ศาสนาพุทธแตกออกเป็นสองนิกายใหญ่ คือ มหายาน และ หินยาน (เรือใหญ่ และ เรือเล็ก)
พวกไทย พม่า ลาว เขมร ศรีลังกา นั้นเขาประนามว่าเราเป็นพวก "เรือเล็ก" ส่วนพวกจีน ญี่ปุ่น เกาหลี เป็นพวกเรือใหญ่
พวกเรือใหญ่นั้น ว่ากันว่า พวกเขามีเมตตามหาศาล การจะข้ามพ้นไป "ฝั่งกระโน้น" ได้นั้น เขาโวว่ามันยาก ลำบาก พวกเขาไปเ็ห็นมาแล้ว แต่ไม่อยากข้ามไปหรอก ดังนั้นด้วยความเมตตามหาศาลต่อมวลมนุษยชาติ พวกเขาจึงไม่ยอม "ข้ามไป" แต่กลับมาสร้างเรือลำใหญ่มหึมา เพื่อนำพามนุษยชาติ ข้ามไปพร้อมกัน ...โอ ช่างน่าสรรเสริญ
ส่วนพวกเรือเล็ก แบบไทยพม่าลาวเขมรลังกา นั้น เขาว่ากันว่าเป็นพวก "เห็นแก่ตัว" ที่พอเห็นฝั่งก็กระโดดขึ้นไปเสวยสุข จนลืมไปว่ามีคนทุกข์ยากที่ ลอยคอกลางทะเล ที่รอคอยการช่วยเหลืออีกมากหลาย
ก่อนจะเลยเถิดทางอารมณ์มากไปกว่านี้ ผมขอให้หยุดคิดสักนิดว่า พวกมหายาน "ดูถูก" หินยานเสมอมาในประเด็นนี้ แต่หินยานกลับไ่ม่เคยดูถูกมหายานเลย กลับสรรเสริญด้วยซ้ำไป
แม้เพียงแค่นี้ก็วัดอะไรได้มากแล้วว่าอะไรเป็นอะไร และใครน่าเชื่อถือกว่ากัน
หินที่ห่อด้วยกระดาษหอม กับเพชรที่ห่อด้วยกระดาษไม่หอม คุณว่าคนส่วนใหญ่จะเลือกห่อไหน
โปรดติดตามตอนต่อไป
...คนถางทาง (๑๙ กย. ๕๕)
อ้าวกำลังตั้งใจอ่านหักมุมจบซะงั้น อาจารย์เรา เออ ท่าจะง่วงนอน อิ อิ
มารอ ตอนต่อไปครับ
รอ รอ รอ ชั้น รอเธอ อิอิ
น่าติดตามค่ะ เคยคิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันค่ะ