Focus Group โครงการวิจัยของกระทรวงการท่องเที่ยวเเละกีฬา ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต จ.ภูเก็ต
สวัสดีลูกศิษย์และชาว Blog ทุกท่าน
วันนี้ (วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม 2555) มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา ร่วมกับ มูลนิธิพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ระหว่างประเทศ ได้รับมอบหมายจากกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา ให้จัดประชุมกลุ่มย่อย (Focus Group) เพื่อเก็บข้อมูลโครงการวิจัย “การพัฒนาขีดความสามารถในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬา เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)” ในกลุ่มภาคใต้ ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต
ภาคใต้เป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญด้านการท่องเที่ยวของประเทศไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดภูเก็ตเป็นจังหวัดที่สร้างรายได้จากการท่องเที่ยวให้แก่ประเทศไทยได้อย่างมหาศาล วันนี้เราจะได้รับฟังความคิดเห็นจากนักธุรกิจ ตัวแทนภาครัฐ และภาคเอกชน รวมทั้งวิชาการด้านการท่อเงที่ยวและกีฬาซึ่งจะเป็นข้อมูลสำคัญที่จะทำให้เรานำมาพัฒนายุทธศาสตร์ด้านการท่องเที่ยวและกีฬาของประเทศ
สำหรับผม สิ่งที่ผมอยากเห็นในเรื่องการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวและกีฬาของภาคใต้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งจังหวัดภูเก็ต คือ การพัฒนาอย่างยั่งยืน ประเด็นเรื่องการรักษาผืนแผ่นดินของคนไทย และความสวยงามของธรรมชาติ ทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม และเมื่อก้าวสู่ AEC แล้วประเทศไทย คนไทยโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนระดับกลางและระดับรากแก้วจะต้องเข็มแข็งและได้รับประโยชน์อย่างแท้จริง
จึงเปิด Blog นี้เพื่อนำข้อมูลต่างๆ มาแบ่งปันกัน เเละหากท่านผู้อ่านจะร่วมเสนอแนะความคิดเห็นที่เป็นประโยชน์ด้วยก็จะขอบคุณอย่างสูงครับ
จีระ หงส์ลดารมภ์
..................................................
ติดตามสาระสำคัญของ Focus Group ที่ผ่านมา
Focus Group โครงการวิจัยของกระทรวงการท่องเที่ยวเเละกีฬา ณ สถาบันวิจัยเเละพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ จ.บุรีรัมย์
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/493727
Focus Group ด้านการท่องเที่ยวและกีฬา (ภาคตะวันออก) เมืองพัทยา ชลบุรีhttp://www.gotoknow.org/blogs/posts/493394
Focus Group โครงการวิจัยของกระทรวงการท่องเที่ยวเเละกีฬา ณ มหาวิทยาลัยเเม่ฟ้าหลวง จ.เชียงราย
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/492836
สัมมนาระดมความคิดเห็นการพัฒนาขีดความสามารถในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬาเพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)”
http://www.gotoknow.org/blogs/posts/490673
........................................................................
ภาพบรรยากาศช่วงเช้า Focus Group: กลุ่มการท่องเที่ยว
ความเห็น (3)
เขมิกา ถึงแก้วธนกุล
สรุปจัดประชุมกลุ่ม (Focus Group)
โครงการพัฒนาขีดความสามารถในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬา
เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)
กลุ่มภาคใต้
วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม 2555
กลุ่มการท่องเที่ยวเวลา 9.00 – 12.00 น.
ณ ห้องประชุมคณะวิทยาการจัดการ (ห้อง 512) มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต
ความเข้าใจเรื่องประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนมีเพียงพอหรือไม่อย่างไร
