องุ่นกำมือนั้น...
ครั้งหนึ่งนานพอสมควร เรายืนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ต่างจังหวัด เพื่อรอรถเมล์เข้าไปในเมือง ใกล้ๆแถวนั้นมีรถเข็นผลไม้ขาย แม่ค้าเป็นสตรีวัยกลางคน มีผลไม้หลายชนิด ...
(ภาพนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่อยากใส่เข้ามาประกอบครับ)
ใกล้ๆที่ยืนอยู่นั้นมีคุณแม่ท้องแก่คนหนึ่งยืนคอยรถเหมือนกันกับเรา มือขวาเธอจับมือลูกชายหน้าตามอมเชียว ลูกชายร้องให้พร้อมบอกแม่ว่าหนูอยากกินลูกไอ้นั่น พร้อมกับชี้ไปที่พวงองุ่น.. แม่ท้องแก่ปลอบลูกว่ามันไม่อร่อยหรอกลูก ลูกก็ไม่สนใจคำแม่ ร้องให้พร้อมกระตุกมือแม่ชวนให้ไปซื้อลูกองุ่นนั่น...
แม่ท้องแก่ตัดสินใจบอกลูกว่า
ลูก... แม่ไม่มีเงินซื้อ...ลูก... เรากลับบ้านดีกว่าเดี๋ยวรถเมล์มา ลูกชายหน้าตามอมแมมแหกปากดังขึ้นมากไปอีก พร้อมดึงมือแม่ว่า หนูอยากกินลูกไอ้นั่น แม่...
....
ทันใดนั้น แม่ท้องแก่ตัดสินใจจูงมือลูกไปหาแม่ค้าผลไม้นั่น พร้อมทั้งบอกแม่ค้าว่า
คุณพี่... ลูกหนูอยากกินองุ่น หนูไม่มีเงินซื้อ หนูขอที่มันหล่นๆสักสองสามลูกได้ไหมคะ...
แม่ค้าท่านนั้น..ยิ้มๆ..พร้อมกับเอามือไปกวาดองุ่นที่หล่นจากกองมากำมือ แล้วมอบให้เด็กนั่นไป เด็กยกมือไหว้แล้วก็หยิบใส่ปากตุ้ยๆๆ....
!!!!??????!!!!!????
ความรู้สึกผม....ความรู้สึกท่านคงไม่ต่างกันนะครับ....ต่อภาพอย่างนี้.....ต่อเรื่องราวแบบนี้....
ความเห็น (8)
สวัสดีครับ
หลายครั้งเห็นคนลำบาก ขาดแคลน เราก็ไม่สบายใจ คงจะช่วยได้ตามกำลัง
การเอื้อเฟื้อหาได้ยากขึ้นทุกทีๆ ตามความเจริญของบ้านเมืองครับ
อ่านแล้วจินตนาการ...เห็นภาพ
ยิ้ม.... เรื่องดีๆ ยังมีมากมายในโลกค่ะ :)
เราเห็น สัมผัสภาพแบบนี้ในสังคม ก็ยิ้มไปทั้งวันครับ อิ่มใจข้างในบอกไม่ถูก มันให้ความรู้สึกข้างในดีดี และอยากทำดี อยากสร้างสิ่งดีดี อยากเอื้อเฟื้อกัน มันมีพลังดีเหลือเกินครับ ทำอย่างไรจึงจะให้เกิดความรู้สึกดีดีแบบนี้กับคนในสังคม ทำอย่างไรจึงจะเกิดพลังที่ขับออกมาจากสำนึกดีดีข้างในออกมาเป็นพฤติกรรมดีดีแก่กัน....
ทำได้เลยวันนี้ เดี๋ยวนี้ โดยเริ่มที่เราก่อน...ผมว่านะ...
ขอบคุณค่ะ พี่บางทราย อ่านแล้วน้ำตาซึมเล็กๆ นั่งฟังสัมภาษณ์คนใช้เงินซื้อรองเท้าทีละสี่คู่สี่สีอยู่พอดี โลกนี้ช่างเหลื่อมล้ำกันจนน่าใจหายนะคะ น้ำใจที่คนมีให้กันช่างงดงามจริงๆ เริ่มที่ตัวเราจริงๆค่ะ ช่วยกันทำให้โลกนี้งดงาม ทำให้คนรอบๆตัวเรามีความสุขเล็กๆกับชีวิต
มีคนดีๆแบบนี้มากในสังคมค่ะ เพียงแต่ขาดการหยิบยกมาเล่าสู่กันฟัง
ขอบคุณพี่บางทรายมากๆนะคะ ที่นำเรื่องเล่าดีๆ ที่ทำให้เกิดความรู้สึกปิติยินดีตามไปด้วยค่ะ
ภัยแล้ง ระบาดหนัก ส่งผลให้ น้ำ..ใจในปัจจุบัน กำลังแห้งเหือดหายากยิ่ง
อิ่มใจไปกับองุ่นกำมือนั้นจังค่ะ
ขอบคุณเรื่องเล่าดีๆ อ่านแล้วมีพลัง ปีติสุข เบิกบานใจค่ะพี่บางทราย
รออ่านบันทึกใหม่ๆอีกนะคะ
ขอบคุณครับน้องตะวันดิน ที่ชอบและเกิดความรู้สึกดีดี เช่นนั้น พี่เองดีใจที่บันทึกมีส่วนทำให้เกิดความรู้สึกดีดีเช่นนั้นครับ จะพยายามนะครับที่จะเขียนบันทึกใหม่ๆ