จดหมายถึงครู l วันใช้ประโยชน์จากสิ่งที่ครูเมตตาสอน

วันศุกร์ที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2555

กราบสวัสดีค่ะครู

  วันนี้เป็นวันที่ทึ่งกับสิ่งที่ครูเมตตาสั่งสอนมา ขับรถออกจากบ้านมาที่ทำงาน นั่งลงเห็นเตารีดวางอยู่บนโต๊ะทราบว่าเมื่อวานชื่อหนูจับได้ เตารีด แว๊บกับตนเอง ตลอดปีที่ผ่านมาได้รับโอกาสจากครูในการตัดเย็บเสื้อแม่ชี ซักผ้ารีดผ้าถวายครู อานิสงส์ที่ได้ทำงานถวายครูเป็นปัจจัยให้ปีนี้ได้เตารีด ปีที่แล้วครูก็เมตตาให้ฝึกฝนทำกับข้าว โดยให้เป็นธุระเรื่องหุงข้าวขึ้นศาลาตลอดช่วงที่ครูบวช แล้วปีที่แล้วก็ได้หม้อหุงข้าว แว๊บกับตนเองก็ได้ยิ้มและได้ขำเจ้าค่ะ นั่งลงสบาย ๆ พับริ้บบินเป็นดอกไม้  กะว่าเดี๋ยวรอสักพักไปขอไฟล์จากน้องมาคำนวณแล้วออกรายงาน รอตรวจทานจากหัวหน้าก็น่าจะพอไหว ไม่นานมีโทรศัพท์เข้า พี่หัวหน้างาน QA เรียกหนูให้ไปหาที่ห้อง หนูพิจารณาไม่น่าจะมีอะไรเร่งด่วน จึงกะว่าพับดอกในมือเสร็จจะลงไป ยังไม่ทันพับได้ถึงสองกลีบลูกน้องพี่เขากระหืดกระหอบขึ้นมาบอกว่า “ผอ. รออยู่ที่ห้อง หัวหน้า QA”

หนูรู้สึกงง ลงไป ห้องเล็ก ๆ แต่คนเยอะมากเจ้าค่ะ ผอ. หัวหน้าฝ่ายยา (หัวหน้างานหนูเอง) และภรรยาท่านคือ หัวหน้างาน QA และลูกน้องอีก 2 คน นั่งอยู่เดิม 5 เข้ามาอีก 2 เป็น 7 หนูงงเข้าไปอีก คำแรกที่ได้ยินคือ

“ติ๋วแกนวดให้ผอ. หน่อย”

ตอนแรกนึกว่าท่านพูดแบบแซวเล่นเจ้าค่ะครู

ปรากฏว่า “เอาจริง ท่านไปเจอผู้ใหญ่ตบไหล่ข้างซ้ายแบบเอ็นดูมา แต่คงแรงและผิดท่า รู้สึกจะพลิกหลุด และเมื่อวานลูกน้องหลายคนนวดให้แล้ว แค่ทุเลาแต่ไม่หาย แถมระบมนิด” ทานยาแก้ปวดพอหมดฤทธิ์ยาก็เจ็บอีก

หนูระลึกถึงครู และหลวงปู่ ครูเมตตาสอนโดยใช้ร่างกายครูให้หนูได้ฝึกปรือ หลวงปู่เมตตารับรองให้กำลังใจ

ก่อนหน้านี้ หนูเพียงนวดให้พี่ ๆ บางท่านที่เวลาเห็นหน้าท่านเจ็บจากอาการปวดเมื่อย ท่านเหล่านั้นดีขึ้นค่ะครู จึงมาให้ข้อมูล ผอ.

หนูหาที่เหมาะ เก้าอี้ที่ไม่เลื่อน ค่อย ๆ ไล่ตามเส้น ซึ่งก็เจออาการผิดปกติจริง ๆ ค่อย ๆ นวดผ่อนคลาย แล้วก็ไล่ตามเส้นอย่างที่เคยทำถวายครู น่าทึ่งมากเจ้าค่ะ จากคอท่านที่ตึง ๆ เอียงไม่ได้ เริ่มให้ได้ผ่อนคลาย อาการท่านดูสบายใจขึ้น

แล้วท่านก็เอ่ยถึงหลวงปู่ ว่าประทับใจในความเมตตาของท่านมาก และถ้ามีโอกาสจะมาอีก

เป็นโอกาสที่ดี จึงถือโอกาสเรียนปรึกษาเรื่องชุดที่ใส่มาทำงานของหนูอย่างเป็นทางการว่า ขออนุญาตใส่ชุดที่ครู มอบให้เป็นมรดกมาทำงานทุกวันได้ไหม คือ เสื้อขาว กับกับกระโปรงสีดำ