- สงสัยในความชัดเจนของประชาคมอาเซียน เช่นเรื่องการแบ่งกลุ่มธุรกิจ ความเร่งด่วนของแต่ละภาคส่วน ทักษะในการบริหารจัดการอย่างมืออาชีพ
ข้อตกลงการเปิดเสรีด้านบริการ
- 1. สัดส่วนการลงทุนของชาวต่างชาติ ปล่อยให้ประเทศในกลุ่มอาเซียนสามารถลงทุนได้ 70%
โอกาส คือ เปิดให้บริษัทดี ๆ เข้ามาร่วมได้
จุดอ่อน คือ กลัวบริษัทนอกอาเซียนใช้สิทธิ์แฝง
*** การเจรจา ถ้าไม่เปิด 70% มีเงื่อนไขอะไรบ้าง มีสาขาใดบ้างที่ต้องยกเว้น
- ข้อตกลงการเคลื่อนย้ายแรงงาน มีข้อตกลงใน 7 สาขา
การสร้างประชาคมอาเซียน เน้นที่ประชาชนเพื่อให้มีการพัฒนา และสร้างความเข้มแข็ง ดังนั้นการเตรียมตัวไม่ว่ามีหรือไม่มีประชาคมอาเซียนก็ต้องมีการเตรียมตัวอยู่แล้ว เพราะประเทศในกลุ่มอาเซียน มีการพัฒนตลอดเวลา ตัวอย่างประเทศเพื่อนบ้านเช่น ลาว พม่า เวียดนาม รู้หลายภาษา ประเทศไทยควรสนใจในเรื่องภาษาของกลุ่มประเทศอาเซียนเพิ่มเติมนอกจากภาษาอังกฤษด้วย
อีกสิ่งหนึ่งคือควรเน้นเรื่องวัฒนธรรม
สถานการณ์ที่เป็นอยู่เรื่องความรู้ด้าน AEC คือการ ขาดข้อมูลความรู้ด้าน AEC ค่อนข้างมาก
การรวมเป็น AEC ตาม AEC Blueprint
1. การเป็นตลาดเดียวและฐานการผลิตร่วม – ให้มีการเคลื่อนย้ายสินค้า บริการ การลงทุนและแรงงานมีฝีมืออย่างเสรี และการเคลื่อนย้ายเงินทุนอย่างเสรีมากขึ้น
2. การสร้างขีดความสามารถในการแข่งขันทางเศรษฐกิจอาเซียน – การสร้างความสามารถในด้านต่างๆ เช่น นโยบายการแข่งขัน สิทธิในทรัพย์สินทางปัญญา นโยบายภาษี และการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน (การเงิน การขนส่ง และเทคโนโลยีสารสนเทศ)
3. การพัฒนาเศรษฐกิจอย่างเสมอภาค – การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจของสมาชิก และลดช่องว่างของระดับการพัฒนาระหว่างสมาชิกเก่า และใหม่ เช่น การสนับสนุนการพัฒนา SMEs เป็นต้น
4. การบูรณาการเข้ากับเศรษฐกิจโลก – การร่วมกลุ่มเข้ากับประชาคมโลก โดยเน้นการปรับประสานนโยบายเศรษฐกิจของอาเซียนกับประเทศภายนอกภูมิภาค เช่น การจัดทำเขตการค้าเสรี และการสร้างเครือข่ายในด้านการผลิต/จำหน่าย เป็นต้น
ขีดความสามารถในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวเป็นอย่างไร
- เรื่องความปลอดภัย จะทำอย่างไร ใครควรมีส่วนในการเกี่ยวข้อง
- การทำ Sport Tourism
- MICE
- โรงพยาบาล
โจทย์ของภาคใต้
อยากจะให้มองที่ Cluster (ภูเก็ต กระบี่ ฯลฯ) และมองถึงประเทสอื่น ๆ เช่น อินเดีย พม่า และมาเลเซียด้วย
แต่ละ Cluster ประกอบด้วย
- ผู้ประกอบการ
- ระดับท้องถิ่น
- ข้าราชการ ได้แก่ กระทรวงท่องเที่ยวและกีฬา
กระทรวงฯ ดูแล 3 เรื่อง
1.การพัฒนาบุคลากร
2. การพัฒนาแบบยั่งยืน (ทุนของภูเก็ตต้องคิดไกล)
การจัดการการท่องเที่ยวเพื่อรองรับ AEC
- ต้องเน้นเรื่องความยั่งยืน (Sustainability)ให้ได้ ตัวอย่าง การทำ Projection ว่าภูเก็ตอีก 20 ปีเป็นอย่างไร สิ่งที่น่าสนใจคือ การสร้างบรรยากาศ อย่าง Green Tourism
- การกระจายรายได้ (Income Distribution) ใครได้ประโยชน์จากการทำวิจัยในครั้งนี้ AEC ต้องกระจายความเจริญไปให้คนไทย คนไทยได้ประโยชน์จริงหรือไม่ ?
- การเชื่อมโยงระหว่างกีฬากับท่องเที่ยวให้มากที่สุด (Sport Tourism) กีฬาในด้าน Upside มีประโยชน์มาก ทั้ง Sport Industry ,Youth,Culture
สรุป การทำ Focus Group ในครั้งนี้อยากให้เน้นที่คุณธรรม จริยธรรมให้มาก
การมี อาเซียนเสรี เราควรมี Project อะไรบ้างที่คิดมาใน 10 ประเทศ ?
- การมองท่องเที่ยวเป็นยุทธวิธีให้ภูเก็ตขับเคลื่อนร่วมกัน
- การบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬา เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ตามแนวทาง
(1) Where are we?
(2) Where do we want to go?
(3) How to do it?
(4) How to do it successfully?
- การให้ความสนใจในทุนมนุษย์
การวิเคราะห์สถานการณ์ปัจจุบันของการท่องเที่ยว ในภาคใต้
จุดแข็ง
