ผู้บริหารพล่องเนย

ผู้บริหารที่ดี

การบริหารงาน หมายถึง ทำให้งานดำเนินไปได้ด้วยดี   โดยสะดวก เป็นประโยชน์โดยส่วนรวม  การตัดสินใจต้องพิจารณาไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน  ถึงข้อดี ข้อเสียที่จะเกิดขึ้นตามมาหลังจากการตัดสินใจ  ว่าสมควรหรือไม่อย่างไร             ( คำจำกัดความ จากความคิดเห็นของผู้เขียน)

    เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นที่เขียนขึ้นจากจินตนาการที่คิดว่าตนเองเป็นผู้บริหารจะทำอย่างไร  ไม่ทำอย่างไร  ซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่าน สามารถประยุกต์นำไปใช้ในการบริหารครอบครัวให้ประสบความสุขความเจริญได้เช่นกัน

ผู้บริหารพล่องเนย

   ที่มาของชื่อนี้ 

            คำว่า  "ผู้บริหาร"  คงทราบความหมายแล้วทั้งทางวิชาการ  ทั้งที่ข้าพเจ้าได้ให้คำจำกัดความเอง  

         ส่วนคำวา  พล่องเนย   นั้นเลียนแบบมาจากนมพล่องมันเนย  ซึ่งเป็นประโยชน์สำหรับคนมีอายุที่ต้องการไขมันต่ำ  แต่ไม่เป็นประโยชน์สำหรับเด็ก  ที่ต้องการไขมันในการให้พลังงานซึ่งเป็นส่วนสำคัญในการเจริญเติบโต

           สรุปได้ว่า   ผุ้บริหารพล่องเนย  ก็หมายความว่า   เรื่องที่จะเขียนต่อไปนี้  เป็นประโยชน์ต่อผู้บริหารมืออาชีพที่กำลังบริหารงานให้ได้ศักยภาพสูงสุด   ถ้าขาดเนยอย่างเรื่องราวนี้ก็จะเป็นผู้บริหารที่มีศักยภาพสูงไปไม่ได้ หรือมองอีกแง่มุมหนึ่่ง ผู้ที่ไร้ประสบการณ์เปรียบเสมือน พล่องเนย  ก็บริหารงานได้ผลไม่เต็มที่เช่นเดียวกัน  .....

           ส่วนเรื่องราวอาจจะไปตรงกับประเด็นของผู้อ่านท่านใดนั้น  ท่านก็ไม่ต้องเสียใจ  หากคิดได้ว่า อ้อ ....เราทำไม่ถูก  ก็ถือว่า  เป็นผู้บริหารที่มีเนยเต็มแล้ว  หากคิดได้อย่างนี้  ผู้เขียนถือว่า  ครั้งที่สอง  และครั้งต่อๆ ไปก็จะไม่เกิดขึ้น

           นี่แหละที่ผู้เขียนให้คำจำกัดความของคำว่า  ผู้บริหารตั้งแต่ต้นแล้วว่า  เป็นประโยชน์โดยส่วนรวม  การตัดสินใจต้องพิจารณาไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน  ถึงข้อดี ข้อเสียที่จะเกิดขึ้นตามมาหลังจากการตัดสินใจ  ว่าสมควรหรือไม่อย่างไร  นั่นเอง  รออ่านกันนะคะ

"บัวบังใบ "    ตอนที่ ๑  อยากเป็นครูใหญ่ 

                ครูสาวคนหนึ่ง เป็นครูคนใหม่ของโรงเรียนบ้านแสงทอง  อำเภอทรายพูล  จังหวัดบ้านขันธ์    บรรจุเป็นครูด้วยความมุ่งมั่น อยากจะเป็นครูที่ดี  ครูที่ดีในความคิดของตนเอง ก็คือ  วาจาสุภาพ กิริยามารยาทเรียบร้อย  จะได้เป็นแม่พิมพ์ที่ดีให้กับเด็กได้  สาวเจ้าใฝ่ฝันเช่นนั้น  จึงเริ่มเปลี่ยนแปลงตนเอง  จากสาวห้าว  เดินท่าทางกวน ๆ นิสัยไม่กลัวใคร  กลายมาเป็นสาวสุภาพ  เรียบร้อยทั้งวาจา และการแต่งกาย   ตั้งใจสอนลูกศิษย์ด้วยความมุ่งมั่นให้ศิษย์ได้วิชาความรู้ และมารยาทดีเหมือนกับครูเอง   เป็นทั้งที่ปรึกษา วางแผนอนาคตล่วงหน้า เมื่อจบป.๖ แล้วแต่ละคนจะไปเรียนต่อที่ไหน  ใครไม่เรียนต่อจะดำเนินชีวิตอย่างไรให้ประสบความสำเร็จ  หรือแม้กระทั่ง  ชี้ให้เห็นจุดด้อยที่ศิษย์นั้นต้องแก้ไขให้ได้ก่อนจบ ป.๖  เพราะครูถือคติที่ว่า  "ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก "  ฉันใดก็ฉันนั้น  ศิษย์ทุกคนจึงได้รับการตรวจตราทุกกระเบียดนิ้วในความเป็นคนดี ต่อไปในภายภาคหน้า

