ผ้าขี้ริ้ว และ ผ้าเช็ดมือ
ในบ้านหลังน้อยๆของครอบครัวหนึ่ง
ขณะที่เจ้าของบ้านออกไปทำงาน
ผ้าเช็ดมือ ก็ได้ทักทายผ้าขี้ริ้วอย่างอารมณ์ดี
"เป็นอย่างไรบ้าง ผ้าขี้ริ้ว"
เมื่อผ้าขี้ริ้วได้ยินดังนั้น จึงตอบอย่างเบื่อหน่ายว่า
"ข้าเบื่อจัง เจ้าดูตัวข้าสิ สกปรกนัก ดูแทบไม่ได้เลย วันๆได้แต่เช็ดของสกปรก
ดูดซับแต่ของสกปรกทั้งนั้น ไร้ค่ายิ่งนัก"
เมื่อได้ยินดังนั้น ผ้าเช็ดมือ จึงตอบว่า
"เจ้าลองดูรอบๆตัวเจ้าสิ ดูสะอาดสะอ้าน ไม่มีทีใดฝุ่นเกาะ ดูสบายตา ทั้งหมดนี้
ไม่ใช่เพราะเจ้าทำเองหรอกหรือ ถึงเจ้าจะสกปรกแต่ก็เพื่อทำให้สิ่งอื่นสะอาด
ถึงเจ้าจะดูดซับความสกปรก แต่เจ้าก็สลัดความสกปรกออกได้ตลอดเวลา
และถึงแม้เจ้าจะไร้ค่า ไร้ราคา แต่เจ้าก็สามารถทำตนให้มีคุณค่าได้
เจ้าสามารถทำประโยชน์ในสิ่งที่คนอื่นทำไม่ได้ เจ้าเป็นเบื้องหลังของเบื้องหน้าที่ดูดี เจ้าลองคิดดูสิ"
เมื่อได้ยินดังนั้น ผ้าขี้ริ้วจึงคิดใคร่ครวญในสิ่งที่ผ้าเช็ดมือบอก และมองในสิ่งที่ตนเองได้ทำ
ผ้าเช็ดมือรู้สึกว่าตนเองได้ทำในสิ่งที่ตนควรทำ มันอมยิ้มแล้วตอบผ้าเช็ดมือว่า
"ขอบคุณที่ทำให้ข้าคิดได้จากนี้ข้าจะทำหน้าที่ข้าให้ดี และ มีความสุขกับมัน"
.................................................................................................................................................................
คนเราย่อมมีข้อบกพร่องที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเราเอง
ในข้อบกพร่องนั้นอาจทำประโยชน์ให้ใครต่อใครได้มากมาย
คนเราย่อมมีคุณค่าที่อาจมองไม่เห็น
ซึ่งมันอาจทำให้การอยู่ร่วมกันดูน่าค้นหามากขึ้น
เพียงแค่เรายอมรับในสิ่งที่เขาเป็น และมองหาข้อดีในข้อบกพร่องนั้นให้เจอ
เราจึงจะอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข
ความเห็น (4)
เห็นตามข้อสรุปนั้นครับ ;)...
คุณค่าของทุกสิ่งมีอยู่ในตัวมันคะ