ทุกข์ของแม่

วันที่แม่ร้องไห้

ท้องฟ้ายามค่ำมันบรรยากาศเงียบเหงา มันทำให้รู้สึกเวิ้งว้างในหัวใจยังไง ไม่รู้ เราเอาอาหารให้หมูเสร็จพอดี

แม่กลับจากนา พร้อมจูงควายมาเข้าคอกแม่วางหาบอย่างแรงบ่งบอกว่าโกรธจัดพี่ชายคนโตไม่กลับบ้าน ไม่ไปเอาควายมาเข้าคอก

เรารีบเอาหาบข้าวแม่ไปเก็บ พี่ชายคนเล็กรีบเอาความเข้าคอก แม่บอกให้เอาหญ้าให้ควายด้วย เพราะหน้าที่จูงควายไปกินหญ้าก่อนเข้าคอกเป็นหน้าที่ของพี่ชายคนโตพี่ชายคนเล็กต้องไปเกี่ยวหญ้าให้ควายเพราะเรียนอยู่ใกล้บ้านกัยเราสองคน

พี่สาวคนรองต้องหุงหาอาหาร เพราะไปเรียนในเมืองกับพี่ชายคนโต

พอพี่ไม่กลับพี่สาวคนรองจึงถูกซักไซร้ไล่เลียง พี่ชายไปไหน ไปโรงเรียนหรือหนีไปไหน

 

 

พวกเราก็ไม่รู้ว่าพี่ไปไหน ไม่มีใครรู้เห็นแต่หนังสือบางเล่ม เสื้อผ้าก็อยู่ครบ พี่ใส่ชุดพละ

แม่กับพ่อโกรธจัด  ยิ่งดึกยิ่งไม่มีวี่แววว่าพี่จะกลับมา

ไปไหน ไปยังไง ไม่มีเงินติดตัวเลยเรานึกถึงละครวิทยุเรื่องสั้นๆที่มักมาหลังข่าว 'มัจจุราชที่มองบ่เห็นโต'

พี่ถูกอะไรกัด ไปไหนน้อ แม่กับพ่อคว้าไฟฉายออกตามหาพี่ตามบ้านเพื่อน  ยิ่งดึกพ่อกับแม่ยิ่งเงียบไม่พูดกัน แสดงว่าใช้ความคิดอย่างหนัก

 

 

  ปีนี้พี่อยู่มัธยมต้น จะขึ้นมัธยมปลายแล้ว เพื่อนๆไม่มีใครต้องทำงานเหมือนพวกเรา สนุกสนาน ตอนเย็นก็เล่นกีต้าร์ แต่พวกเราต้องจำกัดเวลาเล่น เวลานอน

พี่เป็นวัยรุ่นคงอึดอัดน่าดู เพื่อนๆทำไมได้เล่นกัน ไปเล่นกับเพื่อน ห้ามเกินเวาสามทุ่มต้องนอน และตื่นแต่เช้าเอาความออกคอกไปกินหญ้า

วันนี้แม่ไม่กินข้าว  แม่ทั้งโกรธทั้งเสียใจ แม่กับพ่อนั่งกันคนละมุม

บ้านเราตกอยู่ในความเงียบไม่มีใครกล้าส่งเสียง ไม่กล้าแกล้งกัน กว่าว่าจะถูกตี เรากับพี่รีบดับตะเกียงนอน ฟังเสียงแม่กับพ่อว่าจะว่ายังไง

แม่ตื่นแต่เช้าไม่รู้ว่าแม่นอนหรือเปล่า แม่ไปหาหมอดู ไปหาหลวงปู ไปบนบานกับเจ้าที่ดอนปู่ตาให้หาพี่ให้เจอ

เราไม่รู้ว่าเพื่อนๆของพี่โกหกแม่ไหม แต่แม่รู้ว่าลูกชายคนโตของแม่พอสอบเสร็จก็หนีออกจากบ้าน ไปไหนไม่รู้

 

หนทางของแม่แม่ตามหาพี่ที่กรุงเทพ กรุงเทพที่แม่ไม่เคยมาเลย แม่ตามหา โดยหาตามบ้านเช่าของเด้กๆในหมู่บ้านที่มาทำงานที่กรุงเทพ เงินแม่ก็ไม่มีแต่อาศัยแม่เดินเก่ง ซอยที่ชาวบ้านเรามาทำงานก็ไม่ไกลกันมาก ยังกระจุกตัวเป็นกลุ่มๆอยู่ นอกจากนั้น ก็เป็นวัด

ชาวบ้านนอกอย่างเรามากรุงเทพก็อาศัยวัด แม่ก็มาตามพี่ที่วัด ค่อยๆแกะรอยว่าพี่ไปไหน เดาทางจนกระทั่งเพื่อนพี่ที่วัดบอกว่าพี่สมัครไปเป็นลูกเรือประมงแม่ตามพี่ไปที่จังหวัดตราด พี่ออกเรือไปกับเรือประมงเมื่ออาทิตย์ที่แล้ววันที่แม่ไปถึงแม่ก็เที่ยวตามหา จนมาพบเรือที่พี่สมัครเป็นลูกเรือ เข้าฝั่งเพราะเจอมรสุมลูกชายคนโตของแม่ผอมโซ ป่วยหนักเพราะเมาเรือ ทำอะไรไม่ได้เลย

น้ำตาแม่ไหลด้วยความดีใจ ขอบคุณเจ้าที่ เจ้าทางหลวงปู่หลวงตา ที่ดลใจให้แม่พบพี่ดังใจหวัง

 

 

 

สองอาทิตย์เต็มๆที่บ้านเราตกอยู่ในความเงียบ เรารอแต่แม่กลับมา รถเมล์จอดหน้าบ้าน คันไหน ก็ชะเง้อชะแง้ อยากเห็นแม่ก้าวลงมาจากรถ

ชีวิตและการทำงานของเรายังดำเนินต่อไปเหมือนทุกๆวัน แต่มันไร้ชีวิตชีวา

บางวันเราเห็นพ่อตาแดงๆ พ่อคงสงสารแม่ และคงเป็นทุกข์หนักหนาลุง ป้า น้าอา มาถามไถ่ แต่ก็ไม่รู้จะช่วยเหลือกันยังไง เพราะไม่มีใครรู้จักกรุงเทพ

แม่ ผู้หญิงแกร่งคนนั้นดั้นด้นมาไกลตามหาพี่จนเจอ

จากวันที่พี่หนีไป จนวันที่แม่ตามพี่กลับมาบ้าน แม่ผ่ายผอมลงมาก ดูแม่ทุกข์หนักหนา

แม่ทำบุญสู่ขวัญให้พี่ เรารู้สึกว่าบ้านมีชีวิตชีวาอีกครั้ง และเห็นรอยยิ้มของพ่อหลังจากที่แม่ไป สองสัปดาห์เต็มๆ

 

เหรียญหลวงปู่กาศ หลวงปู่อิ่ม วัดป่าอัมพวัน ที่พี่ห้อยคอไป แม่กราบไหว้ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยให้พี่กลับบ้าน ให้แม่หาพี่เจอด้วย

 

 ''ดีที่ไม่ถึกโยนลงน้ำ เฮ้ดงานให่บ่ได้ เขาเอาทิ่มน้ำทะเลเลย  จำไว้หำเอ้ย หล่า อย่าเฮ้ดอีก  พ่อแม่ทุกข์หลายบูกเอ้ย "ลุงบอกพี่ลูบหลังลูบไหล่

น้ำตาพี่ชายไหลอาบแก้มก้มกราบแม่ร้องสะอึกสะอื้นแบบที่เราไม่เคยเห็น พี่บอกว่า พอออกจากบ้านไปจริงๆ พี่รู้แล้วว่าไม่มีที่ไหน อุ่นใจเท่าที่บ้าน

 

 คืนนั้น พี่ขอไปนอนวัดกับหลวงปู่และเพื่อนๆของพี่อีสองสามคน วันต่อมาพี่มาบอกแม่ว่าขอบวชช่วงปิดเทอม

 

วันนี้จึงเป็นวันที่เราเห็นแม่ยิ้มอย่างมีความสุข อีกครั้งหนึ่ง