เยาวชนจิตอาสา....หนึ่งชมรม หนึ่งชุมชน จัดกิจกรรมคลินิกกีฬาวอลเลย์บอล
ชมรมวอลเลย์บอล มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
จัดโครงการคลินิกกีฬาวอลเลย์บอล ภายใต้กิจกรรมหนึ่งชมรม
หนึ่งชุมชน ณ
โรงเรียนบ้านขีศรีสง่าโนนเสียว เมื่อวันที่ 1 กันยายน 2555 นายบัณฑิต วิมูลอาจ
ผู้อำนวยการ
โรงเรียนบ้านขีศรีสง่าโนนเสียว เป็นประธานเปิดงาน มีนายสิทธิชัย
วันแก้ว สมาชิกชมรมวอลเลย์บอล
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม กล่าวรายงาน
หนึ่งชมรม หนึ่งชุมชน ว่าด้วยกิจกรรมคลินิกกีฬาวอลเลย์บอล
เพื่อการส่งเสริม สนับสนุน การออกกำลังกาย
และการกีฬาสู่ชุมชน
รวมถึงการพัฒนาทักษะขีดความสามารถกีฬาด้านต่างๆ แก่เด็กและเยาวชน
นอกจากนี้ยังมีการให้ความรู้เกี่ยวกับเทคนิคการเล่นกีฬาวอลเลย์บอลแก่ทีมกีฬาวอลเลย์บอลของโรงเรียน
ให้มีศักภาพมากยิ่งขึ้น
ตลอดเป็นเป็นการส่งเสริมให้เด็กและเยาวชนห่างไกลยาเสพติดอีกด้วย
ในการนี้ยังเป็นการส่งเสริมให้นิสิตใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์
รู้จักการเสียสละช่วยเหลือสังคม
รวมถึงรู้จักกระบวนการทำงาน
เรียนรู้วิถีกิจกรรมค่าย ก่อเกิดการทำงานเป็นทีม
เสริมสร้างความรัก
ความสามัคคีในองค์กรมากยิ่งขึ้น
ในงานมีกิจกรรมต่างๆ ดังนี้
กิจกรรมการบำเพ็ญประโยชน์ด้วยการซ่อมแซมสนามกีฬา
โดยพี่ๆนิสิตและ
น้องๆนักเรียนร่วมแรงร่วมใจกันทาสีสนามกีฬาวอลเลย์บอล
ลงสีเส้นขอบสนาม เปลี่ยนตาข่ายวอลเลย์บอล
จากนั้นมีกิจกรรมนันทนาการด้วยการละลายพฤติกรรมระหว่างพี่น้องด้วยเกมส์การละเล่นผ่อนคลาย
สร้างความสนุกสนาน ทำความรู้จักระหว่างพี่และน้อง
ต่อด้วยกิจกรรมบริการวิชาการด้วยการสอนทักษะ
กีฬาวอลเลย์บอลให้กับนักเรียน
ทั้งการอบอุ่นร่างกายก่อนการออกกำลังกาย ต่อด้วยทักษะการอันเดอร์บอล
ที่ถูกต้อง
การเซ็ตบอล การตีบอล การเซิฟบอล และระบบทีมเพื่อการแข่งขัน
ทั้งนี้ทางชมรมได้มีการมอบอุปกรณ์กีฬาและอุปกรณ์การเรียนให้กับทางโรงเรียน
ประกอบไปด้วย
ลูกวอลเลย์บอล ลูกฟุตบอล ลูกตระกร้อ ตาข่ายวอลเลย์บอล และสมุด
ปากกา ดินสอ โดยมีนิสิต นักเรียน
และชุมชนเข้าร่วมกว่า 100 คน ณ
โรงเรียนบ้านขีศรีสง่าโนนเสียว ตำบลเขวาใหญ่ อำเภอกันทรวิชัย
จังหวัดมหาสารคาม
ภาพ::ชมรมวอลเลย์บอล
บันทึกโดย::จันเพ็ญ ศรีดาว
