"ฟ้าคราม" อายุ ๑ ขวบ ๕ เดือน ๑๕ วัน
"ฟ้าคราม" อายุ ๑ ขวบ ๕ เดือน ๑๕ วัน
ตอน "สาวน้อยบ้านนา"
ฟ้าครามช่วงนี้ เริ่มเรียนรู้อวัยวะของร่างกาย สามารถรู้ว่า...ผมอยู่ตรงไหน...ตา จมูก หู ปาก ฟัน มือ นิ้วมือ แขน ขา ก้น พุง สะดือ แก้ม หน้าผาก คิ้ว คอ ฯลฯ อยู่ตรงไหน...หนูทราบหมดและสามารถบอกหรือชี้ให้ย่าดูได้ทันทีที่ย่าถาม...
ย่าซื้อ Tablet ให้ แต่แม่อ้อมบอกว่า หนูจะไม่ค่อยสนใจ แต่สิ่งที่หนูสนใจมากกว่า นั่นคือ i Pad หนูจะชอบให้ย่าเปิด ก.ไก่ แล้วก็นิทานเจ้าหญิงและเจ้าชายกบให้หนูดู + ฟัง เพราะในเนื้อหาจะเป็นภาษาอังกฤษทั้งหมด หนูเริ่มใช้นิ้ว touch screen หน้าจอได้เอง โดยที่ไม่ต้องบอกกับวัยเพียง ๑ ขวบ ๕ เดือน...ทำให้ย่าและลุงภัครรู้เลยว่า การที่จะให้เด็กได้เรียนรู้ ขึ้นอยู่กับเด็กได้เห็นได้สัมผัสสิ่งที่เราต้องการให้รู้ ให้เห็น ให้เป็น ขึ้นอยู่กับผู้ใหญ่ที่ต้องการใส่ให้เด็ก ๆ เป็นอะไร...
ปู่เรชอบว่าย่า บอกว่าจะเร่งหนูจนเกินไป...แต่ในความคิดของย่า ย่าก็ไม่ได้เร่งอะไรหนู ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นความต้องการของหนูเองว่า...ถ้าเห็นย่าอยู่กับหนู ก่อนนอน หนูจะบอกให้ย่าเปิด i Pad ซึ่งหนูจะพูดว่า Pad ๆ ๆ...แล้วหนูก็ให้ย่าเปิด ก.ไก่ - ฮ.นกฮูก ให้หนูฟัง หนูสามารถพูดอักษรไทยได้บ้างหลายตัวแล้ว เช่น ก.ไก่ ค.ควาย ฌ.กะเฌอ ฐ.ฐาน บ.ใบไม้ ม.ม้า ฯลฯ พอย่าถามหนูหนูก็จะตอบได้ แสดงว่าหนูสนใจ...ลุงภัครได้ฟัง...หันกลับมามองหน้าย่า...บอกกับย่าว่า..."เด็กอะไร? ทำไม? รู้เร็วจัง" เล่นเอาย่า + ลุงภัคร และทุกคนที่เห็นอาการของหนู งงกันว่า ทำไมอายุแค่นี้ รู้เรื่องแล้ว...ในความคิดของย่า ย่าว่าหนู...รู้เรื่องมากจริง ๆ มากกว่าเด็กบางคน เพราะย่าใช้ให้หนูทำอะไร หนูก็รู้ภาษา เช่น เก้าอี้นั่งเปียกน้ำ หนูก็บอกว่า "เปียก" แล้วหนูก็ฉลาดยื่นเก้าอี้ให้ปู่หรือย่าเช็ดน้ำให้ก่อนแล้วหนูถึงจะยอมนั่งลงบนเก้าอี้...
ย่าเลยบอกกับปู่เรว่า..."ให้ขึ้นอยู่กับความต้องการของหนูมากกว่า ถ้าหนูต้องการ ย่าก็จะสอนให้"...ช่วงนี้ พวกเราได้ไปเยี่ยมพ่อเพรียงกันทุกวันอาทิตย์...หนูจำพ่อเพรียงได้แล้ว ไม่เหมือนสัปดาห์แรก ๆ...และช่วงนี้เองที่พ่อเพรียงมาทำนาไม่ได้ แม่อ้อมกับตาก็เลยต้องทำนาแทน...เมื่อวันที่ ๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๕ แม่อ้อมก็เลยพาย่าและหนูซ้อนมอเตอร์ไซด์กันไปดูข้าวที่นาซึ่งเพิ่งจะหว่านไปได้ ๓ สัปดาห์เอง ซึ่งข้าวก็โตมากแล้ว...
