เรื่องเล่าในวัยเด็ก (เกือบไม่รอด)

มีสติ สมาธิ ปัญญาจึงเกิด

 

เรื่องเล่าในวัยเด็ก (เกือบไม่รอด)

 

              จากในวัยเด็กดิฉันเป็นเด็กที่ดื้อมากๆ เรียกได้ว่าเป็นเด็กผู้ชายมาเกิดก็ว่าได้  คือชอบปีนต้นไม้จะเล่นเหมือนกับเด็กผู้ชาย เพราะเท่าที่จำได้ตอนเด็ก  ฉันจะมีแต่เพื่อนผู้ชาย อาจจะเป็นเพราะแบบนี้ก็เลยทำให้ฉันนิสัยเหมือนกับผู้ชาย แต่ต่อมาเมื่อฉันชอบเล่นสนุกสนานฉันก็เลยไปเล่นน้ำที่สระกับเพื่อนๆ ซึ่งตอนแรกก็สนุกดี ฉันจะเล่นอยู่ที่ขอบสระเพราะว่าฉันว่ายน้ำไม่เป็น ส่วนเพื่อนจะเล่นอยู่ที่ตรงกลางของสระ  ตอนนั้นฉันก็ไม่ได้คิดอะไรก็คิดแค่ว่าอยากจะไปเล่นตรงกลางสระเหมือนกับเพื่อนๆ ฉันเลยตัดสินใจพยายามที่จะไปตรงกลางของสระน้ำให้ได้ แต่ไม่ทันไรฉันก็จมน้ำ ณ เวลานั้นฉันรู้สึกได้เลยว่าคนที่ใกล้จะตายเป็นอย่างไร ฉันมองไปที่น้ำเห็นน้ำเป็นสีเขียวไปหมด ในสมองของฉันนึกถึงแต่แม่ เพียงอย่างเดียว ตอนนั้นฉันก็กินน้ำไปตั้งเยอะ แต่สุดท้ายฉันพยายามรวบรวมสติทั้งที่ว่ายน้ำไม่เป็นว่า ฉันต้องรอด ฉันต้องรอดให้ได้ ฉันเลยพยายามตะเกียกตะกายพยายามเอามือว่ายน้ำ  เอาพลังที่เหลืออยู่ว่ายจนมาถึงที่ขอบสระได้ ฉันจึงรอด ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่เห็นโลกนี้อีกต่อไป                

              มีเรื่องเล่าต่ออีกค่ะ และประมาณอีกหลายเดือนต่อมาฉันก็เหมือนเดิมดื้อ อยากเล่นสนุกสนานก็ได้ไปเล่นน้ำที่น้ำตก ไปกลับเพื่อนค่ะ  ก็เล่นน้ำกับเพื่อนแต่ไม่ได้ดูตัวเองเลยว่าว่ายน้ำไม่เป็นก็ได้จมน้ำอีกก็เกือบตายเป็นรอบที่สอง ที่รอดตายมาได้ก็คือว่าตัวเองยังมีสติที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ คือการพยายามรวบรวมสมธิ สติ ทุกอย่างก็จะสามารถผ่านไปได้ค่ะ....(จนว้นนั้นถึงวันนี้ทำให้ฉันเป็นคนไม่กล้าเล่นน้ำอีกต่อไปเพราะกลัวเหตุการณ์จะเป็นเหมือนวันนั้นเพราะทุกวันนี้ก็ยังว่ายน้ำไม่เป็นค่ะ...แต่ฉันเชื่อมั่นใจตัวเองว่าจะสามารถทำลายกำแพงที่ตัวฉันเองสร้างขึ้นให้ได้)