ซึ่งท่านก็บอกว่าได้ “เป็นชุดสุภาพ ไม่ผิดระเบียบปฏิบัติราชการ” ท่านเอ่ย ใจหนูระลึกกราบขอบพระคุณครูที่เมตตาบ่มเพาะฝึกฝน รวมถึงชี้ทางทุกอย่าง ล้อมคอกให้ศิษย์ลื่นคล่องในการเจริญรอยตามเรียนรู้

แว๊บขึ้นมาอีกว่า เรื่องเดือนเมษายนจะขอลายาวแบบใช้วันลาพักผ่อนชนวันหยุดเพื่อให้ได้วันเยอะหน่อย จะมาภาวนาที่วัด จะได้บวชหรือ ไม่แล้วแต่วาสนา ซึ่งท่านก็อนุโมทนาค่ะครู

คือ ความเมตตาที่ครูชี้ทางมาทุกอย่าง ทั้งแนวทางกระบวนการ ทำให้ทุกอย่างลื่นคล่อง นวดเสร็จ

พี่หัวหน้า QA ขอให้นวดท่านต่อ ครานี้เคสนี้หนักทีเดียวค่ะครู ไหล่แข็ง พี่เขาเป็นผู้หญิงใส่กระโปรงมา

นวดไหล่สักพัก ดูท่าจะไม่ลง จึงขอขยับหาที่เหมาะ ๆ เอาผ้ามาคลุมขาแล้วนวดขา นวดอยู่ชั่วโมงกว่า แล้วค่อยลง

ออกจากเคสนี้ พี่เจ้าหน้าที่บัญชี มาต่อคนนี้หลังแข็งมาก ค่ะครู แต่มีเวลาทำได้แค่ 15 นาที ซึ่งท่านก็พอได้รู้สึกผ่อนคลาย

ระหว่างนั้น พี่ ๆ ขอให้หนูช่วยเปิดนวดตอนเย็นแบบคิดตังค์

จึงแว๊บ ภารกิจที่ครูมอบหมายให้ทำว่า ทุก ๆ วันศุกร์ ครูเมตตาให้ซื้อวัตถุดิบและเครื่องปรุงต่าง ๆ เข้าครัวแบบทำโรงทาน โดยเฉลี่ยตกอาทิตย์ละ ประมาณ 2000 บาท จึงตกลงกันว่า

“หนูจะเปิดกล่องรับบริจาค นวดเสร็จแล้ว ๆ แต่พี่ ๆ จะร่วมทำบุญด้วย ปัจจัยที่ได้จะนำไปซื้อกับข้าวเข้าวัด”

ซึ่งพี่ ๆ ก็ยินดี ตกลงจะเริ่มวันที่ 4 วันแรกค่ะครู เพราะวันที่ 3 หมอนัดแม่ทำฟัน

ซึ่งคิวแรกที่ขอจองคือ ท่าน ผอ. มาแบบจู่โจม และก็พี่ หัวหน้า QA น่าจะตามด้วยหัวหน้าบริหาร

อันนี้คือ สิ่งที่หนูรู้สึกทึ่ง กับสิ่งที่ครูได้ประศิตประศาสตร์วิชาให้หนู เป็นการเปิดทางในการพาผู้คนเข้ามาสู่การสร้างกุศลโดยมีหนูเป็นสะพานในการ นวดให้พี่ ๆ เขา

พอน้องนี ที่เป็นกัลยาณมิตร ซึ่งเรียนด้านนวดแผนไทยมาโดยตรงทราบ จึงบอกว่า วันไหนว่างจะมาช่วยนวดค่ะ หนูอนุโมทนาบุญกับน้องเจ้าค่ะ

ทบทวนกับตนเอง ธรรมะที่ครูเมตตาพามาสู่ใจหนู ช่วยให้หนูทำสิ่งเหล่านี้ได้

ถ้าหนูยังเป็นคนเดิม ที่เต็มไปด้วยทิฐิมานะว่า ฉัน สวย ฉันเริ่ด ฉันเป็นเภสัชกร คงทำเช่นนี้ไม่ได้แน่ ๆ

แต่การได้รับโอกาสจากครู ได้นวดครู นวดคุณยายชี ทำให้ได้วิชาและรู้สึกกราบขอบพระคุณครู แลระลึกถึงน้องนีที่เป็นครูสอนนวดของคนคนต้น ๆ รวมถึงป้าอบ ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคือ ครู ที่ยอมเจ็บมาตลอดเพื่อให้หนูได้ฝึกปรือ วันนี้หนูได้เห็นกับตนเองแล้วว่า สิ่งที่ครูสอนล้ำค่า แล้วจะเอามาทำประโยชน์อย่างไรได้บ้างเจ้าค่ะ

