"ถ้าไม่มีอาจารย์" ... (อีกคำตอบหนึ่งจากข้อสอบอัตนัยที่ผมเพิ่งทราบเหมือนกัน)
นอกจากคำตอบของนักศึกษาจากบันทึก "กลัวไม่มีแม่ค่ะ" ... (เพียงแค่คำตอบหนึ่งจากข้อสอบอัตนัยเท่านั้น) แล้ว
ยังมีคำตอบจากนักศึกษาอีกคนที่เมื่ออ่านเสร็จแล้วต้องบอกว่า
"ผมเองก็เพิ่งทราบเรื่องนี้เหมือนกัน"
เพราะนักศึกษาคนดังกล่าวได้มีโอกาสเรียนกับผม
เมื่อเขาอยู่ปี ๑ ภาคเรียนที่ ๒ ไปแล้วครั้งหนึ่ง
ลองติดตามอ่านคำตอบของนักศึกษาคนนี้ดูนะครับ ...
มุมมองวิธีคิดและทัศนคติต่อการใช้ชีวิตของตัวข้าพเจ้าเปลี่ยนไปหลังจากที่ได้ชมวีดิทัศน์ดังกล่าว
ตั้งแต่ข้าพเจ้าได้มีโอกาสเรียนกับอาจารย์แล้วในวิชานวัตกรรมและเทคโนโลยีการศึกษา ตอน ปี ๑ เทอม ๒
ซึ่งทำให้ข้าพเจ้าใช้ชีวิตอย่างระมัดระวัง
และใช้ชีวิตให้คุ้มค่ากับการที่เราได้มีโอกาสเกิดมาเป็นคน
เป็นมนุษย์ที่พร้อมและสมบูรณ์ไปด้วยอวัยวะทั้ง ๓๒ ส่วน
ไม่มีส่วนใดบกพร่องเลย
ถึงแม้ว่าข้าพเจ้าจะไม่ร่ำรวยด้วยเงินทอง
และข้าพเจ้าคิดว่า ความดีสามารถเอาชนะทุกอย่างได้
ข้าพเจ้ายอมรับว่า เมื่อครั้งสมัยมัธยม
รวมถึงตอนเข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ใหม่ ๆ
ข้าพเจ้ามักจะใช้ชีวิตอย่างไร้คุณค่า
ปล่อยให้เวลาผ่านไปอย่างไร้จุดหมาย
ใช้จ่ายเงินทองฟุ่มเฟือย ทั้ง ๆ ที่ทางบ้านฐานะก็ยากจน
พ่อแม่ต้องยืมเงินชาวบ้าน ต้องขายหยาดเหงื่อแรงงาน
เพื่อให้ลูกได้อยู่สุขสบาย
ข้าพเจ้าเองก็ยังคงขาดจิตสำนึก และไม่เคยคิดปรับปรุงตนเอง
ยิ่งเวลาเจอกับสิ่งที่คิดว่ายาก ก็คอยหาข้ออ้างให้ตนเองว่ายาก
หรือไม่สามารถทำได้ มัวแต่วิ่งหนีปัญหาอยู่ตลอด
จนเกือบทำให้ชีวิตของตนเองที่แม่อุตส่าห์ฟุมฟัก
เลี้ยงดูมาอย่างสุดความสามารถของท่านได้พังสลาย
ไปกับความคิดแย่ ๆ ของตนเอง
จนมาได้โอกาสได้รับชมวีดิทัศน์ครั้งแรกตอนปี ๑ เทอม ๒
ซึ่งนั้นเป็น "จุดเปลี่ยนครั้งยิ่งใหญ่" ของข้าพเจ้าในการใช้ชีวิต
ซึ่งต้องขอขอบพระคุณอาจารย์เป็นอย่างสูงที่ได้นำวีดิทัศน์ที่ดี ๆ
และเต็มไปด้วยคุณค่ามาให้ข้าพเจ้าได้ชม
"ถ้าไม่มีอาจารย์" ณ เวลานี้ข้าพเจ้าอาจจะลาออกจากมหาวิทยาลัยไปแล้วก็เป็นได้
นับจากวันนั้นเป็นต้นมา ซึ่งเรียกได้ว่า ใช้ชีวิตสิ้นเปลือง