- มีทะเลที่สวยงาม มีธรรมชาติที่สวยงาม หาดสวย สามารถดึงดูดนักท่องเที่ยวได้ดี
- คนภูเก็ตดั้งเดิมเป็นคนมีน้ำใจที่ดี
- บุคลากรคนไทยที่มีอยู่มีความเป็นไทย ทำให้นักท่องเที่ยวกลับมาใช้บริการเนื่องจากความประทับใจในความเป็นไทย
- มีวัฒนธรรมที่น่าสนใจ เช่นอาหารภูเก็ตได้รับติดต่อเป็นอาหารโลก (แต่จะทำอย่างไรให้คนในภูเก็ตรับรู้เรื่องนี้ อยากให้มาดูแลเรื่องคน เรื่องบริการ)
- สร้างได้ได้ 1/3 ของการท่องเที่ยว น่าจะเป็นจังหวัดที่นำร่องด้านการท่องเที่ยวเสริมจากพัทยา และกรุงเทพฯ
- มีการทำ Creative Economy Spa ใช้วัฒนธรรมโนร่าห์ นวดแห่ง Massage ที่แตกต่างจากบาหลี
- มีความพร้อมในด้านบริการ
- มีสถานศึกษาที่ให้แหล่งความรู้ด้านการท่องเที่ยวเยอะ เช่น มีม.สงขลา มีม.ราชภัฏ
- ความเป็น Thainess
จุดอ่อน
- รัฐไม่ได้ไปควบคุมนักท่องเที่ยวอาจเกิดปัญหาเรื่องรถ การเดินทาง ตกเรื่องความยั่งยืนได้
- ปัญหาเรื่องการจราจรของภูเก็ต รถติด คนภูเก็ตไม่มีวินัย ต้องรณรงค์ให้เห็นความสำคัญของการท่องเที่ยว เป็นไปได้หรือไม่ที่ภูเก็ตควรมีรถไฟฟ้า
- ขาดการประชาสัมพันธ์ ให้คนรู้จัก
- ข้อจำกัดด้านการพัฒนายังไม่เต็มที่ ทั้งภาคราชการ การพัฒนาคน และการบริการ
- งบประมาณ และเงินที่ใช้ในการพัฒนาบุคลากรมีจำกัด การพัฒนาความสามารถการแข่งขันจะสู้ได้หรือไม่
- ความมีวิถีชีวิต และเสน่ห์ของชาวภูเก็ตขาดหายไป เนื่องจากการบริหารจัดการที่เข้ามามากเกินไปแต่เน้นไปที่เรื่องอื่น ขาดการบริหารจัดการในเรื่องตัวคน
- การบริหารจัดการขยะ เนื่องจากนักท่องเที่ยวมีเพิ่มมากขึ้น ขยะมากขึ้นตามไปด้วย อยากให้เทศบาลคิดก้าวหน้า เพื่อรองรับขยะ และสิ่งแวดล้อมให้ดีมากยิ่งขึ้น
- รถรับจ้างสาธารณะที่ผิดกฎหมาย คิดค่าจ้างเกินความเป็นจริง มีการตกลงราคาที่มีความขัดแย้งกันระหว่างนักท่องเที่ยวและรถรับจ้าง ทำให้นักท่องเที่ยวไม่อยากเข้ามาด้วย ส่งผลในเรื่องการสร้างความน่าเชื่อถือ ความปลอดภัย มีการคอรัปชั่นในวงการผู้มีส่วนเกี่ยวข้อง เช่นการเมืองท้องถิ่น และผู้มีอิทธิพล ส่งผลให้แก้ยาก มีเบื้องหลังอยู่ทุกวงการ
-มีการประชุมรถแท๊กซี่ป้ายเขียว ที่ต้องมีขอบเขตในเรื่องราคาที่ต้องมีความใกล้เคียงกับ แท๊กซี่มิเตอร์ ให้แต่ละคิวรถกำหนดสัญลักษณ์ มีการมอบรายชื่อและขึ้นทะเบียน มีการทำตามกฎ ถ้าไม่ทำตามกฎจะมีการเพิกถอนใบอนุญาต
-มีเบอร์โทรศัพท์ร้องเรียนที่ 1384 สามารถเพิกถอนรถแท๊กซี่ในกรณีทำผิดได้
- ความปลอดภัยของนักท่องเที่ยว ที่ป่าตองมีการติดตั้งกล้องวงจร CCTV ร่วมมือกับสถานประกอบการ มีการเชื่อมโยงกับส่วนกลาง (ความปลอดภัยควรเน้นการสร้างจิตสำนึก)
- ตั้งศูนย์ข้อมูลที่การท่าอากาศยานป่าตอง กะตะ กะรน
- แท๊กซี่ป้ายดำ ประมาณ 80% เป็นของคนในท้องถิ่น ถ้าให้ถูกจับ จะกระทบกับ คนในพื้นที่ด้วย ตัวอย่างเทศบาลเชิงทะเล กำลังมีการประชุม และหาทางให้ชุมชนดูแลกันเองสามารถทำได้หรือไม่ ให้คนท้องถิ่นมีงานทำ และมีรายได้เสริมด้วย นอกจากการทำแท๊กซี่ป้ายดำที่ใช้รถราคาหลักล้านบาท ให้ท้องถิ่นดูแลกันเอง ให้ผู้นำชุมชนดูได้หรือไม่ การไม่ควบคุมปริมาณที่แน่นอนจะทำให้เกิดปัญหาเนื่องจากมีคนภายนอกเข้ามาแล้วใช้ระบบมาเฟีย ทำให้ท้องถิ่นไปที่อื่นไม่ได้ เนื่องจากเขาต้องทำธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรม แต่ละท้องถิ่นคิดว่าเป็นพื้นที่ของใครของมัน การแก้ปัญหาไม่แก้แต่ต้น คนภาครัฐไปฉวยโอกาส
ข้อเสนอแนะ ส่งเสริมมาตรการให้ท้องถิ่น และขนส่งต้องหาทางออกร่วมกัน
- ปัญหาแหล่งท่องเที่ยวอย่างภูเก็ต พังงา กระบี่ ตรัง ก็เกิดอย่างนี้ตลอดเนื่องจากการแสวงหาสิ่งภายนอกมากเกินไป เช่น บางคนทำธุรกิจร้านอาหาร แต่หาเงินมาดาวน์รถเพื่อทำธุรกิจท่องเที่ยว มีความยั่งยืนหรือไม่ ในอนาคตคาดว่ากระบี่จะเป็นเหมือนภูเก็ตเนื่องจากมีชาวรัสเซียเข้ามามากขึ้นมีการเปิดเคาน์เตอร์ทัวร์ ไม่มีกฎหมายเข้าไปควบคุมได้
