มดแดงตัวน้อย วิ่งร่าอยู่บนริมสันระเบียง..บางตัวชูท้ายป่อง..บางตัว..แบกร่างเพื่อนที่หมดชีวิตเดินพล่านอย่างอดทน...ผีเสื้อที่เหลือแต่ทรากปีกคาอยู่กับคบไม้...ฝุงมดแดงที่ไต่ตอม..รุมทึ้งเป็นอาหารอันโอชา..
..เสียงกลองกระทบเป็นจังหวะกระแทกกระทั้น ดังข้ามริมฝั่งน้ำมาให้ยิน..แข่งเสียง พระสวด..เรียกร้องกล่อมชาวบ้าน..ให้ รับศีล ล่องลอยมาตามสายลม..นกเขากรุ๊กกรู..เรียก..หาคู่..มันไม่ใยดีกับเสียงเหล่านั้น
...อทินา..สุรา เมระยะ..กาเมสุมิฉา..ประทัง..มุสา..เสียงทีขาดหายไปในห้วงแห่ง..อารมณ์..ของมนุษย์..
ไม่มีความเห็น