และไร้จุดหมายมาก ๆ แล้วเปรียบเทียบกับบุคคลเหล่านั้น
ขนาดพวกเขามีความพิการ ความไม่พร้อมทางร่างกายแต่เขามีใจสู้
มีความมุ่งมั่น ตั้งใจมากกว่าคนปกติอย่างเรา ๆ เป็นหลายร้อยเท่า
คำพูดต่าง ๆ ของเขาสะท้อนแนวคิด ข้อคิดดี ๆ
ทำให้ข้าพเจ้าสามารถเปลี่ยนแปลงตนเองได้มากในระดับหนึ่ง
และยึดพวกเขาเป็นไอดอลในยามที่ท้อแท้หรือเจอกับปัญหา
จนได้มาชมอีกครั้งในภาคการศึกษานี้
ก็ทำให้ข้าพเจ้าเกิดแรงกระตุ้นและเกิดแรงบันดาลใจในการเรียนต่อ
และการใช้ชีวิตประจำวันเพิ่มมากขึ้น
ผมเองก็เพิ่งทราบเหมือนกันว่า สิ่งที่ผมได้สอนเขาในตอนที่เขายังอยู่ปี ๑ มีผลต่อเขามาจนถึงปัจจุบัน และลองคิดกลับกันว่า หากวิชานั้น ตอนนั้น ไม่ใช่ผมสอน เขาจะเรียนหนังสือต่อไปหรือไม่ ซึ่งคำตอบอาจจะเป็นทั้งสองอย่าง คือ ทั้งใช่ และ ไม่ใช่
แต่ผมก็แอบภูมิใจอยู่ลึก ๆ ว่า ความเหนื่อยยากในการสอนให้คนเปลี่ยนตัวเองมันมีความสำเร็จเป็นที่ประจักษ์ให้เห็นอย่างชัดเจน
เป็นความสุขที่อธิบายออกมาเป็นตัวหนังสือได้ยากจริง ๆ ครับ
ความสำเร็จเล็ก ๆ แต่เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นครูเสมอ
บุญรักษา ทุกท่านนะครับ ;)...
ความเห็น (28)
ไม่มีอะไรยาก และไม่มีอะไรเป็นงานยิ่งใหญ่ เท่าการเปลี่ยนคนได้ ขอบคุณคะ
อรุณสวัสดิ์ครับ คุณหมอบางเวลา ป. ;)...
ยินดีที่คุณหมอเข้ามาแสดงความคิดเห็นเป็นท่านแรกนะครับ
"การเปลี่ยนใครสักคน" ด้วยเหตุผลที่เป็นจริง ใช้พลังงานมากเหมือนกันครับ
แต่รู้สึกยินดีสำหรับการทราบเรื่องนี้ว่า หากไม่ใช่สิ่งที่ผมสอนไป คงหายไปจากระบบแล้ว
ขอบคุณมากครับ ;)...
- เป็นกำลังใจให้ผมได้ทำความดี
- จากการอ่านเรื่องนี้
- ความดีจะแผ่ขยายไปทั่ว
- ได้รับเสื้อจากทีมงานหรือยังครับ
มาฝากรอยยิ้มให้กำลังใจในการทำต่อ เพราะท่ีผ่านมาได้ผลดีมากแล้วนะคะ ดีใจกับท่านอาจารย์ด้วยค่ะที่สร้างความต่างให้กับอีกหนึ่งครอบครัวเป็นอย่างน้อยค่ะ
ขอเทิดทูนครูดีด้วยดวงใจค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ อาจารย์ 
...ปริม pirimarj... ;)...
อย่างน้อยการรับรู้ครั้งนี้ก็ถือว่า เป็นเรื่องที่ชัดเจนกรณีหนึ่งทีเดียวครับ
ยินดีครับ อาจารย์ 
ขจิต ฝอยทอง ;)...
"เสื้อ" นี่ ผมยังไม่พบพานนะครับ ;)...
