เมื่อเล็กๆ ดิฉันมักน้อยใจเสมอๆ เมื่อพ่อพูดว่า “มีลูกชายน่ะดี เพราะได้ช่วยพ่อแบ่งเบาภาระทางบ้าน ช่วยงานบ้านได้ดี ที่สำคัญได้เกาะชายผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์” ฟังเสร็จก็แอบน้ำตาไหล แล้วก็คิดแย้งในใจอีกต่างหากว่า “ลูกสาวดีกว่า ได้ดูแลยามพ่อแม่เจ็บไข้ได้ป่วย” คงเป็นเพราะพ่อมีลูกชายน้อย แค่ 2 คน แต่ลูกสาวตั้ง 4 คน แถมบ้านเราก็มีอาชีพค้าขาย ต้องแบกต้องหาม คงจะจริงอย่างพ่อว่า เพราะเราก็ช่วยงานพ่อได้ไม่เท่าพี่ชายทั้งสอง (ในเรื่องแบกเรื่องหาม)
พอโตเป็นผู้ใหญ่ มีครอบครัวของตัวเอง ด้วยความที่ฝังใจ ก็เลยพาลไปว่า ใจเราน่ะอยากได้ลูกสาว เพราะจะได้เอาไว้ช่วยแม่ดูแลบ้าน เอาไว้ดูแลยามเจ็บไข้ได้ป่วย พอคลอดเจ้าคนโตออกมาเป็นลูกชาย ก็อุตส่าห์ปลอบใจตัวเองว่า “เดี๋ยวคนต่อไปก็ได้ลูกสาว” ครั้นมีเจ้าคนกลาง ก็ไม่ได้ดังใจนึก เป็นชายอีกหนึ่ง หลังจากนั้น ก็ทำใจได้ว่า ชายก็ได้ เพราะลูกชายก็ไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ดูๆ ไป ลูกชายจะเป็นแม่บ้านกว่า ผู้หญิง (คนเดียว) ที่อยู่ในบ้านนั้นซะอีก....
นึกว่าจะมีแค่สองคน เพราะคนกลางอายุตั้ง 7 ขวบแล้ว แต่ความที่ไม่ได้ทำหมันหรือคุมกำเนิดอย่างจริงจัง ทำให้มีเจ้าตัวเล็กจนได้ เพื่อนฝูงต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “สงสัยจะลูกชาย สามหนุ่มสามมุมซะล่ะมั้ง” ใจตอนนั้น คิดว่า ดีซี มี 3 หนุ่ม เดินไปไหน ใครก็อิจฉา ชินกับการเลี้ยงลูกชายซะแล้ว พาลคิดไปว่า ลูกสาว ต้องทะนุถนอมดูแลยุ่งยากกว่าลูกชาย (ไม่ใช่องุ่นเปรี้ยว มะนาวหวาน.....หรอกนะ)
สุดท้ายก็ได้ “สามหนุ่ม สามมุม” จริงๆ ด้วยวัยที่ห่างกันของ 3 พี่น้อง แต่ความสูงที่ไม่แตกต่างกันมาก เลยทำให้เวลาเดินไปไหน ใครๆ ก็เข้ามาทักเจ้าคนโต (พี่เพชร) กับคนกลาง (พี่พีช) ว่าเป็นแฝดกัน เพราะเขาสองคน ชอบแต่งตัวคล้ายๆ กัน (เรื่องหน้าตาไม่ต้องถามถึง เพราะทั้งบ้าน 5 คน พ่อแม่ลูก หน้าเหมือนกันยังกะแกะ หลงไปทางไหน ส่งกลับบ้านได้ถูก) ส่วนคนเล็ก น้องพีม ดูจะค่อนข้างขาวกว่าพี่ๆ นิดนึง แต่หน้าตาก็ไม่แตกต่างกันเลย
ทุกวันนี้ น้องๆ ในที่ทำงาน มาบ่นให้ฟังด้วยความน้อยใจคนที่บ้าน ว่า “ไปทำอัลตร้าซาวด์มาแล้วนะพี่ ได้ลูกสาว พ่อเค้ามาพูดให้น้อยใจ ว่าจะเปลี่ยนแม่ใหม่ เพราะเค้าอยากได้ลูกชาย หนูนะน้ำตาไหลเลย” ต้องปลอบใจกันไป ว่า “ผู้หญิงหรือผู้ชาย ก็เหมือนกันแหล่ะค่ะ สมัยนี้ ตอบไม่ได้หรอกว่าเป็นหญิงหรือชาย ต้องรอให้เค้าโตก่อน ถึงจะรู้ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย....”
ตามความคิดเมื่อตอนที่ท้องก็แอบหวังอยากได้ผู้ชายค่ะ แต่ซาวด์กี่ครั้งหมอก็บอกว่าผู้หญิง ก็มีแอบเสียใจ พ่อเค้าก็ดูเศร้าเล็ก ๆ แต่ก็บอกเราว่าผู้หญิง ผู้ชายก็ลูกเรา เดี๋ยวเอาไว้มีอีกคนก็ได้ เพราะว่าผู้หญิงสมัยนี้มีแต่อันตรายรอบด้าน จึงไม่อยากมีลูกสาว แต่พอคลอดออกมาและเลี้ยงมาจนทุกวันนี้ก็ 8 เดือนแล้ว บอกตามตรงถ้าเป็นลูกชายคงไม่มีความสุขเท่านี้เลยค่ะ เพราะน้องใบเตย ขี้อ้อน ขี้เล่น ยิ้มเก่ง ตัวแค่นี้แต่รู้จักทำให้พอแม่รักได้มากมายในทุกอิริยาบถของเขา ทุกวันนี้ถามพ่อเค้าว่าอยากมีลูกชายอีกคนไหม พ่อตอบว่า ไม่อยากแล้ว แค่น้องใบเตยก็ทำให้พ่อและแม่มีความสุขมาก ถึงแม้จะซนไปหน่อย น้องใบเตยก็ช่วยเติมเต็มทุกอย่างในชีวิตให้เราสองคนได้เยอะเลยค่ะ
ไม่ว่าจะลูกสาวหรือลูกชายก็ลูกเรานะ รักเค้าให้มาก ๆ เถอะค่ะ เพราะเค้าเองก็เลือกไม่ได้เหมือนกันว่าจะเป็นเพศไหนที่จะทำให้พ่อ แม่ พอใจ