ลมหายใจในความเงียบ
ฉันเพิ่งกลับมาถึงที่พัก หลังจากความเหนื่อยล้าจากการออกไปเผชิญกับโลกภายนอกมาทั้งวัน จะมีอะไรที่มีความสุขไปกว่าการที่ได้นั่งอยู่เฉยๆ อยู่กับความเงียบสงบภายในห้อง ...ฉันถอดรองเท้าแล้วเข้ามานั่ง เปิดคอมเริ่มต้นเขียนบันทึก และยังไม่อยากจะขยับตัวไปทำอะไรทั้งนั้น อยากอยู่นิ่งๆ อยากให้ลมหายใจที่ผ่านเข้าออกได้ช่วยแผ่ซ่านเข้าไปฟื้นความสดชื่นข้างในตัวฉันให้ที...ตอนนี้มีเพียงแค่มือที่อยู่บนคีย์บอร์ด ดวงตาที่มองที่หน้าจอ จมูกที่หายใจและสมองของฉันเท่านั้นที่กำลังทำงาน อวัยวะส่วนอื่นที่เหลือของฉันนั้นกำลังพักผ่อนอยู่...ฉันนั่งหายใจอยู่นิ่งๆ...ดวงตาเริ่มจะไม่ได้จ้องมองที่หน้าจอ แต่กลับจะปิดลงอยู่แทบทุกขณะที่ฉันเผลอ ...
...สำหรับฉันการพักผ่อนด้วยการที่ปล่อยให้ตัวเองได้อยู่กับความสงบ ความเงียบนั้น เป็นเหมือนกับสวรรค์ สำหรับฉันนี่คือการพักผ่อนที่ดีที่สุด ผ่อนคลายที่สุด และรู้สึกเป็นส่วนตัวมากที่สุด ....ฉันนั่งนิ่งๆมาเป็นเวลาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว การที่ฉันได้ปล่อยให้ความเงียบสงบช่วยชโลมชะล้างจิตใจหลังจากที่ได้ไปเจอความวุ่นวายมาทั้งวัน ก็ทำให้จิตใจของฉันก็กลับมาอยู่ในความว่าง ความสงบนิ่ง อย่างที่มันควรจะเป็นอีกครั้ง.....ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกมีแรงมากขึ้น
...ฉันกำลังจะไปอาบน้ำและทำกิจวัตรอย่างอื่นต่อไป ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ...ฉันขอจบการเขียนบันทึกเพียงเท่านี้ก่อน วันพรุ่งนี้ฉันมีเรียนภาษาอังกฤษแต่เช้า และตอนเย็นฉันต้องเดินทางไปค่ายนักศึกษากฎหมายภาคปฏิบัติที่จังหวัดสระบุรีอีกด้วย ฉันจึงควรที่จะพักผ่อนได้แล้ว ...และการไปค่ายในวันพรุ่งนี้ ฉันจะได้กลับไปพบกับอาจารย์ รุ่นพี่ เพื่อนๆและรุ่นน้องที่ฉันรู้จักหลายคนอีกครั้ง นับเป็นการกลับไปเจอกับหลายคนที่คุ้นเคยเป็นครั้งแรกหลังจากที่ฉันได้จบการศึกษาและย้ายออกจากที่รังสิตมาแล้ว...
ความเห็น (4)
2ย่อหน้าแรก เป็นผลงานชิ้นเยี่ยมจาก3ชั้นที่ผ่านมา
ให้ความไหลลื่น ต่อเนื่อง เห็นภาพตามและรู้สึกได้
อาจเป็นเพราะเราชอบแบบนี้
หรือไม่ก็ดูจะเป็นธรรมชาติมากกว่าในงานเขียนก่อนๆ
ซึ่งดูใช้ความพยายามในการเขียนมากกว่าความสนุก^ (ความเห็นส่วนตัว)
น้องปรางค์ทำค่าย กศป. ด้วยหรอ?
ช่ายแล้วค่ะ หนูว่าเราอาจจะเคยเจอกันมาก่อนแน่เลยๆ :)