ทุกคืนวันเสาร์ ช่วงนี้ หนูจะมานอนกับย่าที่บ้านที่พิษณุโลก เพื่อเตรียมตัวไปเยี่ยมพ่อเพรียงที่ค่ายฯ ในตอนเช้าของวันอาทิตย์ พวกเราจะอยู่กับพ่อเพรียงกันทั้งวัน จนหมดเวลาให้เข้าเยี่ยม...ย่าถามหนูว่า พ่อเพรียงไปไหน...หนูจะตอบว่า "หาร" หมายถึงว่าพ่อเพรียงไปเป็นทหาร...แล้วย่าก็ถามต่อว่า "คิดถึงไหม" หนูจะตอบย่าว่า "ถึง"...แล้วย่าถามต่อว่า "คิดถึงมากไหม" หนูก็จะตอบย่าว่า "มากกกกกกกก" ซึ่งคำว่า "มาก" หนูจะลากเสียงยาว...เวลาพวกเราจะจากพ่อเพรียง ย่าบอกว่า รักพ่อเพรียงต้องทำอย่างไร???...หนูก็จะจูบแก้มซ้าย แก้มขวาของพ่อเพรียง แล้วก็จูบที่หน้าผาก พร้อมกับจูบที่ปากพ่อเพรียงอีก เรียกว่า "จูบครบสี่ทิศ" เลยเชียว...
อ่าน เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม" ทุกฉบับได้จากที่นี่...เรื่องเล่าของ "ฟ้าคราม"
ความเห็น (11)
"เติบโตขึ้นตามกาลเวลา ดูหน้าตาสดสวยวัยเดียงสา ดูจิ้มลิ้มพริ้มเพราในดวงตา ยายบุษยาปลื้มฟ้าครามนามนี้นัก"
-
ขอบคุณค่ะ คุณวอญ่า
- อาจเป็นเพราะเราไม่มีลูกสาวด้วยมังค่ะ พอมีหลานสาวก็เลยอดที่จะรักและเป็นห่วงไม่ค่อยได้ค่ะ
- ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยนะคะ
เป็นยาหอมที่ชื่นใจของคุณย่านะคะ..
สาวน้อยบ้านนา ท่าถ่ายรูปบนคันนาได้น่ารักมากๆค่ะ เรียนรู้เร็วดีมากแล้วค่ะ เด็กๆรับได้อยู่แล้ว เพียงต้องระวัง ตา หู ที่สัมผัสกับสิ่งทันสมัยไว้ด้วย เพราะอวัยวะแต่ละอย่างยังอ่อนทั้งนั้น คิดถึงเสมอนะคะ
-
ค่ะ พี่นงนาท
- ฟ้าครามเป็นยาหอมดี ๆ ของย่าจริง ๆ ค่ะ หายเหนื่อยก็เพราะเจ้าฟ้าคราม
- ขอบคุณค่ะที่แวะมาเยี่ยมและขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ
-
ค่ะ พี่กานดา
- เจ้าฟ้าคราม จริง ๆ ไม่ค่อยยอมให้ถ่ายรูปเขาเท่าไร ต้องเล่นคราวเผลอค่ะ
- คิดเหมือนกันค่ะ เรื่องสายตา แต่ก็ระวังมีเวลาเป็นตัวกำหนดให้เขาค่ะ
- ขอบคุณนะคะที่แวะมาเยี่ยม + ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจด้วยค่ะ
-
ขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจค่ะ อ.นุ
นางแบบน่ารักมากค่ะ
ยิ่งน่ารักทุกวันค่ะ
- ชื่นใจแทนคุณพ่อ คุณย่าค่ะ จูบครบทิศ ช่างคิด ช่างเอาใจ เป็นความสดใสเบิกบานรับอรุณค่ะ
สาวน้อย ฟ้าคราม น่ารัก น่าหยิกจังเลยค่ะ มีความสุขมากๆ นะคะ
ขอบคุณค่ะ kunrapee 
ปกติ "ฟ้าฯ" ไม่ค่อยชอบถ่ายรูปหรอกค่ะ ต้องทีเผลอ...
ขอบคุณค่ะ คุณแจ๋ว 
พัฒนาการเจ้าฟ้าฯ มันเร็วมากค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณ Sila 
ค่ะ เวลาเจ้าฟ้าฯ มันจูบ มันจะจูบครบสี่ทิศค่ะ ถ้าไม่ครบก็จะจับหน้าเราให้หันมาจูบให้ครบค่ะ
ขอบคุณค่ะ คุณ Bright Lity 
เจ้าฟ้าฯ มันน่าฟัดค่ะ ออเซาะ + ขี้ประจบเก่งมาก แม่คนนี้...
ขอขอบคุณสำหรับดอกไม้กำลังใจจากทุก ๆ ท่านค่ะ