รอมฎอน : ช่วงเวลาแห่งการพักจิต พักกายของมุสลิม


วันนี้เป็นวันที่ 1 ของเดือนรอมฎอน   ซึ่งก็หมายความว่า  มุสลิมทุกคนที่เข้าสู่วัยสมบูรณ์ตามศาสนบัญญัติ, มีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์, ร่างกายแข็งแรง, และผู้หญิงที่ไม่มีประจำเดือน หรือไม่มีเลือดที่เกิดจากการคลอดบุตร   ต้องถือศีลอดตลอดทั้งเดือนรอมฎอน

ปีนี้ผมโชคดีมาก  ปะ และ มะ ขึ้นมาจากปักษ์ใต้มาช่วยเลี้ยงหลาน   และน้องชายที่ขึ้นมาจากใต้เช่นกัน    และน้องสาวอีก 2 คนที่ทำงานอยู่ในกรุงทพฯ  ได้มารวมกันที่นผม    เราได้ทำอาหารเพื่อทานพร้อมกันทั้งในตอนก่อนสว่าง  และมื้อหลังจากละศีลอด ร่วมกัน   เลยทำนึกถึงบรรยากาศเก่า  ตอนที่เรายังอยู่พร้อมกันที่บ้าน  แต่พอโตมาหาโอกาสยากจริงๆที่จะมาอยู่กันหลายๆคน  อย่างเมื่อก่อน

เดือนรอมฎอน  เป็นเดือนที่สำคัญมากเดือนหนึ่งในรอบปีของพี่น้องชาวมุสลิมทั่วโลก   ภาพที่คนหลายคนนึกถึงในดือนนี้ก็คือ  การงดการกินและดื่ม (การเสพทุกชนิด)  อันนี้ก็คงจะใช่ส่วนหนึ่ง   แต่หลักของการถือศีลอดนั้น  มากกว่านั้นครับ

สิ่งที่ต้องทำควบคู่กับการอดอาหารนั้น   เช่น  งดคำพูดที่ไม่ดี  งดการมองสิ่งไม่ดี และสิ่งยั่วยุกิเลสตัณหา  บริจาคทาน  แบ่งปันอาหารให้ผู้อื่น  ละหมาดสุนัต  อ่านคัมภีร์อัลกุรอ่าน  เหมือนกับการฝึกปฏิบัติตัวเองใหมีสติอยู่กับสิ่งดีๆ    ทำเข้าใจกับความยากลำบาก  ทำความรู้จักรสชาติของความหิวโหย    รู้จักการเอื้อเฟื้อแบ่งปัน

เดือนนี้จึงถือว่า  เดือนที่ถูกกำหนดให้มุสลิม ฝึกทบทวนจิต  ต่อสู้กับกิเลสในตัวตนของตัวเองแบบเข้มข้นจริงๆ  แถมเป็นการพักร่างกายแบบหนึ่งเดือนเต็มๆครับ

   

หมายเลขบันทึก: 51634เขียนเมื่อ 24 กันยายน 2006 20:11 น. ()แก้ไขเมื่อ 29 พฤษภาคม 2012 23:47 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

อัสซาลามุอาลัยกุม...................

       ถ้าเราถือศีลอดในสถานที่ทำงานที่มีแต่คนต่างศาสนาทุกๆวันและเจ้านายเป็นคนที่ใจดีชอบหากับข้าวหรือขนมมาให้บ่อยๆเพื่อเก็บไว้ทานในเวลาที่ละศีลอด แบบนี้จะเป็นอะไรรึเปล่าคะ???

 

 

 

อัสลามมุอะลัยกุ้มจ๊ะ ได้อ่านบทความนี้แล้วอยากร้องไห้ เพราะคิดถึงที่บ้าน อยากกลับไปถือศิลอดที่บ้าน ละศิลอดที่บ้าน ทานข้าวสุโฮรที่บ้าน อยากกลับไปละหมาดตะรอเวียะห์ที่บ้าน อยากไปมัสยิสที่บ้าน แต่ไม่มีโอกาส เนื่องจากมาเรียนไกล นี่...ยังไม่รู้เลยว่าจะกลับไปออกอีดทันหรือเปล่า รู้ไหม...เวลาทานข้าวสุโฮรคนเดียวในมค่ำคืนมันเหงาแค่ไหน ทานด้วยน้ำตาอยู่เรื่อย เพราะความคิดถึงที่บ้าน อยากทานพร้อมกันกับที่บ้าน ยิ่งพูดยิ่งอยากร้องไห้ วัสลาม

สมัยเรียนหนังสือ และทำงานใหม่ๆ  ผมก็เคยเหมือนกันครับ

ละหมาดแล้วก็อย่าลืมขอต่ออัลเลาะห์ (ซบ.) ให้มอบโอกาสให้เราได้ทำงาน  ได้ใช้ชีวิตอยู่กับครอบครัว  เพราะวันนี้ชีวิตส่วนใหญ่ต้องทิ้งถิ่นมาดิ้นรนอยู่กันใกลๆ  เพื่ออะไรก็ไม่รู้

อดทนไว้นะน้อง  วัสลาม

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท