ด้วยที่บ้านชลัญนี้ ในครอบครัวมีแต่ผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ มีพี่สาว 2 คน พี่ชาย 1 คน แม่ นั้น เป็นผู้หญิงที่เก่ง แบบกุลสตรีมาเกิด งานฝีมือ เย็บปักถักร้อย ทำอาหาร ขนมไทย เธอ ได้หมด ชลัญล่ะทึ่งมาก กับแม่คนนี้ อะไร เธอจะเกิดมาพร้อมกับพรสวรรค์ขนาดนี้ พี่สาวสองคนนี่เรียกว่าถอดแบบแม่มาเป๊ะ ตอนนี้เป็นช่างตัดเสื้อผ้าทั้งคู่ เรียกว่างานฝีมือนี่เธอได้หมด ตามแบบแม่
สำหรับชลัญเองในตอนเด็กๆ นั้นยังเคยคิดว่าตัวเองเกิดมาผิดเพศมั๊ยนี่ น่าจะเป็นผู้ชายซะมากกว่า เพราะทำอะไรเลียนแบบพี่ชายทั้งหมด ซึ่งไม่ค่อยถูกใจแม่เท่าไร แต่ด้วยความที่เราเป็นลูกคนเล็ก พี่ๆ คอยปกป้องอยู่ ก็เลยไม่อะไรมากปล่อยให้เล่นไปตามประสา
ในสมัยเด็กนั้น ชลัญมักมีกิจกรรมการเล่นคล้ายเด็กผู้ชาย เนื่องจากสนิทกับพี่ชายเป็นหลัก เรียกว่า พี่ไปไหน ต้องหนีบชลัญไปด้วย ที่สนุกที่สุดคือการ ไป หาปลาด้วยวิธีการต่างๆ ที่ชลัญชอบมาก ไม่ว่าจะเป็นแขวนเบ็ด ไม่ใช่ตกเบ็ดเหมือนคนเมืองนะ แต่ต้องเอาเบ็ดคันเล็กๆ ที่บรรจงทำกับพี่ชาย ใส่เหยื่อไส้เดือน ฝีมือขุด และตัดเหยื่อ มาใส่เบ็ดด้วยตัวเอง เอาไปว่างไว้ตามลำห้วยท้ายบ้าน หรือตามคันนาไปวางตอนเย็นเช้าก็ไปกู้เบ็ด ได้ปลามาเยอะทีเดียว หรือ แม้กระทั่งการไปทำจั่นดักปลา หลายคนคงไม่เคยแน่ ถ้าไม่บ้านนอกจริงไม่รู้แน่ว่าจั่นดักปลาเป็นอย่างไร เป็นศาสตร์การดักปลาที่ชาญฉลาดของมนุษย์ทีเดียว เพราะ ต้องเข้าใจธรรมชาติของปลาแล้วมาทำเครื่องมือดักปลาชนิดนี้ได้ ไว้ จะเล่าเรื่องจั่นอีกทีก็แล้วกันท่าจะยาว ดูรูปไปก่อน แต่ที่เห็นนี่ ไฮโซกว่าชลัญทำเยอะ ของชลัญไม่ต้องเตรียมอุปกรณ์ให้ยุ่งยากขนาดนี้
จั่นนี่ไฮโซกว่าของชลัญเยอะ
นอกจากนี้ก็ไปกางมอง หว่านแห การแขวนเบ็ดสาย เพื่อจับปลาหลด ปลากระทิง ที่หายาก มีรูปให้ดูประกอบใครที่ไม่เคยเห็น
ปลากระทิง คล้ายปลาหลด แต่ตัวลาย คล้ายงู
ทำกิจกรรมคล้ายเด็กผู้ชายไปตามเรื่อง พอนึกถึงชีวิตแบบเด็กๆ ทีไร แล้วมีความสุขไม่อยากโตเลยให้ตายซิ สิ่งแวดล้อม สังคมเปลี่ยน การดำเนินชีวิต เปลี่ยนราวฟ้ากับเหว
แต่สิ่งหนึ่งที่ทุกคนในครอบครัวต้องมาช่วยกันทำไม่ว่าจะเป็นพี่ชาย หรือ ชลัญนั่นก็คือการมาทำขนม ขาย ซึ่งพี่ชายของชลัญก็ทำได้ดีเรียกว่า ไม่แพ้พี่สาวเลย ห่อขนมได้สวยมาก มีเพียงชลัญคนเดียวที่ออกจะขี้เกียจหาเรื่องอู้ไปเรื่อย ซึ่งความฉลาดของแม่ที่รู้ทันเราก็มีการกำหนดโคต้าให้ทำ กระนั้น ไม่วายเราก็แอบให้พี่สาวพี่ชายช่วยแต่ด้วยฝีมือ แม่ดูก็รู้ว่า ไม่ใช่ชลัญแน่ สุดท้ายแม่ใช้ไม้ตาย คือให้นั่งทำต่อหน้าให้เสร็จ แล้วถึงอนุญาตให้ไปเล่น อีกทั้งงานเย็บปักถักร้อย นั้น ต้องบังคับให้มีผลงานไปให้ดู ตอนเด็กๆ รู้สึกกดดันมาก อะไรกันนักหนานี่ พี่ชายก็ถูกให้ทำด้วย แต่ ด้วยความรักดีของพี่ชาย ก็ดันทำตามแม่ได้อย่างสมบูรณ์ แบบ เรียกว่าลูก 3 คน เรียบร้อยหมด ยกเว้นชลัญที่ออกแนวตะแบงกว่าใคร ที่แม่ให้พี่ชายทำด้วยเพราะรู้ดีว่า ถ้าพี่ชายทำอะไร ชลัญจะยินดีทำด้วยนั้นเอง ซึ่งจากการบังคับของแม่นี่เอง ที่ทำให้ชลัญซึมซับความเป็นกุลสตรีของของแม่มาโดยไม่รู้ตัว เมื่อออกเรือนไป แล้ว ที่บ้านคุณป๊าเขาไม่แอบนินทาได้
