สุนทรียสนทนา 9-4 : คำบอกเล่าจากใจของ "หนุ่มสาว Hemato"

วงสุนทรียสนทนาครั้งนี้    มีชาวฮีมาโตหรรษามาร่วมวงมากหน้าหลายตา    มีตั้งแต่น้องเล็กอย่าง  น้องนุก ที่เล่าไว้ในบันทึกที่แล้ว     ตามมาด้วยรุ่นกลางๆ  อย่าง  น้องหรู  คุณเบิ้ม  พี่ตา   พี่กลิ่น  และรุ่นพี่ๆ  ผู้มากประสบการณ์    อย่างพี่ดาและพี่อุรา

มีแนวคิดหลายๆ  อย่างที่น่าสนใจ    
เรื่องแรกคือ    แรงจูงใจในการเข้าร่วมโครงการ PathoOTOP3

• น้องหรูเล่าว่า    "ตอนแรกว่าจะทำเป็นโครงการวิจัยของตนเองคนเดียว    แต่...อยากจะร่วมทีมกับคนอื่นบ้างเลยชวนน้องๆ  มาร่วม"
• พี่ตา  บอกว่า    "เกิดจากการเห็นปัญหา    ทำให้ต้องไปศึกษาหาข้อมูลและทดลองทำดู   เมื่อเห็นแนวทางที่พอจะทำได้   เลยชวนเพื่อนๆ มาร่วมทีม" 
• พี่ดาและพี่อุรา   บอกว่า   "เห็นน้องๆ ทำ      เลยอดที่จะมาร่วมแจมไม่ได้"

ส่วนเรื่องความคาดหวังนั้น  ทุกคนพูดตรงกันว่า   "เพื่อผู้ป่วย   คือจะนำผลที่ได้มาใช้กับงานประจำวันในห้องแล็บ"

สิ่งดีๆ ที่พบคือ    "ประทับใจเพื่อน  พี่  น้อง  ที่ร่วมในโครงการ   ทุกคนมีความตั้งใจและความรับผิดชอบสูง"

สิ่งที่ต้องปรับปรุงของทีม    "คงเป็นเรื่องการระดมสมอง    ยังมีน้อยไป  เพราะบางวันงานประจำมีมาก   ทำให้เหน็ดเหนื่อยเกินกว่าที่จะมานั่งคุยกันอีก"

ข้อเสนอแนะต่อคณะกรรมการ

• น้องหรูบอกว่า   อยากให้ทีมที่ประสบความสำเร็จ     มาช่วยผลักดันทีมน้องใหม่บ้าง
• คุณเบิ้มมองไกลไปถึงเวลานำเสนอ   บอกว่าตกใจเสียงนาฬิกาจับเวลา (ได้ยินแล้ว  ทำอะไรต่อไม่ถูกเลย)
• พี่ตาเสริมว่า  ใช่แล้ว...เวลานำเสนอ  ตื่นเต้นมาก   คงต้องฝึกให้มากขึ้น
• คุณกลิ่น  เสนอแนะว่าน่าจะหาแนวทางในการแบ่งช่วงเวลาที่ทำงานประจำกับงานโครงการนี้   แยกเป็นพิเศษออกมา   เพราะตอนนี้ปนกันอยู่    (ซึ่งอาจมีปัญหากับงานประจำ)

ขอปิดท้ายกลุ่มนี้ด้วย "คำคมๆ"  ประจำกลุ่ม     ลองเดาดูว่า   "ใคร"  เป็นเจ้าของคำคมเหล่านี้

• พบเจอสิ่งที่เป็นประโยชน์มากกว่าที่คิด
• อยากได้วิธีการดีๆ มาใช้ในห้องแล็บ
• เปลี่ยนอุปสรรค  ให้เป็นความสำเร็จ
• นำมาปรับใช้ในงานประจำวัน
• เพื่อประโยชน์สูงสุดต่อผู้ป่วย

คุณดา  คุณหรู  คุณนุช

คุณมีนา  คุณเบิ้ม  คุณตา

คุณกลิ่น   คุณดา

 

[ปารมี]

ประทับใจสมาชิกจากฮีมาโตทุกคน ทุกทีม  ร่วมแรง แข็งขันกันอย่างสุดยอด