ระหว่างวันเหมือนได้โจทย์เช้า ๆ แม่ชีโทรมาถามทางจากอุบลไปวัดที่พี่ชายบวชบอกว่าหลาน ๆ จะไปส่ง หนูจึงแนะนำเส้นทางที่หนูคุ้นเคยคือ ผ่านยโสธร อ้อมหน่อยแต่ไม่หลง สาย ๆหลวงพี่โทรมาเล่าว่า ลูกประคบหลวงปู่หมดแล้ว ที่มีก็ดำ ๆ กลิ่นยาหมดแล้ว เมื่อวานบอกพ่อไป วันนี้ท่านเอาแบบแห้งมาให้ 4 อัน จึงปรึกษากันว่า แสดงว่าช่วงนี้ที่บ้านคงจะขายของดี วัตถุดิบมีแต่ท่านไม่สะดวก หนูถามตนเอง “ทำอย่างไรหลวงปู่จึงจะมีใช้เจ้าค่ะครู”

หลวงพี่บอกว่า พระจะไปสกลนครเดี๋ยวจะไปหาซื้อแบบแห้งน่าจะพอหาได้ แล้วก็วางสายไป

หนูก็ทำทุกอย่างไปเรื่อย ๆ นวดให้พี่ ๆแต่ละคน บ่าย ๆ นั่งเก็บงาน เครียของ แต่กว่าจะได้ออกจากที่ทำงานก็บ่ายสามเจ้าค่ะ ระหว่างขับรถแว๊บขึ้นมาว่า ขอโทรเรียนปรึกษาสอบถามแม่ชีท่านจะกลับวัดวันไหนพอทราบว่าวันอาทิตย์ จึงขอโอกาสเรียนปรึกษาท่านเรื่องลูกประคบถวายหลวงปู่ ท่านยินดีมาก และจะแวะพาญาติๆมากราบหลวงปู่รับลูกประคบไปถวายหลวงปู่ที่วัดด้วย เหมือนธรรมจัดสรรเลยค่ะครู แต่นั่นก็อาจจะหมายถึงคนนี้หนูจะไม่ได้นอน เพราะต้องนั่งทำเพื่อให้แม่ชีพากลับได้ตอนเช้า  จึงตั้งใจกับตนเอง ของที่หนูยังไม่ซื้อหลายอย่างเลยค่ะครู แถมวันนี้ใกล้ปีใหม่เพื่อนร่วมทางเยอะ ๆ กว่าจะถึงวัดก็สามทุ่มเกือบ ๆ จะสี่ทุ่มแล้วครูก็เมตตาให้เด็ก ๆออกมารับ และหนูให้ได้ทำสิ่งต่าง ๆ กราบขอบพระคุณเจ้าค่ะ หนูนั่งทำลูกประคบ แว๊บขึ้นมาว่า “ต้องทดแทนพระคุณครูนะ ดีที่สุดคือ การปฏิบัติบูชา”

หนูลุกตึงตังไปทำวัตรเย็น กราบพระเดินจงกรม แล้วก็มาเขียนบันทึกนี้เจ้าค่ะ

ว่าด้วยศีลวันนี้จิตใจผ่องใสเบิกบาน แม้งานที่ตั้งใจไว้ยังไม่เสร็จสมบูรณ์ แต่ความสามารถที่ครูให้ทำให้ได้รับใช้ผู้คน จึงได้เบียดเบียนคนอื่นน้อยลงและได้ทำประโยชน์มากขึ้นเจ้าค่ะ ศีลข้อลักทรัพย์ อาจจะมีพร่องบ้างเจ้าค่ะ ไม่ได้ทำงานตามหน้าที่ แต่ก็ได้ใช้ความสามารถที่มีช่วยเหลือคน ศีลข้อ 4 ก็ยังด่างพร้อยเพราะข้อวัตรไม่ครบ ศีลข้อ 5 ก็ยังมีเผลอบ่อยในการทำสิ่งต่าง ๆ กราบขอบพระคุณครูมาก ๆ เจ้าค่ะ สิ่งดีงานและกุศลที่เกิดขึ้นทั้งหมดขอโอกาสถวายเพื่อบูชาครู หากไม่ได้รับการขัดเกลา บ่มเพาะจากครูแล้วคงมิอาจจะทำได้ สาธุ สาธุ สาธุ เจ้าค่ะ