ประคองใจ
ยามที่หัวใจลิงเข้าสิง
ลิงพาหัวใจห้อยโหนโยนตัว
เกาะไม้ใหญ่ แล้วไต่ไปไม้เล็ก
ยึดได้กิ่งไม้
เหนี่ยวและโหนตัวเล่นลม
หนำใจจึงกระโดดโลดโผนโจนทะยานไปอีกต้น
กิ่งไหนที่ดูแข็งแรง
ยึดอีก
เหิมเกริมว่ามีกำลังวังชา
กระโจนจากต้นนี้ข้ามไปต้นโน้น ต้นนู้น ต้นนั้น
ในที่สุด
กลับมานั่งเกายุกยิก ๆ อยู่ที่ต้นนี้
ต้นเดิม
เหนื่อยเหลือเกิน
กับอาการ เผลอ การเที่ยว
วิ่งเล่นไปตามหัวใจลิง
เมื่อนั่งพัก นั่งมองดู
การวิ่ง เต้น โหน กระโจน
เป็นระยะทางหลาย ๆ เมตร นั้น
กลับไม่ได้ระยะทางเลย
ไม่เกิดระยะขจัด ไม่เกิดผลผลิต
ไม่เกิดผลลัพธ์
ทางสายกลาง
เฝ้ามอง มองแบบลอบมอง
ไม่ใช่เพ่งมอง
ทำงาน
ทำสิ่งที่ควรทำ ต้องทำ
ทำซ้ำ ๆ อย่างกลาง ๆ จนคุ้นเคย
ปัจจุบัน
เอาใจไว้ที่ปัจจุบัน
ระลึกตน ตั้งสติ เพียรเจริญสมาธิ
รู้ว่ากำลัง ทำอะไร ณ ปัจจุบัน
วาง
วางหัวใจลิงไว้ก่อน ไม่ผลักไส ไม่ไขว่คว้า
รู้ตัว รู้ตัว รู้ตัว
ประคองใจ ให้ใจอยู่กลาง ๆ
ดร.อาจอง ท่านเปรียบจิตมนุษย์ว่าคล้าย "ยักษ์"
ซึ่งสามารถให้ทั้งคุณและโทษ จึงต้องหา "ที่ยึด" ให้แก่จิต หรือหา "งาน" ให้ยักษ์นั้นทำ
โดยมีวิธีการต่างๆ เช่น การนั่งสมาธิ ดุลมหายใจ ตั้งมั่นในการงาน...ฯลฯ และที่สุดยอดคือ การ "ดูจิต"
ส่งกำลังใจไว้ให้ประคองใจไว้ให้ดีค่ะ
น้องเหมียวเก็บข้อความไปเสียแล้วค่ะ อะ...พิมพ์ใหม่
บันทึกนี้ ถูกใจมากๆๆค่ะคุณหมอ (ขออีกๆ)
ขออนุญาตนำไปแปลงโฉม เป็นข้อความภาพนะคะ
ทำตามยังไม่ได้ ก็ขอสะสมไว้ใกล้ไม้ใกล้มือนิดหนึ่ง
ขอบคุณมากนะคะ สาธุค่ะ
ประคองใจ พยายาม ประคองให้กลาง ๆ ธรรมชาติ และธรรมดา
ขอบคุณน้องโหลมาก ๆ ค่ะ
มาตามอ่านความคิดเห็นค่ะ น้องศิลา
ในวันที่ จิตไม่ส่าย
ลิง ทิ้งเรา ชั่วคราว หรือเปล่า
ต้องระมัดระวังประตูใจให้ดี ลั่นกลอนไม่ให้ลิงมาสิง อีก..
ลืมไปว่า ว่าจะทวง ขอดูภาพบ้างน่ะคะ
ทำงาน
ทำสิ่งที่ควรทำ ต้องทำ
ทำซ้ำ ๆ อย่างกลาง ๆ จนคุ้นเคย
การเอาจิตอยู่กับงาน เท่ากับ ปฎิบัติธรรม...