มีอะไรให้ช่วย
วันนี้ต้องนั่งเฝ้าสำนักงาน เนื่องจากทุกคนได้รับคำสั่งให้ไปช่วยเสนองานต่อท่านเลขาฯเพื่อประเมินผู้บริหารระดับ ๙ ส่วนตัวที่ไม่ได้ไปนั้น เนื่องจากวันที่ประชุมได้นำชาวบ้านไปดูงานที่จังหวัดกระบี่พอดี และตอนนี้ก็มารับงานพัสดุแล้วจึงไม่ได้ช่วยในเรื่องงานประกันมาตรฐาน
ขณะที่นั่งทำงานอยู่นั่นมีนักศึกษาซึ่งท้องใกล้คลอดเต็มที่เดินเข้ามาถามหาครูของเค้า.....ครู.....อยู่ไหม?
ก็ตอบไปว่า....ครูไปจังหวัดมีอะไรฝากไว้หรือเปล่า
นักศึกษาก็ไม่กล้า....ยืนรีๆรอๆทำท่าจะไปดีหรือไม่ดี.....
ด้วยความสงสารก็ถามไปว่ามีธุรอะไรหรือเปล่า มีอะไรให้ครูช่วยบ้าง
หนูต้องการมยืมตังคุณครูประจำกลุ่มหนูค่ะ หนูทะเลาะกับแฟนแล้วแฟนพามาทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลและไม่รู้จะกลับบ้านยังไง
มีโทรศัพท์ไหม.....
หนูไม่มีค่ะ
แล้วกลับบ้านยังไง
ต้องนั่งรถโดยสารไป...ไกลค่ะ....ค่ารถ ๘๐บาท แต่หนูไม่มีเงินเลยสักบาท ก็ตั้งใจว่าจะมายืมครูก่อนแล้ววันหลังหนูจะเอามาคืนให้...แต่ครูก็ไม่อยู่พอดี
เมื่อเดินหันหลังไปก็เห็นแผลที่เย็บด้านหลังบนหัวใหญ่มากมีผ้าปิดทับไว้
จึงเรียกกลับมาแล้วยื่นเงินให้ ๑๐๐ บาท ถามว่าพอหรือไม่
พอและเหลือแล้วค่ะ
เอาไปเถอะครูให้...
ยกมือไหว้ขอบคุณ และหนูจะมาคืนให้วันหลังนะค่ะ
ได้แต่ภาวนาในใจอย่าได้ทำอย่างนี้อีกเลย อายุประมาณ ๑๘ ปีไม่เกินนี้
โดนซ้อมขนาดนี้แล้วทิ้งไปแบบไม่เหลียวแล
แล้วชีวิตที่เหลือจะเป็นอย่างไร...
.เศร้าอีกแล้วเรา....
ถ้าให้เงินไปมากกว่านี้ก็ดีสิ...
