เหนื่อย...จัง
วันนี้ผมเริ่มต้นวันไม่ดีนัก ทะเลาะกับแฟนตั้งแต่เมื่อวาน คุยกันไม่เข้าใจ แต่ดีที่ครั้งนี้เธออยู่แต่ที่บ้าน ไม่ตามผมมาที่ทำงาน ไม่โทรตาม ไม่โทรหา ผมเดินไปเดินมา หาไรทำไม่อยากให้ตัวเองว่าง ไม่อยากให้ตัวเองคิดฟุ้งส้าน ผมต้องหายใจยาวๆ ทบทวน เฝ้ามองตัวเอง เฝ้ามองความรู้สึกตัวเอง อยากกลับไปบ้าน ไปเจอหน้าลูก ไปเล่นกับลูก แต่ก็มานั่งอยู่นี่ เพราะไม่อยากกลับไปเจอหน้าเธอ... ชีวิตจะเป็นแบบนี้อีกนานไหม...กี่ครั้งกี่หนแล้วไม่รู้ เหนื่อย...จัง
ความเห็น (1)
ชีวิตครอบครัวเป็นแบบนี้แหละนะคะ บางเรื่องตอนที่กำลังครุกรุ่น เราจะรู้สึกว่ามันเหลือทนจัง แต่พอพ้นระยะนั้นมาแล้วมองกลับไป ก็จะรู้สึกว่าบางเรื่องเราทำเฉยๆจะดีกว่าการโต้เถียงเอาชนะ โดยเฉพาะถ้ามีลูก การแก้ไขความขัดแย้งของเราพ่อแม่ก็เป็นต้นแบบของลูกในอนาคต เราอยากให้เขารู้จักแก้ปัญหาด้วยความสงบ เราก็ต้องพยายามฝึกตัวเอง พี่โอ๋กว่าจะทำได้ก็เป็นสิบปีอยู่ค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ไม่เจอกันใน G2K ตั้งนานแล้ว คิดถึงค่ะ