จดหมายถึงครู l หน้าที่ อดทน ภาวนา
วันศุกร์ ที่ 27 กรกฎาคม 2555
กราบสวัสดีค่ะครู
เมื่อคืนกว่าจะกลับเข้าบ้านก็กว่าหกทุ่มกว่าเจ้าค่ะ ทำให้หนูได้เข้าใจตนเองเพิ่มขึ้นมาว่า
“หากมีศรัทธา จะไม่มีข้อแม้ใด ๆ ที่จะดึงรั้งให้เราไม่ทำ”
การดำเนินไปแม้นเจออุปสรรคก็เพียงทำให้เราหยุดเพื่อพิจารณาและหาช่องทางที่เหมาะสมละมุนละม่อมเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ตั้งไว้ การดำเนินการเรื่องเรื่องเล่านักวิทย์ฯชุมชน เป็นสิ่งชี้วัดใจหนูชัดค่ะครู หนูไม่ได้เป็นคนริเริ่มหรือเสนอประเด็นตรงนี้ แต่ด้วยพี่ ๆ มอบหมายให้กอปรกับหนูเคยพยายามทำมาก่อนหน้านี้แต่เป็นในเชิงวารสารอิเล็คทรอนิค ไม่ใช่หนังสือ ได้รับมอบมาแบบงง ๆ พอหลาย ๆ อย่างเคลื่อนไปอยู่ดี ๆ ก็มีคำสั่งว่า
“อาจจะไม่ต้องทำแล้ว เพราะไม่มีเงินไม่รู้จะเอางบที่ไหน หาไม่ได้”
หนูรู้สึกงงปนขุ่นเจ้าค่ะ กับคำตอบที่ได้จากหัวหน้า จึงนิ่งแล้วพิจารณาลองโทรสอบถามราคาจากโรงพิมพ์ น่าจะใช้งบประมาณ 35,000 บาท ต่อการพิมพ์ 1,000 เล่ม ตกเล่มละ 35 บาท จึงลองปรึกษาเจ้าของโครงการในภาพใหญ่ก็ได้คำตอบว่า
“สามารถจัดหาให้ได้”
เหตุการณ์นี้ทำให้ทบทวนกับตนเองถึงการนั่งฟังครูบรรยาย เมื่อตั้งมั่นแล้ว อุปสรรคก็เป็นเพียงสิ่งกระตุ้นกระบวนการแก้ไขปัญหา ดึงเอาองค์ความรู้เก่าที่หนูเคยได้เข้าไปเรียนรู้ในกระบวนการทำหนังสือ เพ็คเก็ตบุ๊คกลับมาใช้ สร้างปัญญาให้เราได้ ถ้ามองเป็น
เข้านอนพอตื่นขึ้นมาก็รู้สึกล้ากับตนเองเจ้าค่ะ ไม่ได้ออกไปวิ่ง เพียงบริหารร่างกายแล้วนั่งภาวนาในบ้าน แล้วก็ออกไปทำงาน เช้านี้ก็ยังคงสวดมนต์ในรถเจ้าค่ะ
พอถึงที่ทำงานลุยงานต่อเนื่องทำไปเรื่อย ๆ โทรประสานแต่ละแห่งเพื่อให้เร่งส่งส่วนที่ยังขาด นั่งจัดรูปแบบถอดความเรื่องเล่า แจ้งพี่ ๆว่าจะส่งต้นฉบับเที่ยง แต่ก็มีหลายที่โทรมาขอส่งช้าที่สุดได้ตอนไหน บางทีก็รู้สึกเหมือนใช้กรรมกับตนเองเจ้าค่ะ หนูมักจะส่งงานช้า หรือ บางคราก็ส่งไม่ทัน เลยไม่ส่งก็มี พยายามเตือนสติตนเองเจ้าค่ะ แต่พอใกล้ ๆ เวลาที่ตนเองตั้งไว้งานก็ยังไม่เรียบร้อย เรื่องพึ่งทยอยส่งมาเติมก็มี เหมือนหนูมีอาการกังวลแบบหาเรื่องขำแบบไร้เหตุผล กิน ๆ ๆ จน ภายในก็ล้า จนต้องนั่งลงหลับตาหายใจ ได้แว๊บเดียวก็ปิ้ง เรื่องงานว่า “แก้ไขแบบนี้ ๆ แหละ” ก็เหมือนกระโจนออกมาทำต่อไปเรื่อย ๆ เจ้าค่ะ พอทำต่อเนื่องนาน ๆ ก็รู้สึกล้าเจ้าค่ะครู
ข้างในยังระลึกเตือนว่าวันนี้ต้องซื้อเสื่อน้ำมัน หนังสือคณิตศาสตร์และชุดแม่ชีที่ท่านฝากซื้อ ทำจนถึงที่สุดแต่ก็สามารถปิดเล่มได้เพียงครึ่งหนึ่งค่ะครู ปรึกษาพี่ ๆ ท่านก็บอกว่าลองดูก่อนส่งไปส่วนหนึ่ง อยากให้งานออกมาดี ๆ ไม่อยากให้ออกมาแบบล้า ๆขอไปที ได้ข้อคิดจากการทำงานที่พี่ ๆ ทำให้ดูก็คือ ไม่ว่าแต่ละท่านจะชอบหรือไม่ชอบทุกท่านก็พยายามทำส่งมาให้อย่างดีที่สุดค่ะครู สำนึกในความรับผิดชอบ คำๆนี้สะเทือนเข้ามาในใจสิ่งที่หนูยังขาดอยู่มาก กว่าจะนัดหมายโรงพิมพ์ส่งงานเสร็จก็เกือบห้าโมงกว่า จึงรีบซื้อเสื่อน้ำมันและชุดแม่ชี แต่ก็ยังขาดหนังสือคณิตศาสตร์เจ้าค่ะทำให้หนู ได้เห็นตนเองว่า “นี่ไง ความไม่ใส่ใจ”
