จันทร์เจ้าขา
จันทร์เจ้าขา
ฉันขอเวลาคืนนี้...ได้ไหม
ช่วยอยู่เป็นเพื่อน..อย่าเพิ่งคล้อยเคลื่อนจากไป
ขอร้องได้ไหม...จากใจคนอ่อนแอ
ด้วยใจฉันมันเคว้งคว้าง
ถูกรักทิ้งขว้าง...อย่างไม่แยแส
เหลียวมองรอบกาย...ร้างไร้ใครดูแล
หอบใจที่พ่ายแพ้..บอกความอ่อนแอกับดวงจันทร์
ก็...มันไม่มีใคร...
เลยขออาศัยแสงนวลตาจากฟ้านั่น
ให้หัวใจซึมซาบ...อาบแสงจันทร์
หวังเพียงความเจ็บนั้น..จะบรรเทา
คงใช้เวลาไม่นาน
ขอความเข้มแข็งให้ฉัน...ก้าวผ่านความเหงา
เมื่อจันทร์ลาฟ้า...หวังความอ่อนล้าจะบางเบา
เพียงยามนี้..คนเหงา..อยากให้จันทร์เจ้า..ช่วยปลอบโยน
...กิ่งไผ่...
คำสำคัญ (Tags): #คำประพันธ์
หมายเลขบันทึก: 504804เขียนเมื่อ 7 ตุลาคม 2012 14:41 น. ()ความเห็น (4)
ชอบค่ะ ให้อารมณ์ ... รูป..สื่อความหมาย...สวยงามนะคะ
สวัสดีครับ พี่กิ่งไผ่ฯ
- สบายดีไหมครับ
- แวะมาชื่นชมคำประพันธ์ที่ไพเราะเช่นเดิมไม่เคยเปลี่ยน
- ด้วยความระลึกถึงเสมอนะครับ
..สวัสดีค่ะ พี่เปิ้ล..
- น้องกิ่งไผ่ไม่ได้เข้ามาเสียนาน พี่เปิ้ลสบายดีนะคะ
- ขอบคุณมากค่ะที่ยังตามมาอ่านและให้กำลังใจ
...หวัดดีค่ะ น้องชาย
- พี่กิ่งไผ่สบายดีค่ะ ที่หายไปเพราะงานเยอะเหลือเกิน
- นานๆเขียนกลอนสักบท มีคนอ่าน มีคนชอบ พี่ก็ดีใจค่ะ
- ขอบคุณนะคะที่ยังระลึกถึงกัน