- ความเข้มแข็งของกลุ่มธุรกิจ ตัวอย่างเช่นสมาคมท่องเที่ยวในภาคใต้ ในภูเก็ต พบว่ามีความเข้มแข็งมาก มีความสะดวกรวดเร็ว แต่ที่พังงา และกระบี่เข้าได้ยากมาก เคยไปประชุมที่นั่น แต่ปรากฎว่าไม่เกิดผลที่ดี พบว่าในภาคธุรกิจยังไม่เห็นความสำคัญเรื่องนี้
- MICE ราชภัฏภูเก็ต เซ็นสัญญาร่วมกับ สสปน. เรื่องการให้ความรู้เกี่ยวกับ MICE เนื่องจากพบว่าธุรกิจนี้ใช้เงินลงทุนน้อยกว่าการลงทุนอื่นเช่นโรงแรม แต่พบว่าสามารถทำรายได้ให้กับการท่องเที่ยวได้มากกว่า
- มูลนิธิสิ่งแวดล้อมมีการเซ็น MOU กับภูเก็ตมีการศึกษาเรื่องแหล่งท่องเที่ยวเน้น 2 เรื่องคือ 1.เรื่องความเปราะบางในพื้นที่เรื่องการใช้ที่ดิน 2. การจัดการน้ำในอนาคตคาดว่ามีปัญหามากขึ้น ดังนั้นทำอย่างไรให้คนภูเก็ตสามารถติดต่อสื่อสารเมื่อเข้าสู่ AEC ได้ คาดว่ามีการหมุนเวียนประมาณ 100 ล้าน ถ้าไม่มีการเตรียมพร้อมจะทำให้อยู่อย่างลำบาก
- ผู้นำท้องถิ่นจะ Deal กับ AEC ได้อย่างไร มีปัญหาเรื่องภาษา เรื่องสิ่งแวดล้อม
- ขาดการประชาสัมพันธ์เรื่อง Creative Economy
- ขาดแรงงานที่มีคุณภาพ อยากให้เน้นการพัฒนาที่ระดับปฏิบัติการจริง ๆ เมื่อมีใจจะทำงานโดยไม่ต้องดูแลเลย
- ห้องพักล้น บางครั้งไม่มีการจดทะเบียน ไม่มีใบอนุญาตโรงแรม แต่สามารถขายให้กับนักท่องเที่ยวพักเช่าได้
- ขาดการดูแล และอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และธรรมชาติ ควรสนับสนุนการอนุรักษ์ การเพิ่ม และสร้างความยั่งยืนได้
- การบังคับใช้กฎหมาย การจัดระเบียบที่เป็นกรอบ ต้องใช้การเจรจาด้วยวิถีชีวิตทางวัฒนธรรมที่มีความแตกต่างกัน
- จุดเริ่มของปัญหาทั้งหมดคือการบริหารจัดการ ตัวอย่างเช่นจังหวัดภูเก็ต เป็น Destination ของไทยและของโลก ถึงแม้ไม่มี AEC ภูเก็ตก็ยังต้องพัฒนาการบริหารจัดการ
การบริหารจัดการในมุมมองภาครัฐ
- ในระบบจังหวัดมีหลายกระทรวง พื้นที่ ไม่มีความเป็นเอกภาพในการบริหารจัดการ มีแผน แต่ไม่สามารถดำเนินได้ตามแผน ส่วนกลาง ส่วนภูมิภาคท้องถิ่นไม่ทำงานร่วมกัน ขอเสนอให้มีวิธีการจัดการเรียนการสอนเรื่องการท่องเที่ยวตั้งแต่ ป. 1
- การกระจายอำนาจ ท้องถิ่นไม่มีความเข้มแข็งพอที่จะทำ
- การพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ยังไม่ดีเท่าที่ควร
- กฎหมายไม่สามารถบังคับใช้ได้ ความมีวินัยของมนุษย์ไม่ดี
- มีการทำให้ภูเก็ตเป็นเขตปกครองพิเศษ เมื่อเปรียบเทียบกับประชากรได้น้อยกว่าสุราษฎร์ ตัวอย่างการคัดแยกขยะ น่าจะทำมากกว่าการเผาขยะ
- วิชาการกับการปฏิบัติไม่ไปด้วยกัน
- ภาคการท่องเที่ยวไม่ได้รับเงินสนับสนุนจากภาครัฐที่เพียงพอ
การบริหารจัดการศึกษา
- เรื่องภาษาทำอย่างไรให้เข้มแข็ง
- การจัดองค์ความรู้ด้านการเรียนการสอน ให้คนในระดับต่าง ๆ รวมถึงระดับชุมชน ท้องถิ่น
- มี 3 ร.ที่ให้เด็กมีส่วนร่วม
การบริหารจัดการชุมชน
- การขยายรายได้สู่ชุมชน
- สร้างความเข้มแข็งในชุมชนโดยเริ่มจากการพัฒนาคนในชุมชน
- การอำนวยความสะดวกไม่ดีเท่าที่ควรเช่น การเดินทาง
- ข้อกฎหมายไม่มีการควบคุมและจัดสรรให้ได้ประโยชน์อย่างแท้จริง เช่นกลุ่มเรือยอร์ช
- ระบบบริหารพึ่งส่วนกลางมากเกินไป ทำให้ปัญหาท้องถิ่นถูกลืม
- ขาด Destination Management ขาดการบริหารในท้องถิ่นจริง ๆ
- ความกระตือรือร้นในการหางานของคนไทยน้อย จึงทำให้มีแรงงานจากต่างชาติเข้ามา แก้ด้วยการพัฒนาและผลิตบุคลากรให้มีความรู้และความสนใจในการทำงานมากขึ้น
- ความปลอดภัยด้านการบริหารจัดการการท่องเที่ยวทางทะเล ไม่มีหน่วยอะไรที่เป็นขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นที่ยอมรับ ยังต้องพึ่งความช่วยเรือจากทหารเรือ
- ความสงบของภูเก็ตขาดหายไป
- บุคลากรยังขาดองค์ความรู้ด้าน AEC ควรส่งเสริมองค์ความรู้ด้าน AEC ให้มากขึ้น
- ท่าเรือในการรองรับเรือสำราญยังไม่เพียงพอ
- ความปลอดภัยของแท๊กซี่ และราคาของแท๊กซี่ที่ไม่เท่าเทียมกัน
