รักได้อีก..ของขวัญในวัยเด็ก
เมื่อครั้งที่เราเป็นเด็ก มักมีประสบการณ์กันแปลกๆ ทำอะไรที่เหมือนผู้ใหญ่จะตลกขบขันไปหมด บางครั้งอาจจะบอกเด็กๆอย่างพวกเราว่านั่นมันไร้สาระ เสียเวลา แต่ก็เพราะเห็นว่าเป็นเด็ก พูดไปคงไม่เข้าใจ ก็เลยตามเลย ปล่อยให้วัยเด็กของเรา มีเรื่องทำมากมาย บางคนก็สื่อสารกับต้นไม้ใบหญ้า คุยกับสัตว์รู้เรื่อง รู้จักป้อนอาหารสัตวืเล็กๆ อาจเป็นลูกสัตว์ที่ตนก็ไม่เคยรู้จัก ทำเพราะความคิดช่วงนั้นมันบริสุทธิ์ เบิกบาน ไร้ข้อจำกัด สรรพสิ่งรอบๆตัวเรานั้นมีความหมาย มีชีวิตชีวา สัมผัสได้ เด็กบางคนไม่ชอบพูดคุยกับใคร แต่จะมีมุมนัดพบกับธรรมชาติ อาจเป็นโคนต้นไม้ ริมคลอง หรือมุมสงบของบ้าน ที่ผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะผ่านเข้ามา หลายครั้งถูกรบกวนด้วยเสียงตามหา ให้กินข้าว อาบน้ำ ทำการบ้าน สาระพัด ทำให้ใจดวงน้อยๆค่อยๆซึมซับความมีกฎเกณฑ์ มีเวลา มีข้อจำกัด นั่นเองความเป็นตัวของตัวเอง ก็เริ่มถูกเมฆหมอกของความเชื่อ ความมีขอบเขต การเลือกกระทำ เข้ามาครอบคลุมจิตใจ ยิ่งโต ก็ยิ่งมืดมน..
ไม่นานเราก็ผ่านพ้นเลยความเป็นเด็ก ความเข้าถึงธรรมชาติรอบตัว ความเอื้ออาทร กับสรรพสิ่ง ที่อาจไม่มีผลประโยชน์ตอบแทน เหมือนความคิดของผู้ใหญ่ที่สอดแทรกและร้อยรัด จนดวงใจของเด็กน้อยเปลี่ยนไป
ความจริงแท้ขอธรรมชาติก็คือ เมื่อสิ่งใด ไม่นำมาใช้ ธรรมชาติก็จะซุกซ่อนสิ่งนั้นเสีย ไม่ให้ปรากฏออกมาอีก เช่นความรักอันบริสุทธิ์ในวัยเด็ก ที่รักได้อีก รักโดยไม่มีข้อแม้และเงื่อนไข เมื่อเราเติบโต ถูกสมมุติให้ผ่านเลยประสบการณ์นั้นเสีย ความรักที่แสนอบอุ่น ที่ติดตัวมาแต่เกิด ความรักที่หล่อเลี้ยงให้วัยทารกขอเรา ดูเติบโตแจ่มใส ปลอดภัย ความรักเหล่านั้น เลยถูกเก็บกดหลับสนืท และซ่อนเร้นอยู่ภายใน รอวันที่เราจะรักอะไรก็ได้อีก อย่างบริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนเคยได้กระทำมา วันนั้นแหละ พลังแห่งชีวิต พลังแห่งความรักจะกลับคืนมาสำแดงความเป็นมนุษย์ที่แท้จริงอีกครั้ง
ค่อยๆรำลึกถึงประสบการณ์ครั้งเยาว์วัย แล้วเรียกกลับความรักที่เราเคยมีต่อสรรพสิ่งอีกครั้ง อาจเริ่มง่ายๆจากรักตัวเอง ให้อิสระความคิดตัวเอง ที่อยากจะคิด จะให้ จะทำ อย่างใจกว้าง ไม่ได้อยู่ใต้อิทธิพลใดๆ ทำอย่างนี้เท่าที่จะทำได้ ไม่ช้านาน พลังแห่งรักที่ถูกเก็บทับเอาไว้ในกายเรา ก็จะถูกใจอันเปี่ยมล้นไปด้วยแรงปราถนาดี ปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกครั้ง เราจะได้เริ่มสัมผัสความเป็นวัยไร้เดียงสา ที่ธรรมชาติให้มาพร้อมกับการมีชีวิตบนโลกนี้กันอีกครั้ง
ค้นหาความรัก ที่เรียกว่ารักได้อีกของตนเอง....พบหรือยังเอ่ย..?
ความเห็น (7)
ความรักและความจริงใจ ..และ ... รักตนเองให้มากๆ ด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณBright Lilly และคุณครูอ้อย
เชื่อว่าทั้งสองท่านกลับมาพบและสัมผัสรักอันบริสุทธิ์เท่าสมัยเด็กๆกันอีกครั้งแล้ว
เมื่อรักตัวเองได้ก็รักสิ่งอื่นได้แน้นอนค่ะ
พี่เปิ้สคะสวัสดีค่ะ
ยิ่งมีโอกาสทำงานเพื่อคนอื่นยิ่งมีโอกาสเรียกความรักอันบริสุทธิ์ลับมามากขึ้นเท่านั้น
คนรักตัวเองเป็นก็รู้วิธีรักคนอื่นด้วยนะคะ
สวัสดีค่ะคุณสามารถ เศรษฐวิทยา
รักของคุณสามารถไม่หวังผลตอบแทนเลยใช่ไหมคะ
ขอบคุณยินดีด้วยค่ะ
สวัสดีค่ะคุณsila
รักกันได้อีกนะคะเพราะความรักเป็นของขวั(ญที่ธรรมชาติให้มาคุ้มครองโลกค่ะ
คาดว่าคุณsillaเข้าถึงความรักนี้เสมอมา
ถ่ายทอดจากประสบการณ์และความรู้สึกที่ลึกซึ้งมากค่ะ สัมผัสได้เลย..เพราะเคยเป็นเช่นนั้นค่ะ
"เด็กบางคนไม่ชอบพูดคุยกับใคร แต่จะมีมุมนัดพบกับธรรมชาติ อาจเป็นโคนต้นไม้ ริมคลอง หรือมุมสงบของบ้าน ที่ผู้ใหญ่ไม่ค่อยจะผ่านเข้ามา หลายครั้งถูกรบกวนด้วยเสียงตามหา ให้กินข้าว อาบน้ำ ทำการบ้าน สาระพัด ทำให้ใจดวงน้อยๆค่อยๆซึมซับความมีกฎเกณฑ์ มีเวลา มีข้อจำกัด นั่นเองความเป็นตัวของตัวเอง ก็เริ่มถูกเมฆหมอกของความเชื่อ ความมีขอบเขต การเลือกกระทำ เข้ามาครอบคลุมจิตใจ ยิ่งโต ก็ยิ่งมืดมน.."
ชอบมากและขอบคุณสำหรับการถ่ายทอดบันทึกที่งดงามยามเยาว์วัยค่ะ
ขอขอบคุณคุณsillaเป็นอย่างยิ่ง
ที่สรุปใจความสำคัญที่ตั้งใจจะเขียนเมื่อเช้านี้ค่ะ
ให้เห็นร่องรอยการขาดหายไปของความรักอันบริสุทธิ์ยามเยาว์วัย
และจะได้ค่อยๆรื้อฟื้นความแจ่มใสนุ่มนวลของจิตกลับมาอีกครั้ง
ความรักยังซ่อนอยู่ในตัวเราค่ะค่อยๆค้นหากัน