จากลูกที่รักแม่

          ตั้งแต่ลูกลืมตาเห็นโลกใบนี้ได้ และจำความได้ คนแรกที่ลูกเห็นอยู่ตรงหน้า ก็คือ แม่ เวลาลูกทำอะไรไม่ได้ คนที่คอยช่วยเหลือลูกตลอดเวลา ก็คือ แม่ เวลาลูกหิว เวลาลูกไม่สบาย เวลาลูกอยากได้สิ่งต่างๆ เวลาที่ลูกทุกข์  คนที่คอยรับรู้และให้ความช่วยเหลือ เอาใจใส่ลูกทุกเวลา ก็คือ แม่  กว่าลูกจะกินอาหารเองได้ กว่าลูกจะได้เรียนรู้ว่าสิ่งต่างๆ ที่แม่ทำให้ตั้งแต่เล็กจนโต นั่นคือความรักที่แม่มีให้ลูกของแม่คนหนึ่ง ที่ไม่มีสิ่งใดในโลกมาทดแทนได้

          เมื่อลูกเติบใหญ่ จำความได้ก็รู้สึกถึงความรักแม่ พยายามเรียนรู้ทำทุกวิถีทางที่เป็นสิ่งที่ทำให้แม่มีความสุข ยามใดห่างไกล ก็หมั่นโทรหา เมื่อใดมีเวลาก็จะไปเยี่ยมเยือน เวลาใดมีโอกาสก็จะซื้อของดีๆไปฝาก เวลาใดแม่ทุกข์ใจ ก็คอยให้คำคม เวลาใดเหมาะสม ก็พาแม่ไปเที่ยว เวลาเงินเดือนออกก็ส่งให้ ฯ ทำอย่างสม่ำเสมอตลอดมา

         สิ่งเหล่านี้ละมังที่ทำให้ลูกได้พบแต่สิ่งดีๆในชีวิตตลอดเวลา เช่น ได้พบแต่คนดีๆในสังคม ทำอะไรก็ได้รับการช่วยเหลือ ทำงานเจ้านายก็รัก ได้เลื่อนตำแหน่ง ปรับเงินเดือน มีลูกน้องก็เชื่อฟัง มีเพื่อนๆก็รักและไม่เอาเปรียบ คนที่แต่งงานด้วยก็เป็นคนดี มีครอบครัวที่อบอุ่น มีลูกๆที่น่ารักฯ   เป็นเพราะเวลาทำ ไม่ได้คิดอะไร และไม่ได้หวังอะไร มันคงเป็นผลของความดีที่ทำต่อแม่อย่างสม่ำเสมอ