ความเห็น (24)
ขอบคุณมากมายค่ะ
ที่แวะมาให้ดอกไม้
ดีใจที่สุดค่ะ
ขอบคุณนะค่ะ
ที่แวะมาอ่านบันทึก
และมอบดอกไม้ให้นะค่ะ
ดีใจและขอบคุณมากๆค่ะ
มีความสุขกับการทำงานนะค่ะ
แวะมาเยือน และเอาภาพมาฝากด้วย
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ อาจารย์
ที่แวะมาเยือน
สาวๆนั่งเป็นแถวเรียบร้อยดีค่ะ
ที่สวยที่สุดก็คนใส่ชุดนักศึกษาค่ะ
ตั้งท่าได้แจ่มค่ะ
อาจารย์ค่ะ เข้าใจแล้ว
แม้แค่ตั้งใจหน้าตาก็สดใสกันทุกคน
เนื่องจากการทำแล้วได้บุญนี่เอง
อนุโมทนาด้วยคนนะค่ะ
โชคดีที่เด็กคนนั้นเจออาจารย์นะคะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาทักทายในบันทึกนี้
เขาน่าสงสารมากค่ะ
ไม่รู้จะเป็นอย่างไรบ้าง
ได้แต่เป็นห่วงค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ที่แวะมาเยี่ยมในบันทึกนี้
ก็...นึกถึงคนที่เรารักค่ะ
ถ้าเป็นอย่างนี้แล้วคงทุกข์ใจมาก
ไม่รู้จะเดินหน้าต่อไปอย่างไรค่ะ
- เคยมีความรู้สึกอย่างนี้เหมือนกันค่ะ
- เป็นเพราะพื้นฐานจิตใจเราอ่อนแอหรือเปล่า ก็ไม่รู้นะคะ
สวัสดีค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
ที่แวะมาให้ดอกไม้
- เคยมีคนมาขอยืมตังค์เหมือนกัน
- ก็บอกว่ารู้จักบ้าง เคยเป็นลูกศิษย์บ้าง มายืมที่น้าแล้วน้าบอกว่าไม่มีให้มายืมครู ฯลฯ
- เหตุผลก็มีมายืนยันเยอะนะ น่าเชื่อ แต่ไม่น่าถือนักหรอก
- เห็นว่ายืมสองร้อย สามร้อย ก็ให้ไป
- จนบัดนี้ ยังไม่เห็นหน้าอีกเลย
- คุณมะเดื่อก็ทำใจตั้งแต่ควักเงินให้ไปแล้วว่า นี่คือกุศลทาน
- แต่รายของพี่อัญชลีนี่น่าจะคนละแนวกับของคุณมะเดื่อจ้ะ
ไม่หรอกค่ะ
พี่เป็นคนจิตใจดี
ชอบสงสารคนอื่นที่เดือดร้อนมากกว่าค่ะ
บอกไม่ถูกค่ะ
สวัสดีค่ะ คุณมะเดื่อ
แต่ละคนก็ต้องพูดให้น่าเชื่อถือไว้ก่อน
เมื่อได้ไปแล้วก็หายไปเลย
ต้องตั้งใจและทำใจเอาไว้เลยตอนที่มาเอยขอแล้วค่ะ
ว่าคงไม่ได้คืน
แต่รายนี้ก็ตั้งใจจะให้เลยค่ะ สงสารจับจิต
ถึงเอามาให้วันหลังก็คงไม่เอาค่ะ
ขอบคุณมากค่ะที่แวะมาเพิ่มเติมในบันทึก
ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ
ขอบคุณมากค่ะ
มีความสุขมากค่ะ
ที่ได้ช่วยคนที่เดือดร้อน
- ขอสาธุๆกับการทำความดี
- น่าสงสารจัง
- พี่สบายดีนะครับ
สาูธุ สงสารมากๆ ได้แต่ภาวนาให้เธอปลอดภัย
ขอบคุณมากค่ะ
ตอนนี้ยังไม่ได้รับข่าวเลยค่ะ
ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง
ขอบคุณค่ะ น้องขจิต
ที่แวะมาอ่านบันทึกนี้
ตอนนี้ก็หายไปเลย
ไม่เห็นมาสอบปลายภาค
ดีเยี่ยมครับคุณครู
สวัสดีค่ะ
ดีใจมากนะค่ะที่แวะมาอ่านบันทึกนี้
ตอนนี้ยังไม่ได้เข้ามาเขียนเพิ่มเลยค่ะ
มัวแตไปจัดงานต่างๆอยู่เลยไม่มีเวลาค่ะ
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ
ที่แวะมาทักทาย
และมอบดอกไม้ให้
ดีใจค่ะ
แล้วจะแวะไปเยี่ยมค่ะ
ขอบมากนะค่ะ
ที่แวะมาให้ดอกไม้
แล้วจะแวะไปขอบคุณในบันทึกนะค่ะ