- มัคคุเทศก์ที่มี่คุณภาพมีไม่เพียงพอ อย่างในภูเก็ตมีเพียง 50 – 60 คน
- ภัยที่เกิดจากการรับมือของมนุษย์ และภัยพิบัติต่าง ๆ มีข่าวนิดเดียวกระพือไกลมาก
- การประสานผลประโยชน์ของภูเก็ตยังไม่ลงตัวเหมือนกับสถานการณ์ของประเทศ นับว่าเป็นรากของปัญหาที่ต้องดูในปัจจุบัน เป็นไปได้หรือไม่ที่ให้ภูเก็ตออกเขตการปกครองตนเอง
- การแย่งเค้กกันเอง การท่องเที่ยวไม่ลงไปที่รากหญ้า ไม่มีการเดินทาง จาก B2C สิ่งที่เป็นรากของภูเก็ตไม่เป็นผลิตภัณฑ์อย่างแท้จริง
- สิ่งแวดล้อม การดูแลเรื่องระบบน้ำของป่าตองไม่ดีเท่าที่ควรเช่นหาดป่าตองเป็นแหล่งน้ำเสีย หรือน้ำดำมากเกินไป ถ้าไม่ปรับตัวนับว่าเป็นจุดอ่อน
- การประสานผลประโยชน์ของคนใน AEC ไม่ลงตัว
- การแข่งขันทางธุรกิจขาดจริยธรรม เช่นเรื่องแย่งนักท่องเที่ยว
โอกาส
- มุ่งพัฒนาคนในระดับสูงขึ้นเนื่องจากมีค่าแรง 300 บาท สูงกว่าประเทศอื่นในกลุ่มอาเซียน เราจะมุ่งเน้นการพัฒนาคนในระดับสูงขึ้นได้อย่างไร
- ประชากรในภาคอาเซียนมีประมาณ 600 คน ในภูเก็ตมีชุมชนมุสลิมประมาณ 30 % จะให้ชาวอินโดฯ มาเลเซียไปใช้บริการได้อย่างไร จะสร้างวิถีชีวิตของชาวมุสลิมได้อย่างไร เน้นการส่งเสริมภาษาท้องถิ่น การสื่อสารให้เข้าใจถึงวิถีชีวิต และเข้าใจกระบวนการของคนในพื้นที่ได้อย่างดี เช่นการพูดภาษามาลายู ภาษาชาวเล กับหมู่บ้านชาวเล เป็นการเข้าถึงคุณธรรม จริยธรรม การสร้างความยั่งยืนในจิตใจ
- บุคลากรด้านสปาปกติขาดแคลนมาก มองว่าพม่าที่เข้ามาทำงานในภูเก็ตประมาณ 5,000 คน น่าจะเป็นแรงงานได้
- กิจกรรมด้านการกีฬาและการท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้น เช่น วินเซิร์ฟ
- Tourism Destination
- การสร้าง Fruit Basket เช่นมาถึงภูเก็ตต้องทานกล้วยเล็บมือนาง
- สร้าง Wellness Tourism เป็นศูนย์อบรมคนทำงานในสปา แล้วส่งคนไปทำงานต่างประเทศได้ อย่างเช่นราชภัฏสามารถเข้ามาช่วยตรงนี้ได้
- ถ้าพัฒนาทุนทางสังคมและทุนมนุษย์จะสามารถแข่งขันใน AEC ได้
ความเสี่ยง
- บุคลากรที่ผลิตไประดับ ปวช. ปวส.ไม่ทำงานที่เมืองนอก ทำให้ไทยขาดบุคลากรที่มีมาตรฐาน
- นักท่องเที่ยวแม้มากขึ้น แต่คุณภาพลดลง
- การเอื้อประโยชน์กับนักการเมืองท้องถิ่นมากเกินไป
- การเข้ามาทำงานของแรงงานต่างชาติมากขึ้น ภาษาต่างชาติของไทยยังสู้เขาไม่ได้
- การผลิตคนที่รองรับกับการตลาดมีจริงหรือไม่
- ขาดการสร้างความมีส่วนร่วมกับคนในท้องถิ่นเรื่องการท่องเที่ยว ทำให้วิถีชีวิตดั้งเดิมของท้องถิ่นเปลี่ยนแปลงไป
- แรงงานของมาเลเซีย กับพม่าที่เดินทางเข้ามา
- แรงงานระดับล่างมีโอกาสพัฒนาเป็นแรงงานมืออาชีพมากขึ้น เมื่อพม่าเปิดประเทศคนพม่าจะกลับบ้าน
การฝึกอบรมในอนาคตเพื่อรองรับอาเซียนเสรี
- การสร้าง Thainess
- การฝึกการเรียนรู้ตลอดเวลา ตลอดชีวิต
- การรวมตัวกัน ผลักดันให้เกิดมูลค่าเพิ่มจากกลางลงล่าง
- การสร้าง Quality ในทุกภาคส่วน
- สร้างความยั่งยืนจากการพัฒนาคน
- การพัฒนาคนในทุกระดับ ทั้งระดับปฏิบัติการ ถึงระดับบริหาร
- อยากให้เน้นการพัฒนาที่ระดับปฏิบัติการจริง ๆ เมื่อมีใจจะทำงานโดยไม่ต้องดูแลเลย
ปัจจัยที่นักท่องเที่ยวมาเที่ยว
- ความสวยงาม ตัวอย่างภูเก็ตถ้ามองในมุมของประเทศไทยนับว่ายังมีความสวยงามอยู่มาก แต่ถ้าเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างพม่าเราอาจสู้ไม่ได้เนื่องจากมีธรรมชาติที่สดใหม่กว่า
- ความปลอดภัย เป็นเรื่องสำคัญ ปัจจุบันมีปัญหามากขึ้น มีคนฉกฉิงวิ่งราว เยอะขึ้น
- การคมนาคมขนส่ง
- คุณภาพของห้องพัก ยังคงดีอยู่
- การเข้ามาได้ง่ายหรือยาก มีความเข้าถึงง่าย เนื่องจากภูเก็ตมีสนามบินใหญ่ ได้ 12 ล้านคนใน 3 ปีข้างหน้า แต่มีนโยบายจะพยายามเพิ่มเป็น 22 ล้านคนกำหนดให้นักท่องเที่ยวเท่าเดิมแต่พักได้ยาวมากเกินได้หรือไม่ เน้นคุณภาพมากกว่าปริมาณ การเมืองนำเกินสิ่งที่ควรจะเป็น เช่น ตลาด MICE อาจไม่เกิดที่ภูเก็ต จากการวิจัยสามารถทำรายได้ได้มากกว่า 3 เท่า
