แม่ของฉัน
...แม่...
ใกล้ถึงวันแม่เข้ามาทุกขณะแล้วนะคะเพื่อนๆชาวบล็อกทั้งหลาย ใครที่ยังมีคุณแม่อยู่ขอให้ดูแลท่านให้ดีๆ กอดท่าน บอกรักท่าน และพาท่านไปเที่ยวบ้างนะคะ หมูจ๋าหมดโอกาสแล้ว ท่านเสียไป 11 ปีแล้วค่ะ ก่อนที่ท่านจะเสียท่านบอกว่าอยากจะมาเกิดเป็นลูกหมูจ๋า แต่...น่าเสียดายที่จนป่านนี้หมูจ๋าก็ยังไม่ลงจากคานเสียที แม่ท่านคงจะหมดหวังจึงไปเกิดเป็นลูกของหลานชายแทนค่ะ ขอให้ทุกคนรักแม่ให้มากๆอย่าทำให้ท่านเสียใจนะคะ แม่ของหมูจ๋าท่านมีลูก 7 คนค่ะ ท่านเลี้ยงลูกด้วยตนเองไม่พึ่งพาใคร แม้แต่สามีคือพ่อนั่นแหละค่ะ บางทีพ่อก็เบี้ยวไปหาเศษหาเลยกับสาวๆคุณแม่ท่านก็ไม่สนใจ ท่านบอกว่า "พ่อเขายังจำบ้านได้อยู่ยังไงๆ ท่านก็กลับมาเองได้แหละ" จริงๆนะคะแม่คือผู้หญิงที่มีความเข้มแข็งและอดทนจริงๆ ยอมทุกอย่างกับพ่อซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นลูกผู้ชาย แต่พ่อของหมูจ๋าก็ไม่เคยละเลยลูกๆนะคะ ดูแลเรื่องอาหารการกินเพราะแม่ของหมูจ๋าสายตาไม่ดีค่ะ ท่านเป็นตาฟาง บางทีก็หั่นพริก มะเขือ ทั้งๆที่มีตัวหนอนอยู่ พ่อเลยอาสาทำกับข้าวเอง แต่พ่อเป็นนักดื่มชอบการดื่มสุราและเคล้านารีก็ตำรวจนี่น่ะสาวๆชอบ อิๆ อ้าว!วันแม่แต่นินทาพ่อซะงั้น คุณแม่ท่านทานเนื้อไม่ได้เลยค่ะทุกชนิดเลยทานแต่ผักและน้ำพริกต่างๆค่ะ แม่เอาใจใส่ดูแลลูกๆทุกอย่าง แม้ลูกๆจะแยกไปมีครอบครัวท่านก็ยังห่วงใยและให้ในสิ่งที่พอจะให้หรือช่วยเหลือได้เสมอ ท่านให้แม้กระทั่งจนถึงวาระสุดท้ายของชีวิตท่าน คือ ความรักลูกๆทุกคน แม่คือผู้ที่ยิ่งใหญ่ สำหรับหมูจ๋า ท่านหวังอยู่ลึกๆว่า อยากให้หมูจ๋าซึ่งเป็นลูกคนสุดท้องได้มีงานทำที่มั่นคงเหมือนพี่ๆคือสอบบรรจุครูได้ แต่จนบัดนี้ลูกสาวคนนี้ยังทำให้วิญญาณของท่านไม่สมหวัง คือ ยังสอบบรรจุไม่ได้สักที คราวหน้าลูกสาวคนนี้จะพยายามใหม่ สักวันคงจะมาถึงในอีกไม่นานวิญาณของท่านก็จะได้สมใจและหมดห่วงเสียที ก็ไหว้ท่านกับรูปภาพค่ะเอามาลัยดอกมะลิแขวนที่รูปท่านทำประจำทุกๆปีค่ะ รำลึกถึงท่านอยู่เสมอ.......
