ก๋วยเตี๋ยวDocDag สะอาด อร่อย ห้าหมู่ ไร้สาร ถูก

เมื่อพศ. ๒๕๓๘  หลังจากอยู่ใน สรอ. มา ๑๘ ปี (โดยทำงานเป็นวิศวกรวิจัยนาสา ๑๒ ปี)   ผมพยายามกลับเพื่อมาทำงานในประเทศไทย ผมหางานได้ยากมาก ชักท้อ เลยคิดไปว่า ขายก๋วยเตี๋ยวรถเข็นมันเลยดีไหม 

ผมตั้งชื่อเสร็จสรรพว่า ก๋วยเตี๋ยว DocDag (ด๊อกแด๊ก)  หมายถึง Doctor ยังแด็กซ์เลย ( แถมทำให้กินอีกด้วย)  ผมเชื่อว่าถ้าทำออกไป ผมเป็นคนขาย คงมีสำนักข่าวมาทำข่าวเต็มประเทศเป็นแน่  ที่ด๊อกนาสามาขายก๋วยเตี๋ยวแบบนี้

แล้วผมก็จะไม่ทำให้พวกเขาผิดหวังหรอก เพราะกต.ผมจะอร่อย สะอาด ไร้สาร ราคาถูก กว่าคนอื่นๆ ไปโม้ด 

วันนี้ผมมานั่งคิด แล้วทำไมตอนนี้ (พศ. ๒๕๕๖)  เราจะทำแบบนั้นอีกไม่ได้หรือ  ถ้าทำได้มันวินๆ  กันหมด  โดยผมเองก็น่าจะรวย  (จะได้มีเงินทำบุญมากขึ้น อิอิ)     คนไทยก็มีทางเลือก กต. อร่อยสะอาดไร้สารราคาถูกกินทั้งประเทศ  (ถ้ามันออกเป็นแฟรนไชส์ไปทั่ว)

กต. ผมจะไม่มีการลวกเส้นในน้ำลวกรวม ที่มันสกป.มากๆ โดยเฉพาะยามบ่ายๆ ที่มันลวกกต.มานานทั้งวันแล้วจนน้ำขุ่นข้นคลั่ก ...อ้วก 

โดยผมจะต้มเอาเป็นถ้วยๆ  (แบบกต.ญวนไง)    อย่าคิดว่าช้านะ  บริหารจัดการดีๆ ไวกว่าการลวกในหม้อรวมเสียอีก  แถมร้อน อร่อย ไม่เย็นชืดแบบแฟรนไชส์จืดชืด สกป.  ไร้สาระที่ระบาดอยู่ริมถนนทั่วไปในวันนี้

ผักของผม จะมีสิบอย่าง ให้ลูกค้าเลือกได้ไม่เกินสามอย่าง  เช่น ถั่วงอก ผักบุ้ง ตำลึง โสภณ ผักหวานบ้าน (รู้จักไหม)  ปลัง  กระเฉด  มะระ กาดหอม คะน้า  กาดขาวซอย หล่ำปี ฟักแม้วซอย  ไชเท้าต้ม  ...ผักทุกชนิดเราเลือกผักชีวภาพ ไร้สารทั้งสิ้น

แฟรนไชส์ หรือไม่แฟรนก็ตามวันนี้มันโง่และเผด็จการสุดๆ  คือ เราไม่มีสิทธิเลือกผักอะไรเลย สุดแล้วแต่มันจะจัดให้  นอกจากเลือกว่า “ไม่เอา” เช่น “ไม่งอก”  ถ้าเราเปิดให้เลือกได้สามผักจากสิบ รับรองว่ายอดขายกระฉูด (ถ้าอร่อยด้วยนะ)

เนื้อจะมีให้เลือก คือ ลูกชิ้นปลา กุ้ง ปูปลอม  เต้าหู้(แคะ)  หนังปลา ปลาหมึก ให้เลือกได้สามอย่างอย่างละสองชิ้น ที่เป็นแบบนี้เพราะเราไม่เลือกเนื้อหมู ไก่ วัว เพราะมันเลี้ยงกันแบบใช้สารเคมี  ถ้าเป็นทะเล  เราพอทำใจได้ว่ามันมาจากธรรมชาติ แต่เราก็ต้องตรวจสอบด้วยนะว่าไม่มีสารปน 

เครื่องเทศจะมี ตังฉ่าย  เทียมเจียว หอมเจียว   หอมหั่น ผักชีฝอย ขึ่นฉ่าย และลูกเล่นอื่นๆ  (ตังฉ่ายวันนี้ก็หากินได้ยากมากแล้ว)