ดร.จีระ
- ให้วิเคราะห์ถึงโอกาสและความเสี่ยงของ AEC ด้วย คนมีมากขึ้น เราสามารถทำอย่างไรให้ Less for More ได้ เราจะจัดการกับ AEC โลกาภิวัตน์ได้อย่างไร ให้คิดปัญหาขึ้นมา
- การแสวงหาแนวร่วม การระดมความคิดเห็น และสร้างความต่อเนื่อง ต่อเนื่อง และต่อเนื่อง
- ภูเก็ต กับ AEC น่าจะเป็นตัวตัดสินที่ดี เพราะไม่มี AEC ภูเก็ตก็เด่นอยู่แล้ว ถ้าเราได้คนชั้นกลางของอินโดฯ มาเที่ยวเพิ่มขึ้น ก็ทำให้รายได้เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ตัวอย่างการพัฒนาอาหารของชาวมุสลิม
- การสร้างการต่อยอด และยั่งยืน และการพัฒนาทุนทางนวัตกรรม
- ความสำเร็จของภูเก็ต คือการสร้างความยั่งยืน แลกเปลี่ยนความคิดเห็น และการทำงานร่วมกัน
ข้อเสนอแนะ
- การเปิดรับสิ่งใหม่ ๆ
- การพัฒนาศักยภาพคน การพัฒนาคน สร้างคนรุ่นใหม่ ปลูกฝังค่านิยมด้านคุณธรรม จริยธรรม
- การเรียนรู้การอยู่ร่วมกัน
- รักษาเอกลักษณ์ และอัตลักษณ์ชุมชน เช่นวัฒนธรรมบาบ๋า ย่าหยา
- ให้คนมีศักยภาพ มีคุณภาพเข้ามาทำงาน
- งบประมาณที่มาสนับสนุนให้คนมีคุณภาพ มีจิตอาสาจริง ๆ เข้ามาทำงาน อย่าให้เขาใช้งบประมาณส่วนตัวมากเกินไป
- การลงทะเบียน Passport เพื่อ Screen คน
- การแก้ปัญหาเรื่องจริยธรรม คอรัปชั่น เรื่องที่ดินภูเก็ต
- ควรมีโรงงานบำบัดน้ำเสีย และสิ่งแวดล้อมก่อนปล่อยลงสู่ทะเล
- การพัฒนาอาหารที่มีคุณภาพ
- การแสดงวัฒนธรรมแบบไทย ๆ
- การพัฒนามัคคุเทศก์ที่มีความสามารถและความพร้อม
- การสร้างความประทับใจให้นักท่องเที่ยวสัมผัสความเป็นไทยเช่น Thainess
- การพัฒนาผลิตภัณฑ์ทางด้านการท่องเที่ยวให้มีความชัดเจน และจุดขายที่ดี
- อยากให้มีการประสานงานในกลุ่มธุรกิจมากขึ้น
- การสร้างระบบเตือนภัยธรรมชาติ และมีการบำรุงรักษา
- การคิดร่วมทุนกับชาวต่างชาติในกลุ่ม AEC และมีการแบ่งปันผลประโยชน์
- พัฒนาภูเก็ตเป็นเขตปกครองพิเศษ เพื่อการตัดสินใจ และปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว
- การสร้างเครือข่ายแต่ละภาคส่วนให้จับมือกัน และบูรณาการทำงานร่วมกันให้ชุมชน ท้องถิ่นมีส่วนร่วม การให้ความรู้กับชุมชน เจ้าของ ต้องช่วยกัน
- เรียนรู้การบริหารจัดการแบบใดที่สามารถ Maximize และไปร่วมกันได้
- การพัฒนาใช้กฎหมาย ไม่ต้องรอจากส่วนกลาง ทุกอย่างแก้ได้ที่รากหญ้า ท้องถิ่น
- การพัฒนาการศึกษาให้มีความสอดคล้องกับสถานประกอบการ
- ประสานประโยชน์ส่วนตัว และส่วนรวมให้ไปด้วยกัน และให้รอด
มุมมอง AEC ในต่างประเทศ
- ภาคเอกชน ผู้ประกอบการมีการปรับตัวและการเตรียมความพร้อมที่ดี
- ภาครัฐออกกฎหมายบังคับใช้ภายในประเทศ จะมีมาตรการอย่างไรสนับสนุนให้ผู้ประกอบการเข้มแข็ง และไม่ให้เอาเปรียบ
- ควรมีการบังคับใช้กฎหมายให้ได้ กฎหมายบางครั้งล้าสมัย ไม่มีการปรับกฎหมายให้ตรงตามวัตถุประสงค์
- การผลักดันกฎหมายเข้าสู่เวทีเจรจา มีการพิจารณาร่วมกันหมด โดยเริ่มจากภาคเอกชน
- การนำกฎหมายมาบอกประชาชนให้เตรียมพร้อมต่อข้อตกลงการค้าระหว่างประเทศ
สรุปคือ ประเทศอื่นจะดูจากความพร้อมก่อน
การเจรจา AEC ต้องดูอะไรบ้าง
- สินค้า ลดภาษี ภาษีนำเข้าเป็น 0
- ถิ่นกำเนิดสินค้า ช่วยให้เรามีการรวมตัวมากขึ้นเพื่อส่งไปต่างประเทศได้
- การกำหนดมาตรฐานสินค้า ต.ย. มาตรฐานสินค้าไทยดีมาก
การเจรจาการค้าเสรีด้านการบริการ
1.การลงทุนเปิดโอกาสให้ประเทศในกลุ่ม AEC ถือหุ้นได้ 70% ขึ้นอยู่กับการเจรจาระหว่าง Partner ทั้ง 2 ฝ่าย
2.การเคลื่อนย้ายแรงงาน มีกฎหมายต่างชาติ การเข้าเมือง ไม่ใช่ใครก็ตามสามารถทำงานได้ ต้องมีข้อตกลงระหว่างบริษัท กับบริษัทร่วมกัน และมีการส่งคนระดับผู้จัดการเข้ามาเป็นต้น
สรุปคือ
- ปัจจุบันเป็นการค้าเสรีของการลงทุนและแรงงาน
- ด้านรับ มีแรงงานต่างชาติเข้ามาลงทุนในชุมชนของเรา ดังนั้นต้องคำนึงถึงความปลอดภัย คำนึงถึงความเข้มแข็ง สร้างแรงจูงใจให้คนในท้องถิ่นทำงานในถิ่นของตนเอง
