พระคุณของแม่เท่าที่ฉันจำได้ 2
เนื่องจากวันที่12สิงหาคม เป็นวันแม่แห่งชาติและทุกๆปีจะมีการจัดกิจกรรมวันแม่แห่งชาติขึ้น เพื่อให้ลูกๆทุกคนนั้นระลึกถึงพระคุณของท่านที่ได้เลี้ยงดูเรามาตั้งแต่เล็ก อุ้มเรามา อบรมสั่งสอนเรามาจนกระทั่งเติบโตจนถึงทุกวันนี้ ให้เห็นความสำคัญอย่างมาก ถ้าไม่มีท่านก็ไม่มีเราในวันนี้ ดังนั้นทุกๆปีก็จะมีการจัดกิจกรรมวันแม่แห่งชาติ ลูกๆทุกคนที่ได้เกิดจากท้องแม่นั้นซึ่งเป็นความภาคภูมิใจของแม่ผู้หนึ่ง ที่ต้องใช้ระยะเวลานานประมาณ 8-9 เดือน กว่าจะได้ลูกมาสักคนหนึ่ง แม่ต้องคอยพยุงอุ้มท้อง คอยระวังสิ่งต่างๆไม่ให้กระทบกระแทกเพื่อให้ลูกที่อยู่ในท้องปลอดภัย ต้องคอยดูแลเอาใจใส่อย่างมาก การทานอาหารก็ต้องคอยระวังไม่ให้เกิดอันตรายกับเด็กที่อยู่ในท้อง
ตอนที่ฉันเป็นเด็กจำได้ว่าตอนที่เข้าเรียนแรกๆคือชั้นอนุบาล ซึ่งตอนนั้นฉันเป็นเด็กที่ซนมากไม่เชื่อฟังครูบาอาจารย์ แม้แต่ตอนขึ้นชั้น ประถมศึกษาปีที่1-ประถมศึกษาปีที่2 ซึ่งยังไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรเลย ฉันชอบเล่นกับเพื่อนๆไปโรงเรียนก็ไม่ค่อยเรียน ไม่ตั้งใจเรียนจนหลายครั้งโดนครูว่า ตอนกลับบ้านก็เอาแต่เล่นกับเพื่อนๆตลอด แม่เรียกให้กลับบ้านก็ไม่ยอมกลับ เวลามีกิจกรรมต่างๆโดยเฉพาะกิจกรรมวันแม่ ด้วยความที่เราไม่ค่อยรู้ว่าทำไมถึงจัดกิจกรรมวันแม่หรือกิจกรรมอื่นๆรู้แต่ว่าต้องไหว้แม่ ฉันไปเรียนไปกลับทุกวันก็เจอพ่อกับแม่ พี่ น้อง ทุกคน ในบางครั้งฉันอาจจะทำให้แม่ต้องโกรธและโมโหในสิ่งที่ฉันไม่ปฏิบัติ ไม่ฟังแม่ เวลาที่แม่ไปทำงานที่ไร่ ส่วนฉันไปโรงเรียนพอกลับจากโรงเรียนแม่ก็ให้ฉันอยู่บ้าน แม่ให้ฉันล้างจาน ทำความสะอาดบ้านฉันก็ไม่เชื่อฟังท่าน จนทำให้แม่ต้องด่าว่า ทั้งๆที่แม่ต้องเหน็ดเหนื่อยจากการไปทำงานที่ไร่แล้วกลับมาต้องมาด่าว่าลูกอีก ซึ่งหลายครั้งที่ฉันทำให้ท่านต้องเป็นแบบนี้ ทำให้ท่านอารมณ์ไม่ดีแต่ท่านไม่เคยขับไล่ลูกออกไปจากบ้านและไม่เคยตีด้วยซ้ำ จนทำให้ฉันคิดได้ว่าทำไมเราต้องทำให้ท่านไม่สบายใจ ซึ่งยิ่งทำฉันก็ยิ่งรู้สึกสงสารแม่มากขึ้นเพราะแม่ต้องทำงานหนักเพื่อเรา เราต้องการสิ่งใดแม่ก็หาให้เท่าที่จะหามาให้ได้เพื่อให้ลูกมีความสุขเหมือนคนอื่น แม่ไม่เคยพูดปฏิเสธเลย ฉันได้อยู่กับแม่ตอนฉันเรียนอยู่ที่บ้านประมาณ17-18ปี ฉันไม่เคยจากบ้านไปไกลหรืออยูห่างจากแม่เลยจนกระทั่งเรียนจบชั้นมัธยมศึกษาปีที่6 แล้วก็ได้มาเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยราชภัฎอุบลราชธานี ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ฉันอยู่ห่างไกลจากบ้านมาก ตอนแรกๆฉันรู้สึกอยากกลับบ้านมาก คิดถึงพ่อกับแม่ที่สุด ฉันคิดว่าทำไมต้องมาเรียนไกลขนาดนี้ และก่อนที่จะมาเรียนที่นี่แม่ได้บอกฉันว่าต้องมีความอดทนต่อสิ่งต่างๆอย่าคิดว่าจะได้กลับบ้านง่ายๆเพราะเราไปเรียนไปหาความรู้ต้องพยายามให้มาก สิ่งที่แม่ได้พูดไปมันย้อนกลับมาหาฉันซึ่งฉันกลัวมากทำอะไรไม่ถูกเพราะไม่เคยห่างไกลจากบ้านขนาดนี้เลย เป็นชีวิตครั้งแรกที่ฉันได้เจอสิ่งต่างๆมากมาย ท่านเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่มากและเป็นทุกสิ่งในชีวิตฉัน
สุดท้ายนี้ ในโอกาสวันแม่ปีนี้ ฉันอยากให้ลูกๆทุกคนนั้นระลึกถึงพระคุณแม่ที่ท่านได้รับภาระที่แสนหนักที่ท่านได้เลี้ยงดูเราตั้งแต่เล็กจนโต คอยตักเตือนอบรมสั่งสอน ให้ความรักความห่วงใยและให้ทุกสิ่งกับชีวิตเราจนถึงทุกวันนี้ ฉันก็อยากให้ลูกทุกคนระลึกถึงท่าน และฉันเองเชื่อว่าในโลกนี้คงไม่มีใครที่ไม่รู้จักกับคำว่าแม่ซึ่งมันยิ่งใหญ่มากเกินที่จะมีสิ่งใดมาเทียบกับคำๆนี้ คำว่าพระคุณของแม่ ได้
ความเห็น (2)
แม่ เป็นคำที่ยิ่งใหญ่มากค่ะ