งานสอนไม่ยากสำหรับเรา  พยายามใช้หนังสือหลายหลากสำนักพิมพ์มาจดบันทึกให้กับนักเรียนได้เรียน  ในวิชาที่สอน    มีการวางแผน  เตรียมการสอน  เตรียมสือ  อุปกรณ์การเรียน  ใช้การเรียนหลายรูปแบบเพือให้นักเรียนได้เรียนรู้อย่างหลากหลาย   เด็ก ๆ ยากจนไม่มีเงินซื้อหนังสือ  ครูซื้อมาแล้วสรุปจดให้บนกระดาน  นักเรียนก็มีความขยันหมั่นเพียร  ตั้งใจเรียนก้นทุกคน

ในปีต่อไปครูย้ายต้องรับภาระให้สอน ชั้นสูงสุดของโรงเรียน  มีการประเมินผลระดับอำเภอ  ทุกโรงเรียนต้องรับข้อสอบจากสำนักงานประถมศึกษาอำเภอ  ก่อนสอบศึกษานิเทศจากจังหวัดเข้ามาเพื่อช่วยแก้ไขปัญหา คะแนนต่ำกว่าเกณฑ์  ท่านแนะนำให้นำแบบฝึกทักษะที่เคยแจกให้  นำมาให้นักเรียนทำ  แต่ที่โรงเรียนไม่ปรากฏแบบฝึกเหล่านี้เลย  "อาจารย์ใหญ่ไปไหน  หรือครับ"  ศน. ถาม  ดิฉันตอบด้วยความเที่ยงตรงว่่า  " ออกไปข้างนอกค่ะ" แล้วก็ตอบในใจว่า "ไปไถไร่ยังไม่กลับเลยค่ะ" 

               และแล้วภาระหน้าที่ก็เพิ่มให้กับสาวเจ้าครูคนใหม่  ที่ต้องรับผิดชอบงานของโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นงาน สหกรณ์   งานห้องสมุด   งานธุรการ  งานวิชาการ  ทำให้มีความรู้สึกว่า  เราเป็นครูใหญ่ไปแล้วครึ่งตัว  อีกครึ่งตัวเป็นครูน้อย  อย่ากระนั้นเสียเลย  สอบเป็นผู้บริหารดีกว่า   ก่อนอื่นก็ต้องเป็นครูใหญ่ก่อน   

               แล้ววันคืนก็ผ่านไป  ครูสาวตั้งหน้าอ่านหนังสือไปพร้อมกับงานประจำที่ทำหน้าที่ทั้งครูน้อย และครูใหญ่ไปพร้อมกัน และในวันเสาร์ - อาทิตย์  ก็เป็นภารโรง  เลี้ยงไก่  เลี้ยงแพะ   แกะ  ด้วย  บ้านหลังนี้เป็นของเราคนเดียว  พื้นที่ประมาณ  ๗ ไร่กว่า   มีบ้าน  มีสัตว์เลี้ยง   มีสวนครัว   นอกนั้นไม่มีใครเลย  เสร็จงานบ้านหลังใหญ่นี้ ก็ตั้งหน้าอ่านหนังสือ   เพื่อสอบให้ได้ ลองดูสักทีเถอะน่า

               พอถึงวันสอบ เราพร้อมแล้วกับการสอบครั้งนี้  ถือว่าเป็นการลองยาก็แล้วกัน  ได้ก็ดี  ไม่ได้ก็ดีเพราะที่นี่ไม่ใช่บ้านของเรา  ถ้าได้แล้วคงย้ายกลับบ้านยาก  แต่ถ้าได้ก็จะบริหารงานให้ไม่บกพร่องสมือนเป็น  "ผู้บริหารพล่องเนย"

           ครูสาวขึ้นรถไปด้วยความมั่นใจ  มีความแกร่งและกล้าอยู่เป็นทุนเดิม  ภาพที่เห็นในเช้าวันนั้น  คู่แข่งของการสอบครั้งนี้   เป็นครูอำเภอเดียวกัน   ภรรยาหิ้วของฝากมากมาย  มาให้กรรมการคุมสอบ  หิ้วขึ้นไปขั้นบนบางส่วน   ท่าทางรู้จักกันดี  สนิทสนมกันมาก่อน  แย่แล้วเราคราวนี้  ครูใหญ่สาวคนนี้คงสู้เขาไม่ได้ก็ตรงนี้แหละ  เอาน่า  ถ้าเราตอบได้ใครจะโกงเรา