...แม้วันนี้ไม่มีแม่อีกแล้ว
โอ้ลูกแก้วยังฝังอยู่ในจิต
สิ่งที่แม่เคยสอนตอนตัวนิด
อยู่ใกล้ชิดความดีที่คงทน
แม่จะสอนลูกนั้นสักพันหน
จำยอมทนบ่นไปให้ลูกฝัง
ว่าทำเถิดความดีที่ลูกฟัง
อย่าหยุดยั้งก้าวไปให้สุดแรง...
ลูกๆเอ๋ยจงฟังแม่"คำพูดของคนเรานั้นไม่ได้ซื้อมา ฉะนั้นลูกๆจงพูดแต่สิ่งที่ดีๆ พูดให้คนชื่นชมและให้กำลังใจคน และเพียรกระทำความดีอยู่เสมอนะลูก จงให้กับคนที่ด้อยกว่า และดูแบบอย่างจากคนที่สูงกว่า" ค่ะนี่คือคำสอนที่แม่ นางจรูญ วงศ์หน่อแก้ว ลูกๆทุกคนอยู่ตลอดเวลา และหมูจ๋าก็ฟังและปฏิบัติตามอย่างสม่ำเสมอค่ะ คำสอนไม่ว่าจะเป็นของพ่อหรือแม่ล้วนทรงคุณค่า และควรจำฝังใจให้ตลอดกาลแล้วสักวันลูกจะพบกับความสุขและสิ่งดีๆที่กระทำนั้นจะส่งผลให้เรามีความสุขและสบายทั้งกายและใจในวันข้างหน้าแน่นอน...หมูจ๋าเชื่อ 100% ค่ะเพื่อนๆ
ความเห็น (9)
ขอบคุณท่านชยพร แอคะรัจน์ ที่แวะมาให้ดอกไม้นะคะ 
ขอบคุณ Kwancha ที่แวะมาให้ดอกไม้นะคะ 
ขอบคุณพี่หนุ่มกรที่ยังเป็นแฟนคลับอย่างสม่ำเสมอค่ะ
สวัสดีค่ะ
ครูหมูจ๋า แวะมาให้กำลังใจในการเขียนบันทึกถึงแม่
อย่าลืมแวะไปอ่านเรื่องแม่ ของครูทิพย์ บ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณครูทิพย์เช่นกันค่ะใช้เครื่องของโรงเรียนเลยตอบในวันทำงานนะคะ
ขอบคุณพี่นงนาทที่แวะมานะคะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
- กลอนไพเราะมากค่ะ ความรักที่เรามีต่อแม่ยิ่งใหญ่ไม่เปลี่ยนแปลงเหมือนกันเลยนะคะ แม้ท่านจะจากไปแล้วสิบกว่าปีเช่นกันค่ะ
(......แม้วันนี้ไม่มีแม่อีกแล้ว โอ้ลูกแก้วยังฝังอยู่ในจิต สิ่งที่แม่เคยสอนตอนตัวนิด อยู่ใกล้ชิดความดีที่คงทน แม่จะสอนลูกนั้นสักพันหน จำยอมทนบ่นไปให้ลูกฝัง ว่าทำเถิดความดีที่ลูกฟัง อย่าหยุดยั้งก้าวไปให้สุดแรง..)
ด้วยแรงใจที่แม่สอนต้องก้าวต่อไปในสิ่งที่ถูกต้อง
อาลัยแม่......
ขอบคุณ Sila ที่แวะมาทักทายนะคะ แม่คือ หญิงแกร่งค่ะ ความแกร่ง ความอึด พ่อสู้ไม่ได้เชียวค่ะแม้ท่านจะเป็นตำรวจก็เถอะ อิๆ
ขอบคุณพี่ วอญ่า-ผู้เฒ่า-Natachoeiที่แวะมาให้กำลังใจ ทุกคำสอนของท่านหนูไม่เคยลืมและปฏิบัติตามอย่างสม่ำเสมอค่ะพี่