ต้องขอบคุณแม่ที่ในวันนี้ที่ทำให้ชลัญได้ตำแหน่ง”นักประหลาดมา แบบภาคภูมิใจ” ชลัญทำได้ แบบให้คนทึ่งได้ว่า เฮ้ยบุคลิกแบบนี้นี่นะ เย็บบายศรี ร้อยมาลัย ทำขนมไทยฯลฯ กลายเป็นความภาคภูมิใจของชลัญ ทุกวันนี้
ชอบมาก ตำแหน่งนักประหลาด ขอบคุณคนถางทางที่หาตำแหน่งมาให้ได้เหมาะกับชลัญจริงๆ
ชลัญธร ตรียมณีรัตน์
ขอบคุณภาพประกอบจากhttp://www.thaimrcfisheries.org/fishing%20gear_01.html
http://www.siamfishing.com/board/view.php?tid=648253
http://www.kasetporpeang.com/forums/index.php?topic=62461.16
http://travelingluck.com/Asia/Thailand/Buriram/_1608415_Na+Pho.html
อ้าว...มาแขวะ คนถางทาง ซะได้งั้น เขากะลังถางทางอยู่ดีๆนะเนี่ย
พี่ชายชลัญน่ะ เหมือนผมมาก ผมเป็นชาย แต่แม่กลับสอนผมมาก สอนทุกอย่าง ตั้งแต่ทำขนม เย็บปักถักร้อย ทำกับข้าว ส่วนที่ไม่ได้สอนแต่ผมไปทำเองคือการทำบาปทั้งหลาย เช่น ยิงนก ตกปลากินเหล้า สูบบุหรี่ ต่อยมวย ตีลันฟันแทง ซึ่งผมทำได้ดีมาก เรียกว่า เป็นคนทำบาปขึ้นน่ะ
ขอบคุณ อ.ขจิต ที่แวะมาชมความตะแบงของชลัญ
ขอบคุณคนถางทางที่ตามมาดูผลงานการให้ตำแหน่งนักประหลาด เป็นไง ลูกศิษย์ ใช้ได้ทีเดียวใช่มั๊ย พี่ชายน่าจะคล้ายอาจารย์นะ ตอนนี้เป็นทหารเรือ ยศ พันเรือตรี ไม่รู้เรียกถูกหรือเปล่า ตอนเด็กๆ นี่ พี่ชายจะเป็นคนปักชื้อเสื้อนักเรียน เขาเป็นคนเดียวที่เขียนตัวหนังสือเพื่อปักชื่อคล้ายๆใช้จักรปัก ชลัญก็ทำได้จากพี่ชายสอนนี่แหล่ะ มีอีกเยอะวีรกรรมชลัญกับพี่ชาย เป็นพี่น้องที่สนิทกันมาก
ปักขื่อด้วยสดึง ผมปักให้ตัวเอง น้องสาว พี่สาว เสมอ
อ้อ...พี่ชลัีญฯ น่าเป็น "นาวา"ตรีนะ .....อะไรกันมีพี่เป็นราชนาวีชน แต่ไม่รู้เรื่องยศที่ต่างจากทหารเหล่าอื่น .....นับว่าเก่งมากที่มาได้ถึงระดับนี้ นี่ไงหลัึกฐานว่าตอนเด็กๆ สนใจใฝ่รู้มาก วันนี้เลยได้ยศสูงขนาดนี้
วันหลังถ้าน้ำท่วมพิมาย น่ามาร่วมกันสร้างเรือ ช่วย น้ำท่วม ผมสร้างไว้ เอาไปถวายนายเหนือหัว (ผบ.ทร) ที่เป็นเพื่อนสนิท แต่ท่านไม่รับ โบ้ยให้ผมไปคุยกับท่านเจ้ากรมอู่ ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทที่สุด แต่ท่านเจ้ากรมก็ไม่รับลูก หันไปสร้างทุ่นลอยน้ำจากถังสองร้อยลิตร ส่วนผมก็ได้แต่ส่ายหัวไปมา ว่า ทหารเรือเรามันถึงจุดต่ำสุดแล้วกระมัง คิดไ้ด้แค่ระดับที่ปรึกษานายกอบต.อีสาน เท่านั้นเอง (ไม่ได้ดูถูกอีสานนะ เพราะน้ำมันไม่ได้ท่วมอีสานบ่อยสักหน่อย)
อ้าวอาจารย์ แค่น้องทหาร บ่แม่นเมียทหารเด้อค่ะ ไม่รู้หรอกว่ายศอะไร รู้แต่ทหารนี่มันเป็นพี่ชลัญ อิ อิ
อีกอย่างอย่าอวยพรให้น้ำท่าวมพิมายซิ ยิ่งเสียวๆอยู่
อึ้มมม เป็นตัวของตัวเองมาตั้งแต่เด็กเลยนะนี่