การให้กับการรับที่แตกต่าง
...สิ่งที่ฉันมองเห็นในวันนี้
มันทำให้ฉันคิดถึง...
ช่วงเวลาหนึ่งตอนปิดเทอมสองของมอหก
ตอนนั้นฉันได้ไปทำงานพิเศษเป็นพนักงานร้านพิซซ่าที่เมืองกรุง
ฉันรู้สึกว่าฉันได้เห็นความแตกต่างของการให้กับการรับ
เวลาที่ฉันต้องให้บริการกับลูกค้าถึงแม้เขาจะด่าว่าฉันอย่างไร
หรือไม่มีแม้แต่คำขอบคุณจากปากของเขา "ฉันก็ต้องยิ้มไว้ก่อน"
เวลาที่ฉันต้องรับเงินค่าพิซซ่าจากเขา "ฉันก็ต้องยิ้มเพิ่มเป็นสองเท่าจากเดิม"
เพื่อให้เขาพอใจที่จะกลับมาทานพิซซ่าที่ร้านอีก และพูดขอบคุณอย่างสุภาพที่สุด
แต่พอฉันกลับหอพักฉันซื้อขนมมาฝากคุณยายขายก๋วยจั๊บข้างหอ
แกก็ยิ้มและกล่าวขอบคุณฉันที่ซื้อขนมให้แก
เวลาแกให้ก๋วยจั๊บกับฉัน
ฉันก็ดีใจและมีความสุขมากที่ได้รับก๋วยจั๊บเพียงถ้วยเดียว
ความรู้สึกมันช่างดูแตกต่างกันมากในตอนทำงาน
แต่มันก็สิ้นสุดแค่นั้นเมื่อถึงวันเปิดเทอม
...แต่สิ่งที่ฉันมองเห็นในวันนี้
มันทำให้ฉันเกิดคำถามและข้อความมากมายในหัว
เกี่ยวกับ "การให้และการรับที่แตกต่าง"
...เวลาเราให้อะไรกับใครโดยไม่หวังผลตอบแทนเรามักจะให้อย่างเต็มใจ
แต่เวลาเราให้อะไรกับใครโดยหวังผลตอบแทนเรามักจะให้อย่างเต็มใจแค่ใบหน้า
...เวลาเรารับสิ่งที่ทำให้เราไม่เสียผลประโยชน์ เราก็มักจะรีบรับแบบเต็มใจและดีใจ
แต่เวลาเรารับสิ่งที่ทำให้เราเสียผลประโยชน์ เราก็อยากได้สิ่งที่เขาให้ให้ได้มากที่สุด
...บางคนเต็มใจให้ แต่ไม่มีใครอยากรับ
บางคนเต็มใจรับกลับไม่มีคนให้
...บางคนอยากรับแต่ไม่อยากให้
บางคนอยากให้แต่ไม่อยากรับ
...บางคนมีแต่รับแต่ไม่เคยให้
บางคนมีแต่ให้ไม่เคยรับ
...บางคนตอนเขาให้ก็ไม่อยากรับ
บางคนก็อยากรับในตอนที่เขาไม่อยากให้
...พอให้ก็ไม่ต้องการพอหยุดให้ก็โหยหา...
แต่ว่า...
สำหรับฉันแล้ว ฉันคิดว่า
"ทุกสิ่งทุกอย่างที่เราได้มา ก็คือทุกสิ่งทุกอย่างที่เราให้ไป"
ถ้าเราไม่เคยให้อะไรกับคนอื่นเลย
เราก็ไม่ควรที่จะเรียกร้องคนอื่นให้เขาให้อะไรแก่เรา
"การให้เป็นการสร้างพื้นที่ความสุขเล็ก ๆ ให้กับผู้ให้
แต่มันอาจเป็นพื้นที่ความสุขผืนใหญ่ให้แก่ผู้รับ"
"การเป็นผู้ให้คนอื่นก่อนไม่ได้ทำให้เราดูเสียศักดิ์ศรี
แต่มันกลับทำให้เราเป็นผู้ที่มียิ่งกว่าศักดิ์ศรีเสียอีก"
...สำหรับฉันแล้วก๋วยจั๊บถ้วยเดียวในวันนั้น
ยังทำให้ฉันมีความสุขกว่าเงินค่าพิซซ่าของคุณลูกค้าเสียอีก...
ความเห็น (7)
-สวัสดีครับ..
-แวะมาเยี่ยม
-รับความสุขกับการให้ที่แตกต่าง..
-ขอบคุณขนมและรอยยิ้มจากยายคนขายก๋วยจั๊บ
-ขอบคุณครับ
สวัสดีคะ คุณ
การเป็นครู ...
บางทีก็ไม่สามารถสอนให้คนรู้จักคำว่า "น้ำใจ" ได้
แต่สำหรับ "ตอกมัดกล้า"
ครูไม่ต้องพูดอะไรแม้แต่คำเดียว
หนูสามารถรู้จักคำว่า "น้ำใจ" ได้ด้วยตัวเอง
ขอบใจสำหรับสิ่งดี ๆ ที่มีอยู่ในตัวเอง
สิ่งเหล่านี้จะทำให้ชีวิตมีแต่ความสุขตลอดไป
สวัสดีคะคุณครู
|
Wasawat Deemarn |
ให้เมื่อเราพร้อมที่จะให้ และให้กับคนที่เต็มใจรับ เป็นความสุขทั้งสองฝ่ายค่ะ
สวัสดีคะคุณ
|
KRUDALA |
^_^ ยิ่งให้ ยิ่งได้รับ