ผีผลัก
เรื่องนี้ต่อจากเรื่องที่ผ่านมา เป็นเรื่องที่เพื่อนเล่าให้ฟังในคืนวันพฤหัสบดีที่ผ่านมาเช่นกัน โดยสมัยที่เป็นสามเณรที่วัดบ้านนอก เพื่อนเณรอื่นๆพากันไปเรียนทางโลกกันหมด กว่าจะกลับจากสำนักเรียนก็ค่ำ ส่วน(ผม)เพื่อนไม่ได้ได้เรียนทางโลก แต่เรียนทางธรรม จึงอยู่วัดคนเดียว ช่วงค่ำวันหนึ่ง ตั้งใจว่าจะไปอาบน้ำ ถือขันสบู่และผ้าอาบน้ำ(ผ้าขาวม้าของพระเณร) แต่ไปนั่งที่ม้าหินอ่อนก่อน ม้าหินอ่อนนี้อยู่ใต้ต้นตะเคียนเก่าแก่ต้นหนึ่ง ซึ่งไม่ไกลจากกุฏิ ระหว่างนั้น ก็คิดอะไรบางอย่าง"คนเราตายแล้วไปไหน" หรือว่า"ลองตายดูดีไหม" ผม(เ้พื่อนจึงเอาผ้าอาบน้ำฝนนั่นเอง ผูกที่กิ่งของต้นตะเคียนซึ่งไม่สูงจากม้าหันอ่อนนัก ปลายอีกข้างหนึ่งก็ผูกที่คอของตัวเอง ทันใดนั้น และลองนั่งบนม้าหินอ่อนและลองโหนดู จำได้เลยว่า ไม่รู้ใครผลัก ทั้งที่ไม่มีใครสักคน ผม(เพื่อน)หล่นจากม้าหินอ่อน ความรู้สึกทุกอย่างเคว้งคว้าง เวิ้งว้าง ไม่มีตัวตน แต่ก็พยายามตะเกียกตะกายเท่าที่ทำได้ จำได้ว่าจะหลุดแล้ว เพราะมันล่องลอยเคว้งเลย พอดีว่า ปลายนิ้วกลางไปสัมผัสเข้ากับใบตะเคียน จึงได้สติและพยายามไต่จากใบตะเคียนและัจับกิ่งตะเคียนได้ ก่อนจะแก้ผ้าที่ผูกคอออก มองรอบข้างไม่มีใครสักคน ยอมรับเลยว่าเกือบตายแน่ๆ
ไม่มีความเห็น