- ผู้ประกอบการท้องถิ่น และต่างชาติ ต้องดูว่าเขามาใช้ประโยชน์อะไรจากเรา เราสามารถรักษาวัฒนธรรมได้หรือไม่
- นักท่องเที่ยวเยอะดีจริงหรือไม่
สรุปจากพี่จ้า
- การเป็นตลาดเดียว ฐานการผลิตร่วม ความมีเอกภาพ และการทำงานร่วมกัน
ด้านพื้นฐาน
- แหล่งท่องเที่ยวและกิจกรรมท่องเที่ยว มีธรรมชาติที่น่าสนใจและสวยงาม แต่ขาดการดูแลสิ่งแวดล้อมและธรรมชาติ มีขยะเพิ่มมากขึ้น
- แหล่งท่องเที่ยวทางวัฒนธรรมและกิจกรรมอื่น ๆ ยังไม่ได้รับการสนับสนุน ไม่ได้มีการทำงานร่วมกัน
- ภาคบริการ หลายส่วนมีภาคบริการที่พร้อม สถานการศึกษาพร้อม แต่อาจฝึกบุคลากรไม่ตรงตามความต้องการ สิ่งที่ควรทำคือฝึกบุคลากรให้พร้อมรับการเปลี่ยนแปลง
- ผลิตภัณฑ์การท่องเที่ยวใหม่ไม่มีเลย เช่น ผลิตภัณฑ์ชุมชน หรือวัฒนธรรม
- ห้องพัก โอเคสำหรับนักท่องเที่ยว แต่ปัญหาคือห้องพักล้น ระวังเรื่องอาชญากรรม
- สมาคมท่องเที่ยว มีความเข้มแข็งร่วมมืออย่างดี แต่ยังไม่ทราบว่าร่วมมืออย่างไร
- ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวต่างจังหวัดใช้หลักรัฐศาสตร์ควบคู่กับนิติศาสตร์
- ขาดการสนับสนุนด้านการพัฒนาบุคลากร
จุดอ่อน
- ขาดการอนุรักษ์ต้องเน้นความร่วมมือในทุกภาคส่วน
- ความเปราะบางด้านการใช้พื้นที่และการใช้น้ำ
- การประสานผลประโยชน์ไม่ลงตัว
- ขาด Destination Management
- การแบ่งผลประโยชน์มีความทับซ้อน ควรเน้นการจัดสรรผลประโยชน์เพื่อการพัฒนาประเทศ
การพัฒนาทุนมนุษย์
- คน และทรัพยากรมนุษย์ คนในภูเก็ตแท้ ๆ มีน้ำใจ มีความเป็น Thainess สูง มีเสน่ห์ของภูเก็ตซ่อนอยู่ คนมีพื้นฐานดีควรพัฒนาได้ เน้นการพัฒนาคนตั้งแต่ระดับปฏิบัติการ การพัฒนาบุคลากรด้านการท่องเที่ยวได้พัฒนาอย่างดี แต่คุณภาพไม่ดี เราต้องมุ่งพัฒนาทุนมนุษย์เพิ่มขึ้นให้คนรุ่นใหม่มีความขยันมากขึ้น เน้นการจัดกลุ่มการพัฒนาให้ง่ายขึ้น
- การสร้างชุมชนมุสลิมให้แต่ละภาคส่วนมีความร่วมมือกัน
- การสร้างจิตสำนึกสำหรับคนด้านการท่องเที่ยว
- การพัฒนามัคคุเทศก์
- คนมาเลเซีย และพม่าเข้ามามากเป็นทั้งจุดอ่อน จุดแข็ง
- การสร้างองค์ความรู้เรื่อง AEC
- บุคลากรมีเป็นกลุ่มและก๊วนมาก
- เราต้องพัฒนาบุคลากรให้สามารถแข่งขันได้
- การสร้างเสน่ห์ของคนภูเก็ตจาก Inner
- การจัดโปรแกรมการสอนภาษา แยกเป็นระดับ ๆ
- การติดต่อสื่อสารการทำงานไม่ดี ไม่มีเอกภาพ ขาดองค์รวมในเรื่องการทำงาน
- ผู้นำท้องถิ่นขาดความรู้ความเข้าใจ
- ผลิตคนไม่รองรับความต้องการอย่างแท้จริง
- สร้างจิตสำนึกให้คนในภูเก็ตทุกด้าน
- Culture Tourism อาหารเด่น ได้รับการยกย่อง แต่เราขาดการบอก Story
- ชุมชนจะสร้างรายได้และทำให้เกิดความยั่งยืนได้
- ร้านขายของที่ระลึกไม่มีคนพื้นเมืองเลย
- สนง.การท่องเที่ยวจังหวัดขาดเจ้าภาพหลักในการให้องค์ความรู้และการสื่อสาร 2 ทาง
- ความปลอดภัยทางทะเล ยังไม่มีเลย
- ตลาด MICE ต้องช่วยกันผลักดัน
- Wellness ,Medical ,Health Spa ช่วยสร้างจุดแข็งในภูเก็ตได้
- สร้าง Productivity ลงทุนน้อยได้ศักยภาพเยอะ ต้องทำ Projection ว่าแข่งกับต่างชาติได้อย่างไร
- รัฐเพิ่มตัวเลขนักท่องเที่ยวแต่ไม่สนับสนุนความยั่งยืน
- ผู้นำมีปัญหาขาดการทำงานต่อเนื่อง
- การนำแหล่งท่องเที่ยวไปชุมชน
- ความเข้มแข็งภาคส่วนต่าง ๆ ในภูเก็ต การสร้างรายได้เข้าไป หาวิธีการ สร้างความเชื่อมโยงในทุกภาคส่วน เช่นสิงคโปร์สามารถใช้ฐานทรัพยากรมนุษย์ในการตั้งรับได้ เอาหัวสมองไปทำงาน
- ถึงไม่มี AEC คนภูเก็ตต้องพัฒนาเพื่อความอยู่รอด และยั่งยืน
เขมิกา ถึงแก้วธนกุล
สรุปจัดประชุมกลุ่ม (Focus Group)
โครงการพัฒนาขีดความสามารถในการบริหารจัดการด้านการท่องเที่ยวและกีฬา
เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC)
กลุ่มภาคใต้
วันศุกร์ที่ 13 กรกฎาคม 2555
กลุ่มการกีฬาเวลา 13.00 – 16.00 น.
