จนแล้วจิตมันก็วกไปวกมาอยู่นั่นเอง...ณ บัดนี้ ทำให้ผู้เขียนทราบแล้วว่า..."คนที่เขาไม่ทน แล้วเขาขอ early ก่อนนั้น เขามีสภาพเช่นไร?" เขาคงไม่ต่างจากเรานักหรอก...เพราะเขาเบื่อ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ...ที่จะทน เพราะเขาไม่มีความสุข...เพราะการทำงานนั้นความจริงภาครัฐต้องการให้มีความสุข สุขที่เกิดจากทางบ้าน สุขที่เกิดจากที่ทำงาน...แล้วสภาพความเป็นจริงในสังคมการทำงาน มันเป็นแบบนั้นหรือไม่?...สำหรับผู้เขียนก็จะพยายาม "อดทน" ให้ครบ ๖๐ ปี แต่ก็ไม่ทราบว่าจะทนได้หรือไม่ เพราะสังคมการทำงานปัจจุบัน บอกได้เลยว่า "ไม่ค่อยสนุกและมีความสุขสักเท่าไร?" เพราะระบบพรรคพวกมากเหลือเกิน เหนื่อยงานไม่เคยบ่นว่าท้อ แต่จะถอดใจก็เพราะเรื่อง "คน"...ประเทศไทยเราจะพัฒนาไปถึงไหนหนอ???...

 

 

 

 

[ครูทิพย์]

เหมือนกันค่ะ ตลอดเวลาที่รับราชการ มาตั้งใจมาก  ทำงานด้วยความจริงจัง อุทิศเวลาให้กับราชการมาตลอดค่ะ

  แต่เหมือนปิดทองหลังพระ 

[บุษยมาศ]

นั่นสิคะ พี่ครูทิพย์ เป็นเพราะเราเป็นคนจริงจังในการทำงานมากไปหรือเปล่า? พอเจอปัญหาบางครั้งก็แทบทนไม่ได้...เพราะความไม่ถูกต้อง...สงสารประเทศไทยค่ะ

[krutoiting]

• ความมุ่งมั่นต่อการทำงาน
  
• ในชีวิตราชการ
  
• ช่วยสร้างประสบการณ์
  
• การทำงานที่ดีให้กับคนทำงาน
• ขอเป็นกำลังใจ ให้นะคะ

[บุษยมาศ]

ขอบคุณค่ะ พี่ krutoiting