- ผมแจ้งเจ้าหน้าที่ให้แล้ว
- สงสัยเจ้าหน้าที่ลืม
- คนหันหลัง
- 555
น้องรตยา แจ้งผมว่าส่งไปตั้งแต่ 16 กค เอหรือส่งไปที่ทำงานเก่าครับ...
v_V เค้าอด 555
เป๊ะมาก .... คนดี ตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ ฝนตกไม่เปียก นั่งหันหลังเห็นแต่ใบหูยังรู้ว่าดีเลย อิ อิ อิ
อัจฉริยะไปไหมครับ คุณพญายม ชลัญธร ... เห็นใบหูยังรู้ว่าดีเนี่ย ;)...
อ๊าย ....พยามาร ...อุ๊ย .........พยาบาล ........บ่แม่พญายม อิ อิ
อ้าว นี่ผมพิมพ์ผิดไปหรือครับเนี่ย อุ้ย ขออภัยครับ คุณพยามาร ชลัญธร ;)...
มาร่วมมีความสุขกับอาจารย์ค่ะ
ขอบคุณมากครับ kunrapee ;)...
555555 รอบหลังนี่ไม่น่าเขียนผิดแล้วมั๊ง อ.was ......นางพยามาร...ชลัญธร 55555
ว้า เขียนผิดอีกแล้ว อิ อิ
ขออภัยครับ คุณ ชลัญธร ;)...
สวัสดีค่ะอาจารย์ น่าภูมิใจค่ะ นับเป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตจากแรงบันดาลใจที่มีครูดีๆคอยชี้แนะ ทำให้เด็กมาถึงวันนี้ได้ กว่าจะถึงฝั่นฝัน ทางเดินชีวิตนั้นมากขวากหนาม ความรัก หวังดี ความพยายาม ครูพาก้าวข้าม อย่างปลอดภัย
"ความสำเร็จเล็ก ๆ แต่เป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ของคนเป็นครูเสมอ" ชื่นชมค่ะ
ขอบคุณมากครับ คุณ ถาวร ;)...
มือชั้นนี้แล้ว พิมพ์ผิด จ๊ากๆ
- อาจารย์ครับ
- เจ้าหน้าที่แจ้งว่า ส่งไปที่ทำงานเก่า
- คาดว่า ถึงนานแล้ว
- ไม่ผิดคนหรอก มีชั้นนี้แล้ว
- 555
อาจารย์ ขจิต ฝอยทอง ...
เมล์ผมคือ wasawatdeemarn (c) gmail.com
เขียนบอกที่อยู่นั้นให้ผมหน่อยครับ
เกรงว่า จะมือชั้นนี้นี่แหละครับ 555
เมล์มานะครับ ;)...
ตอนฟังปฐมนิเทศ บัณฑิตศึกษาที่คณะ ท่านวิทยากรพิเศษ ถามว่าอะไรยากที่สุดในโลก คำตอบคือ การได้เกิดมาเป็นมนุษย์ ดังนั้น คงไม่มีอะไรยากเกินกว่ามนุษย์จะทำได้
มันเป็นแรงบันดาลใจเหมือนกันค่ะ
แต่ตอนนี้ แรงเริ่มลดลง ด้วยข้ออ้างต่าง ๆ นานา
ดังนั้น ผมขอส่งกำลังใจจากแดนไกลไปให้นะครับ คุณ 
หนูณิชน์ ;)...
- อาจารย์มีส่วนเปลี่ยนแปลงวิธีคิดลูกศิษย์ สร้างความสุขให้เขาและสร้างความสุขให้ตัวเอง อะไรกันเนี่ย อาจารย์มีแต่เรื่อง Ba Ba มาโดยตลอด...มิน่าล่ะคะ ใคร ๆ อยู่ใกล้จึงได้กลิ่นความสุขอบอวลไปทั่ว
- สมกับเป็น ALIBABA จริง ๆ อีกรางวัลนะคะ ผู้สร้างการเปลี่ยนแปลง ผู้สร้างความสุขในห้องเรียนเล็ก ๆ
v_V อ่ะ รางวัล ALIBABA เนี่ยนะ โอ้ รางวัลที่สองแล้ว 555
ขอบคุณครับ อาจารย์นพลักษณ์ ๙ 
Sila Phu-Chaya ;)...