ดอกไม้...กับใจคน

กวีนี้เป็นการเปรียบคนกับดอกไม้ ... ดอกหนึ่ง

ดอกไม้นั้นเบ่งบาน
อีกไม่นานคง "ร่วงโรย"
ความงามเพียงฉาบฉวย
แล้วแห้งโรยและร่วงไป

ดอกหนึ่งนั้นบานเบ่ง
"ไม่รีบเร่งและรีบร้อน"
เพียงแสงตะวันรอน
แล้วเอนนอนเบื้องธรณี

ดอกหนึ่งคนนับหน้า
ว่าปัญญา "ใสดั่งแก้ว"
เจียมตนที่ดีแล้ว
ก็นอบน้อมพร้อมวาจา

ดอกหนึ่งชอบอวดหน้า
ว่าปัญญา "ใสดั่งแก้ว"
ผิตัวว่าเลิศแล้ว
แต่แท้ขุ่นและมัวหมอง 

[เก้าชีวิต]

เป็นความงามที่แฝงด้วยสิ่งต่างๆ กลอนเพราะมากค่ะ

[พ.แจ่มจำรัส]

• จะมากมายความหมายใด
• แต่ดอกไม้ก็ยังสวย
• ยากจนหรือร่ำรวย
• ดอกไม้ช่วยให้รื่นรมย์

 

 

[Wasawat Deemarn]

เยี่ยมมากครับ ถือเป็นพัฒนาการอีกขั้นหนึ่งในการใช้รูปมาประกอบพร้อมบทกลอนอันมีความหมาย ;)...

[Bright Lily]

แวะมาชมบทกลอนที่อ่อนหวานและมีความหมายค่ะ

[เอื้องแสงฝาง]

คุณ kaochewit ขอบคุณค่ะ

[เอื้องแสงฝาง]

สวัสดีค่ะ พ.แจ่มจำรัส ขอบคุณที่ช่วยให้ความหมายของ "ดอกไม้"

ในมุมมองที่สวยงามเสมอ ขอบคุณค่ะ

[เอื้องแสงฝาง]

ขอบคุณค่ะ คุณครู Wasawat Deemarn แต่...หนูต้องพัฒนาอีกเยอะ และต้องการคำแนะนำจากคุณครูอีกเยอะเลยค่ะ  : )

[เอื้องแสงฝาง]

ขอบคุณ คุณ Bright Lily นะค่ะ ที่แวะมาให้กำลังใจ 

ขอบคุณนะค่ะ   : )

[ตอกมัดกล้า]

หากเปรียบคุณเป็นดอกไม้ สำหรับฉันแล้วคุณคือกุหลาบแสนสวย ที่มีความสวยงามมีประโยชน์ต่อผู้อื่น และมีหนามที่สามารถปกป้องตัวเองได้ 

[ยายธี]

ชอบมากค่ะ