วันที่ 15 ธ.ค.55
ณ พื้นที่แห่งหนึ่งของ มมส
นักกีฬาไม่เพียงแต่เล่นกีฬาเป็น.....แต่ยังมีจิตอาสาพัตนาชุชน..เป็นกำลังใจให้นักกีฬาวอลเล่ค่ะ
ขอบคุณกำลังใจที่มีให้กันเสมอมาค่ะพี่เจี๊ยบ....อยากให้เค้าเรียนรู้การให้มากกว่าการรับ...เรียนรู้ที่จะช่วยเหลือสังคม...เรียนรู้การใช้ชีวิตร่วมกันอันจะนำไปสู่การหลอมรวมจิตใจให้เป็นหนึ่งเดียวเมื่อลงสู่สนามแข่งขันค่ะ...และดูแลกันและกันอย่างคนครอบครัวเดียวกัน
กีฬากับการบูรณาการ ชื่นชมมากครับพี่นุ้ย...ผมเชื่อเสมอว่าแนวทางการบูรณาการนั้น จุดมุ่งหมายสำคัญกว่าสิ่งอื่นใด หากเรามีจุดมุ่งหวังที่จะให้กิจกรรมหนึ่งกิจกรรมเป็นดั่งลานกว้างแห่งการเรียนรู้แล้ว ผลที่เกิดย่อมเป็นที่งดงามเสมอ...ให้กำลังใจเสมอครับ
ถึงสมปอง...พี่พยายามบอกเค้าเสมอว่า...เล่นกีฬาอย่างหวังเพียงชัยชนะอย่างเดียว...จงเรียนรู้ระหว่างเส้นทางด้วย...เรียนรู้เพื่อนร่วมทีม...การปรับตัว ความรับผิดชอบ การเสียสละ การช่วยเหลือซึ่งกันและกัน อันก่อเกิดความเห็นอกเห็นใจกัน ความเป็นทีม จนกลายเป็นความรัก รักที่อยู่ด้วยกัน เล่น กิน เที่ยวด้วยกัน รักเหมือนคนในครอบครัว...จากไปก็คิดถึง...นั่นคือสิ่งที่ต้องการให้เค้าซึมซับไปพร้อมๆกับการเล่นกีฬา...
ให้กำลังใจกับการสร้างครอบครัววอลเลย์บอล...
ผมชอบการสอนและสร้างทีมผ่านวิธีแบบนี้ งานค่ายเล็กๆ จะช่วยสานความสมพันธ์อันดีในทีม โดยไมจำเป็นต้องบอดล่าว อบรม...กิจกรรมต่างๆ จะหลอมความเป็นทีม. สร้างทักษะการทำงาน. ออกแบบกิจกรรม แบ่งงานกันเอง. ฝึกการวางแผน. ฝึกการประสานงานกับโรงเรียนและชุมชน. ซึ่งไม่มีในสนามแข่ง แต่เอาไปปรับใช้ร่วมกันได้
งานค่ายนี้ ถือเป็นการบริการวิชาการแก่สังคมในตัว. เพราะไปถ่ายทอดทักษะเล่นกีฬาให้กับเด็กๆ ผสมผสานการเรียนรู้ชุมชนอย่างลงตัว แถมพ่วงงานบำเพ็ญประโยชน์ ปิดท้ายด้วยการให้นิสิตเขียนสะท้อนผลการเรียนรู้ในรูปเรื่องเล่าเร้าพลั
ผมว่านี่คือโมเดลที่ชมรมกีฬาอื่นๆ ควรเอาเป็นแนวทาง...
ขอบคุณครับ
ขอบคุณพี่นัสมากค่ะ...
เสียดายที่เด็กไม่ได้ไปเรียนรู้และร่วมเป็นส่วนนึงของครอบครัวในชุมชนด้วยปัจจัยหลายอย่าง...แต่อย่างน้อยก็ได้เรียนรู้จากคนในครัวครัวของเค้าเอง คือครอบครัววอลเลย์บอล...ขอบคุณทุกๆพื้นที่ที่ทำให้เยาวชนกลุ่มเล็กๆได้ทำประโยชน์เพื่อสังคมและตัวเค้าเองค่ะ