เพราะหากใส่ใจมากกว่านี้ก็จะเร่งดำเนินการเรื่องนี้แม้มีข้อจำกัดก็ตาม แต่นี่ที่ทำไม่สำเร็จเพราะข้อนี้ยังอ่อน ครูให้โอกาสแต่ก็ยังรับโอกาสไว้ไม่เป็น ศีลข้อสี่ด่างพร้อย วันนี้ใจเป็นเลื่อนลอยเจ้าค่ะครู ศีลข้อห้าด่างพร้อย ล้าด้วย นอนน้อย เดินเหมือนต้องเรียกสติกับตนเองมาก ๆ แต่ก็กัดฟันตั้งใจขับรถมาวัด การตั้งใจมาวัดรอบนี้ก็มีสิ่งที่มาพิสูจน์ความแน่วแน่ แต่สุดท้ายก็อดทนแล้วก็ขอโอกาสจัดสรร จัดการให้เหมาะสมอีกที รับรู้กับตนเองว่า
“อาทิตย์ที่ผ่านมาที่ไม่มาเพราะพลาดท่าให้กิเลส จึงพยายามมาเจ้าค่ะ”
โทรหาน้องภัส แจ้งพระอาจารย์และครูว่ากำลังเดินทาง ระหว่างทาง ยังมีงานติดต่อประสานข้อมูล ได้คุยกับพี่ท่านหนึ่งท่านมุ่งมั่นแน่วแน่ชัดเจนกับสิ่งที่ทำมากค่ะครู ท่านเขียนงานเรื่องเล่าออกมาได้ประทับใจมาก การได้อ่านงานของท่านทำให้หนูระลึกถึงคำที่ครูเคยเอ่ยไว้ว่า
“อ่านแล้วจิตใจอ่อนโยน”
วันนี้มาถึงวัดราวๆสองทุ่มกว่าเจ้าค่ะ สิ่งที่ระลึกกับตนเองคือ
“ให้สำรวม กาย วาจา และใจ อดทน”
ยังเป็นผู้มีกิเลสอยู่ให้เอาสติมานำตนเองเพื่อการฝึกฝนบ่มเพาะตามปฏิปทาและสิ่งที่ครูมอบให้
น้อง ๆ เดินออกมาพร้อม ๆ กับพระอาจารย์ จึงได้ขอโอกาสกราบท่านเจ้าค่ะ แล้วก็จัดแจงเข้าไปในกุฏิการเดินเข้ามาฝั่งแม่ชีแม้จะมืดแต่ก็รู้สึกอบอุ่นอยู่ภายใน ความเงียบภายนอกนำพาให้ได้เห็นความวุ่นวายภายในชัดเจนเจ้าค่ะแล้วมันก็ค่อย ๆ เงียบลง เข้ามาข้างในก้มลงกราบรูปหลวงปู่และครู ไม่ว่าความชั่วจะครอบงำจิตใจอย่างไร แต่ก็พยายามละมันให้ได้ เปิดไฟทำความสะอาดระเบียงกุฏิครู ทำความสะอาดกุฏิภาวนาของตนเอง พอคุณยายชีเข้ามาจึงเข้าไปกราบท่าน ท่านเมตตาให้หนูช่วยนวดให้เพราะท่านปวดเมื่อยตามร่างกายมาก ใจระลึกถึงคำว่า “โอกาส” ครูบาอาจารย์เมตตาเสมอ ๆ จึงตั้งใจนวดให้คุณยายเจ้าค่ะ ประมาณชั่วโมงกว่า ๆ จึงจัดแจงที่ภาวนาและนั่งทำงานต่อ วันนี้กางกลดอยู่หน้ากุฏิเก่าครูเพราะตั้งใจว่าจะเขียนงานทำงานต่อเจ้าค่ะ ทำได้แป๊บหนึ่งรู้สึกล้าจึงงีบลงไปตีหนึ่งกว่า ๆ ลุกขึ้นมาทำใหม่
แม้เส้นทางนี้จะยาก หนูก็จะอดทนเอาเจ้าค่ะครู ใจไม่รู้สึกว่า จะห่างไปจากครูได้ และจะพยายามเพียร เจริญรอยตามครูให้ได้เจ้าค่ะ....ไม่ว่าจะด้วยสมองหรือหัวใจ แต่ก็จะพยายามก้าวไปในเส้นทางนี้ให้เต็มที่และดีที่สุดค่ะ...รักครูค่ะ
ความเห็น (3)
สวัสดีใบไม้อารมณ์ดี ขอบคุณบันทึกนี้ ที่มุ่งมั่นฝึกฝนบ่มเพาะจิจใจ ไปสู่ความดีงาม ยามดึกๆอ่านอย่างพินิจพิจารณา หาทางออกจากจิต ไร้ที่จอด
เจริญรอยตามครู...สู่ทางดี..สวัสดีครับ