            การทำข้อสอบครั้งนี้  ดูแล้วข้อตอบถูกมั่นใจกว่าการสอบบรรจุเสียอีก  มีบางข้อเท่านั้นที่จำไม่ได้จริง ๆ ก็ไม่เกิน  ๕ ข้อ  เป็นอันว่า  ผ่านไปได้ด้วยดี  สอบเสร็จกลับบ้านอันใหญ่โตรโหฐาน  มุ่งทำงานไปด้วยใจรอคอยประกาศผลสอบ

            ช่วงเวลาผ่านไป  นานพอสมควรในความรู้สึกของคนที่รอคอย   มีข่าวว่า  มีผู้บริหารจากจังหวัด  สัญจรมาตรวจตราโรงเรียนแล้วพักอาศัยบ้านพักที่ทางอำเภอจัดให้  มีการเลี่ยไรเงินผู้บริหาร  มีการจัดเวรรับรองเรื่องอาหาร  บริการ  ตอนช่วงนั้น ผู้บริหารไม่อยู่โรงเรียนเพราะต้องไปรับรองท่านที่มาตรวจราชการ   ข่าวสะพัดถึงเงินไม่พอจ่าย   ผู้บริหารไม่ได้นอน  เพราะเล่นกีฬาตลอดทั้งคืน  เดิมผู้บริหารก็เป็นหนึ้อยู่แล้ว  จึงมารู้ว่า  เป็นธรรมเนียมของผู้บริหารที่ต้องควักเงินในกระเป๋าจ่ายรับรองท่านที่มาตรวจราชการ  ทำให้เป็นหนี้เป็นสินกันมากเพ่ิมขึ้นอีก  เอาละหวา  แล้วครูสาวจะตัดสินใจอย่างไร  กับการเป็นครู หรือผู้บริหารสาวน้อย 

             ประกาศผลสอบต้องขับแมงกะไซด็ไปดูผลสอบเอง   มีรายชื่อผู้เข้าสอบทั้งหมด   ผู้ที่ได้คะแนนถึงเกณฑ์ที่กำหนดจะได้ขึ้นบัญชีไว้รอเรียกตัว  ครูสาวเห็นคะแนนตัวเองแล้ว บอกไม่ถูกว่า  ดีใจหรือเสียใจ  เพราะขาดอีกคะแนนเดียวเท่านั้นก็ได้ขึ้นเป็นตัวสำรองกะเขาแล้ว  ปีหน้าสอบใหม่รึ   ไม่อยากเป็นหนี้   อยู่อย่างนี้ดีกว่า  ผู้บริหารทุกคนที่รู้จักไม่มีใครรวยเลยสักคน  เป็นหนี้ทั้งนั้น  เลิกสอบเถอะเรา  ลาก่อนผู้บริหารสาว   ไม่อยากเป็นผู้บริหารพล่องเนย......

ตอนที่ ๒   ครูใหญ่คิดการณ์ไกล

           ครูคนเก่งทำงานทุกอย่างแทนผู้บริหาร  เป็นทั้งธุรการ  อาหารกลางวัน  สหกรณ์   วิชาการ   ทำให้ผู้บริหารสบายใจเมื่อมีสาวเจ้าอยู่   ทั้งเงินทองก็สามารถหยิบยืมได้อีกด้วย  วันดีคืนดี  ก็ยืมชื่อกู้ ฉุกเฉิน ก็สามารถทำได้  ส่วนอาหารกลาง ๓ มื้อก็มีให้รับประทานอย่างอิ่มหนำสำราญ  อย่ากระนั้นเลย

            วันหนึ่ง สร้อยมุขสวยไหม  ชอบไหม  รู้ไหม ราคาแพงกว่าทอง เส้นละเป็นแสน  สาวเจ้างงงิ่ง   เอาละหวา   ถ้ารับสร้อยก็จะให้สองขั้นด้้วยนะ   เดี๋ยวจะไปบอกแม่ให้  เอ...ไม่สวยเลย  คิดในใจ ๑๐  ขั้นก็คงยอมไม่ได้   ครูใหญ่เป็นหม้ายลูกติด  รูปร่างเหมือนติดโรค  ผิวพรรณตะครุตะคระ   เป็นหนี้อีก  ๑ ล้านกว่า  ที่จริงส่ิงเหล่านี้ไม่ใช่เป็นส่วนให้ตัดสินใจเลย  แต่มันตามมาเพิ่มอีกเป็นทวีคูณ  สาวเจ้าไม่เคยมีใจให้แล้วอะไรก็เอามาซื้อไม่ได้   อยากกลับบ้านมากกว่า  คนนี้ไม่ใช่ชายในฝันที่จะตกลงปลงใจด้วยเลย  ตอบปฏิเสธก็กลัวภัย  นิ่งเสียดีกว่า   แล้วสิ่งเลวร้ายก็ตามมาเป็นระลอก.........