เส้นจะมีหมี่ เล็ก ใหญ่ บะหมี ปาสต้า มักกะโรนี  และเกี้ยมอี๋  รวมทั้งข้าวสวยด้วย (ผมเรียกว่า ข้าวเตี๋ยว หากินได้ยากมาก)  ให้เลือกได้อย่างเดียว

ที่สำคัญคือ น้ำซุป โดยเราเน้นไปที่น้ำซุปคุณภาพ ไม่มีเนื้อสัตว์ผงเคมีใดๆ ทั้งสิ้น (อาจยกเว้น กุ้งแห้ง ปลาหมึกแห้ง)  สูตรพวกนี้ผมคิดทดลองไว้แล้ว รับรองอร่อยแน่

วิธีการทำคือ ตักเอานำซุปลงไปต้มในหม้อ ผสมองค์ประกอบลงไป เส้น เนื้อ ผัก  ตามสั่ง  โดยจะมีหัวเตาสักห้าหัว ทำพร้อมกันห้าถ้วย พอเดือด (ใช้เวลาสักหนึ่งนาที) ก็เทลงชาม ผสมเครื่องเทศ เสริฟได้เลย  ส่วนหม้อต้มเราไม่ต้องล้าง เพราะรสเดิมและสะอาดจากการต้มอยู่แล้ว

สำหรับจานที่กิน ถ้าจะให้ง่ายก็ใช้จานกระดาษไปเลย  (ผลิตเองยังได้) แต่ถ้าใช้ชามกระเบื้องก็ต้องมีการล้าง  ซึ่งวิธีล้างจานแบบน้ำหยดไหล ที่สะอาด  ประหยัด ไม่มีการใช้น้ำซ้ำก็คิดไว้หมดแล้ว  (โพสต์ไว้แล้วด้วย)  เช็ดแห้ง อบแห้ง สะอาดไร้จุลินทรีย์ยิ่งกว่าห้องผ่าตัดรพ.ก็แล้วกัน

โต๊ะอาหารก็เช็ดด้วยระบบน้ำฉีดกระดาษสะอาดซับ ฆ่าเชื้อด้วยน้ำยา รับรองสะอาดแน่นอน

เศษอาหารเหลือไม่ทิ้ง แต่เอามาหมักทำเป็นแก๊สชีวภาพ ที่เอามาเป็นเชื้อเพลิงต้มกต. นี่แหละ  กากเหลือก็เอาไปทำปุ๋ย เพื่อปลูกผักมาใส่กต. ให้คุณกินนี่แหละ 

ทั้งหมดนี้ราคาถ้วยละ ๒๐ บาท  คนไทยเฉลี่ย นน.  ๖๐  กก.  ความอยากอาหารปานกลางกินแล้วอิ่มแน่ 

ก๋วยเตี๋ยว DocKid แบบนี้แล้ว Dog จะ Dag กันสักตัวไหมเนี่ย  อิอิ

...คนถางทาง (๓๑ มค. ๕๕) 

[ดร. ธวัชชัย ปิยะวัฒน์]

ผมกับ อ.จัน เคยคุยกันทีเล่นทีจริงว่าอยากเปิดร้านก๊วยเตี๋ยวเวียดนาม (เฝอ) ตั้งชื่อร้านว่า "ด๊อกเต้อเฝอ" ครับ แต่ทดลองแค่ทำกินเองแล้วยังไม่ค่อยอร่อยเลยล้มโครงการครับ

[คนถางทาง]

ผมเคยทานเฝอสองครั้งที่โตรอนโต แคนาดา ผมยังนึกไม่ออกว่ามันต่างจากเตี๋ยวเนื้อของไทยตรงไหน ยกเว้นผัก โดยเฉพาะโหระพา (ซึ่งวันนี้เตี๋ยวเนื้อไทยเราก็มีใส่โหระพากันมากแล้วด้วย) ส่วนผมชอบก๋วยเตี่๋ยวเส้นเปียกเวียตนาม (ไทยเรามักเรียกก๊วยจั๊บญวน)  น้ำจะข้นออกขาวๆ ใ่ส่หอมเจียว  เสียแต่ว่าบางทีเขาใส่เนื้อมากเกินไป (กระดูกหมู) ขึ้นอีสานเหนื่อทีไรผมเป็นต้องตระเวณหากินทุกครั้ง  เมื่องไทยเราหาก๋วยเตี๋ยวสะอาดกินได้ยากมาก แม้ร้านหรูๆ โดยเฉพาะไอ้พวกกุ๊กมันมักชอบเอามือจับผ้าเช็ดดำๆ ก่อนจับเส้น  หรือการทอนสตังค์ก็ใช้มือจับ