ทำอย่างไรจึงจะพูดเก่งๆ (11)

       การบ้านของคนมีพรสวรรค์....

     เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ผมได้มีโอกาสนั่งคุยกับครูแห่งวิชาชีพอ.พิศาล อุตสาหพงศ์ ครูผู้ปลุกปั้นผมมาในเส้นทางวิทยากรนั่งคุยกันไปทานข้าวเที่ยงกันไปด้วยความที่อยากเพิ่มแรงบันดาลใจให้กับตัวเองในด้านการเป็นนักพูดและวิทยากร ทั้งยังเก็บข้อสงสัยมานาน เลยถามท่านต่อหน้าผู้มีเกียรติร่วมโต๊ะทานข้าวหลายท่านว่า  "อาจารย์ครับ ในฐานะที่เป็นลูกศิษย์ของอาจารย์มาหลายปีนี่มีคำถามหนึ่งที่ผมไม่เคยถามอาจารย์เลยและอยากให้อาจารย์ตอบให้ศิษย์ฟังหน่อยครับ ต้นแบบหรือ Idol ของอาจารย์ในด้านการพูดนี่คือใครครับ ?”

     อาจารย์หยุดนิดหนึ่ง แล้ก็เฉลย  “มีสองคน คนแรกคือพ่อแท้ๆของอาจารย์ท่านเป็นครูใหญ่ในโรงเรียนต่างจังหวัดท่านเป็นครูเกษตรจึงสนิทสนมกับชาวบ้านและยังทำหน้าที่เป็นมัคทายก คอยเป็นพิธีกรในงานทางพระพุทธศาสนาแถวบ้านเป็นประจำอาจารย์จึงได้ซึมซับจากท่านมาเยอะ”

      ท่านหยุดช้อนตักข้าวนิดหนึ่งก่อนจะว่าต่อ  “อีกคนหนึ่งคืออาจารย์จตุพลชมพูนิช...” 

     “อ้าว! อาจารย์รุ่นหลังท่านเหรอ” ผมสงสัย 

     “ใช่” อาจารย์ยืนยันหนักแน่น

     “เจอกันตอนอาจารย์เริ่มทำงานเป็นเจ้าหน้าทีฝึกอบรมท่านเป็นผู้จัดการฝึกอบรมอาจารย์เห็นท่านตั้งแต่ไม่มีอะไรท่านเริ่มมาจากทนายความไม่ค่อยมีอะไรหรอกตอนแรกๆ” 

      “อาจารย์ประทับใจอะไรท่าน” ผมแสดงออกถึงความอยากรู้มากที่สุด 

       “เวลาท่านอ่านหนังสือพิมพ์นี่น่ะท่านจะตัดเก็บแยกเอาไว้เป็นเรื่องๆเช่นเรื่องรถไฟท่านก็จะเก็บไว้เฉพาะรถไฟแล้วใช้ปากกาไฮไลท์ขีดซ้าแล้วซ้ำอีกตรงไหนที่มันเป็นมุกตลกท่านทำการบ้านเยอะมาก”อาจารย์พิศาลอธิบาย 

     “เออใช่ครับ..เวลาท่านปล่อยมุกถึงมาเป็นชุดเลย” ผมถึงบางอ้อ  

      ผมสัมผัสชีวิตคนมาเยอะครับผ่านการอ่านหนังสือเกี่ยวกับเบื้องหลังของผู้ที่ประสบความสำเร็จในวิชาชีพต่างๆเห็นเรื่องการตัดเก็บหนังสือพิมพ์ หรือข่าวๆต่างรวบรวมกันไว้เป็นหมวดเดียวกันเวลาจะนำข้อมูลมาใช้ก็ง่ายและมีคุณภาพหรือการใช้ปากกาไฮไลท์เน้นย้ำเรื่องสำคัญๆสม่ำเสมอๆผมเคยขยันอยู่ช่วงหนึ่งเรื่องปากกาไฮไลท์ตอนสอบเนติฯแล้วก็ลืมมันไป

      แต่วิถีของอาจารย์จตุพล ท่านไม่เป็นเช่นผม ท่านมีความจริงและมุ่งมั่นในการทำการบ้าน ท่านมีเบื้องหลังแห่งความสม่ำเสมอ เวลาท่านพูดหน้าเวทีจึงตรึงใจคนดู ปล่อยมุกเป็นชุดๆ อย่างเป็นธรรมชาติ นั่นเพราะด้านหลังเวทีของท่านนั้นมากมายไปด้วยการฝึกฝน ไม่ใช่การฝึกฝนธรรมดา แต่ฝึกฝนมันอย่างต่อเนื่อง

    ท่านจึงเป็นมีออาชีพ ทำอาชีพด้วยความรักและความสุข

    ผมเชื่อว่า ความหมั่นเพียรฝึกฝนต่อเนื่อง นี่แหละ ที่เป็นพรสวรรค์ที่เหนือกว่าทุกพรสวรรค์ หาใช่พรสวรรค์ที่ได้มาแต่เกิดอย่างใดไม่ ที่มีคุณค่าที่สุด   ผมนั่งปฏิญาณกับตัวเองว่าจากนี้ผมจะนำกฎ 2 ข้อนี้ไปใช้กับชีวิตทุกเรื่องว่าจะเป็นการเรียนหนังสือการเป็นวิทยากรหรือแม้แต่อาชีพทนายความ คือ

    1.กฎแห่งปากกาไฮไลท์ เน้นย้ำข้อความหรือสาระสำคัญ สม่ำเสมอ ซึ่งจากการศึกษาเพิ่มเติมของผมในทางวิทยาศาสตร์พบว่า การใช้ปากกาไฮไลท์หลากสี จะทำให้ความจำเราดีขึ้น ภาษาทางการพูดน่าจะเรียกว่า “ปฏิภาณหรือไหวพริบ” นั่นเอง

    2.การจัดเก็บเนื้อหาข่าวสารข้อมูลที่เกี่ยวข้อง ที่เป็นกระดาษอย่างเป็นระเบียบและเรื่องราวที่ต่อเนื่องกัน สอดคล้องกัน ง่ายต่อการหยิบข้อมูลมาใช้ ง่ายต่อการเรียบเรียงมุกในการพูด และความน่าสนใจ

    ถ้าท่านอาจารย์จตุพลท่านเปิดมาอ่านคอลัมน์นี้ ผมเชื่อว่าท่านคงจะไม่หวงห้าม การที่ท่านทั้งหลายจะนำ เคล็ดลับนี้ไปใช้ จึงขอแบ่งปันทุกท่านมา ณ โอกาสนี้ครับ..