บทเรียนสำคัญที่สาม – ระลึกถึงคนที่ให้บริการเสมอ


จาก Forward mail ครับ อ่านกี่ทีก็ชอบ

ในสมัยที่ไอศครีมซันเดยังมีราคาถูกอยู่มาก

เด็กชายอายุสิบขวบคนหนึ่งเข้าไปในคอฟฟี่ชอปของโรงแรมแห่งหนึ่งแล้วนั่งที่โต๊ะ

เมื่อพนักงานเสิร์ฟวางแก้วนั้นลงตรงหน้า

เด็กชายก็ถามว่า "ไอศครีมซันเดย์ ราคาเท่าไหร่ครับ ?"

"ห้าสิบเซ็นต์" พนักงานเสิร์ฟสาวตอบ

แล้วเด็กชายก็ดึงมือออกจากกระเป๋าแล้วก็นับเ หรียญในมือ

"งั้นไอศกรีมเปล่าๆล่ะครับ ราคาเท่าไหร่?" เด็กชายถามอีก

ตอนนี้เริ่มมีคนรอโต๊ะมากขึ้นและพนักงานเสริฟสาวก็เริ่มจะหมดความอดทน

"สามสิบห้าเซ็นต์" เธอตอบห้วนๆ เด็กชายนับเหรียญในมืออีกครั้ง

"ผมขอไอศครีมเปล่าครับ" เด็กชายบอก

แล้วพนักงานเสริฟสาวก็เอาไอศครีมมาให้ เอาใบเสร็จมาให้แล้วก็เดินหนีไป

เด็กชายทานไอศครีมหมดแล้ว ก็จ่ายเงินแล้วก็จากไป



เมื่อพนักงานเสิร์ฟเดินกลับมา เธอก็เริ่มร้องไห้เมื่อเธอเช็ดโต๊ะ

บนโต๊ะนั้นมีเหรียญนิกเกิลราคาห้าเซ็นต์สองเหรียญ

และเหรียญเพนนีอีกห้าเหรียญวางอยู่อย่างบรรจงข้างถ้วยไอศครีมเปล่านั้น

เห็นไหมว่า ที่เด็กชายไม่ทานไอศครีมซันเด

เพราะเขาต้องเหลือเงินไว้ทิปพนักงานเสิร์ฟสาวคนนั้น

 

คำสำคัญ (Tags): #diary
หมายเลขบันทึก: 50790เขียนเมื่อ 19 กันยายน 2006 10:24 น. ()แก้ไขเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2012 15:56 น. ()สัญญาอนุญาต: จำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (2)
โถ!!...พ่อคุณ ช่างรู้จักเผื่อแผ่มีน้ำใจให้คนอื่นตั้งแต่เด็ก ๆ...นี่ถ้า Vij เป็นสาวเสิร์ฟคงระอายแก่น้ำใจของเด็กน้อย พรุ้งนี้คงปรับปรุงการให้บริการใหม่เสียแล้ว...ไม่ใช่เห็นแก่เงินนะคะ...แต่ระอายแก่ใจตัวเอง ก็เขาสอนไว้ว่า "หัวใจของผู้ให้บริการ...ลูกค้าคือพระเจ้า...จะผิดจะถูกลูกค้าก็ถูกเสมอ"

แต่บางครั้งเรามองอีกมุมนึง บางครั้งลูกค้าก็เหลือเกินนะครับ น่าเห็นใจผู้ให้บริการเหมือนกัน เคยได้ยินบ่อยๆ ว่า "ทำดีเสมอตัว ทำชั่วก็ถูกด่า" คงต้องให้พอดีกันระหว่างดีมานด์ กับซัพพลายนะครับ

ขอบคุณคุณ Vij นะครับ ที่เข้ามาร่วม share กัน :-)

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท