ข้อคิดจากการปล่อยผีเสื้อ

เกิดจากการศึกษาหนอนผีเสื้อกาฝากร่วมกับนักเรียน ตอนปิดเทอมพวกมันกลายเป็นดักแด้ ไม่มีใครอยู่โรงเรียนเลยต้องนำมาปล่อย

 

ผีเสื้อปกติก็บินไปอย่างสบาย

 

 

2 ตัวที่รอดจากการตาย

     เมื่อวานได้ไปปล่อยผีเสื้อที่โรงเรียน เนื่องจากเพื่อนครูร่วมกับนักเรียนได้เก็บหนอนผีเสื้อกาฝากธรรมดามา แล้วเป็นดักแด้ แต่ปรากฏว่าไม่มีใครอยู่เนื่องจากโรงเรียนปิดเทอม เลยรับภาระมาปล่อยแทน มีดักแด้อยู่ชุดหนึ่งประมาณ 5 ตัว ได้ถูกมดกัด(กิน) ซึ่งกว่าจะมาเห็นกันก็เหลือสภาพโดนแทะ 2 ตัว ที่เหลือไม่รอด วันนี้ปรากฏว่ามันออกจากดักแด้ ก็เป็นไปตามคาด...ปีกไม่สมบูรณ์ถึงขั้นที่เรียกว่าไม่น่าจะบินได้

 

บินให้ถึงที่สุด เหนื่อยก็เดินเอา

      แต่มันพยายามบิน เลยปล่อยออกมาดู มันก็เป็นไปตามคาดเหมือนเดิม บินไปตกไป หรือ บินไม่ขึ้นนั่นเอง แต่มันก็พยายาม เสียจน...ตัวเองเกิดความคิดหนึ่งแวบขึ้นมาว่า "ทุกชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะพยายามอย่างสุดชีวิตได้" จึงนึกย้อนไปว่า ไม่แปลกที่เด็กสมัยนี้มีนิสัยไม่ชอบทำอะไรยากๆ เอาง่ายเข้าว่า ชอบสบาย นั่นเป็นเพราะเขามีโอกาสมากเกินไปหรือเปล่า จึงไม่อาธรณ์ร้อนใจในการพยายามทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง รอแต่เพียงคนที่เขาหวังพึ่งจะมาช่วยเขาให้ผ่านพ้นอุปสรรคไปแต่ละวัน แล้วถ้าเขาไม่มีใครล่ะ...จะเกิดอะไรขึ้น โรคซึมเศร้า มันเกิดในไทยนานหรือยัง เกิดกับคนที่มีลักษณะใดกันแน่ คนเหงา คนเศร้า เคยได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุดในการหาความหมายของปัญหากันหรือยัง มีบางคนบอกว่า ในสภาวะนั้นใครไม่เป็นไม่เข้าใจหรอก โชคดีที่ผู้เขียนเคยเป็นตอนอกหักครั้งแรก มันอยากจะตายให้ได้ แต่ตอนนั้นเกิดความคิดหนึ่งว่า "เราตายแล้วมีค่าแค่ไหน จะเบาอย่างขนนก หรือหนักแน่นอย่างขุนเขา" เป็นสิ่งที่ทำให้อยู่รอดมาได้จนทุกวันนี้ ย้อนกลับไปจึงเข้าใจว่าความคิดในวันที่เกิดได้ เพราะตนเองตั้งใจฝึกฝน ปฏิบัติอย่างที่สุด ไม่ยอมแพ้ต่ออะไรง่ายๆ ซึ่งมันจะไม่เกิดความคิดแบบนั้นสำหรับคนที่ไม่เคยพยายาม...หรือยอมแพ้อะไรง่ายๆ

     อย่าโทษโชคชะตา อย่าโทษใคร จงตั้งใจ...ทำตัวเอง