ณ ห้องประชุมคณะวิทยาการจัดการ (ห้อง 512) มหาวิทยาลัยราชภัฏภูเก็ต
เกริ่นนำโดย ศ.ดร.จีระ หงส์ลดารมภ์
- กีฬามีความสำคัญต่อทุนมนุษย์อย่างยิ่งถ้าทำให้คนไทยมีสุขภาพดีจะลดต้นทุนการรักษาพยาบาล
- กีฬาคือการทูตภาคประชาชนที่สร้างความรู้ ความเข้าใจในกลุ่มประเทศอาเซียน เรื่องเศรษฐกิจ ความมั่นคง สังคมวัฒนธรรม และการสร้าง Connectivity
- กีฬาน่าจะเป็นการส่งเสริมความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน อย่างเช่น Youth Camp และในด้านวิชาการน่าจะสนใจวิทยาศาสตร์การกีฬาให้มากขึ้น มหาวิทยาลัยน่าจะมีประโยชน์ร่วมกัน
- เสนอสถาบัน Sport Academy ในอาเซียน มีการวิจัย อบรม เอาวิทยาศาสตร์การกีฬาเข้าไปด้วย อยากให้มีการมองอาเซียนก่อนแล้วต่อไปถึงระดับโลก
- อยากให้พื้นฐานกีฬาในไทยมีความมั่นคง สนใจกีฬาเยาวชน กีฬาพื้นฐาน ปัจจุบันมีแผนกีฬา 5 ปี แต่แผนเหล่านั้นไม่มีงบประมาณเลย กีฬาพื้นฐาน กีฬามวลชน เราละเลยมาก เราต้องเปรียบเทียบ Benchmark กีฬาในต่างประเทศด้วย
- ธุรกิจทางการกีฬาน่ามีการเชื่อมโยงกับกีฬาด้วย
- กีฬาในเมืองไทยต้องเปลี่ยนค่านิยม กีฬาน่าจะเป็นนโยบายของการพัฒนาทุนมนุษย์ในภาพกว้าง
- การกีฬาต้องมองตัวละครให้ดี ตัวละครที่ขับเคลื่อนมีหลายกลุ่ม เช่น กระทรวงมหาดไทย กระทรวงพัฒนาความมั่นคง ต้องสร้างความพร้อมในธุรกิจ และ Sport Entrepreneur ในอนาคตน่าจะมีการฝึก Sport Entrepreneur ทำไมไม่จัดเหมือนพัทยา เหมือนเทนนิสในระดับโลก
- ให้มองกีฬาเป็นยุทธวิธีมากขึ้นเรื่อย ๆ
- การทำวิจัยอย่าทำในทุกเรื่อง แต่สามารถเลือกกีฬาบางชนิดที่จะพัฒนาไปสู่ระดับโลก ตัวละครคือ นายกสมาคมกีฬาทุกประเภท
การเข้าสู่ AEC เรื่องกีฬา
1.การแข่งขันเพื่อให้ AEC สู่ความเป็นเลิศ
2.ความร่วมมือใน AEC เช่นการทูตภาคเยาวชน ,การทำ Sport Tourism ,ไตรกีฬา
รองอธิการ ชัยธนัตถ์กร
- กีฬาเป็นสิ่งสำคัญที่สุดในกลุ่มประเทศที่เจริญแล้ว ประเทศเหล่านั้นจะส่งเสริมให้คนเล่นกีฬาตั้งแต่เยาวชน อยากให้มีกีฬาเป็นพื้นฐานในทุกสังคมของประเทศไทย
- สมาคมกีฬาหรือผู้จัดการทั้งหลาย ควรสร้างมาตรฐานและพื้นฐานให้กับเยาวชนเพื่อต่อยอดเป็นอาชีพได้
- สมาคมกีฬาในประเทศไทยควรเน้นการมีส่วนร่วมมากขึ้นทำลักษณะ Academy เป็นการกระจายผลประโยชน์ลง ทำให้สามารถเชื่อมโยงธุรกิจกีฬาได้
- กีฬาสามารถสร้างมูลค่าเพิ่มได้ทุกด้าน ถ้ามีพื้นฐานดีจะเป็นการสร้างความเข้มแข็งให้สังคมไทย ปัญหาสังคมจะลดลง
กีฬานกกรงหัวจุก
- เป็นการละเล่นประเพณีพื้นบ้านของภาคใต้ เริ่มจาก 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้เป็นกีฬาอาเซียน มีการแข่งขันอาเซียนทุกปีที่ยะลา มีการลงที่กินเนสบุ๊กส์ด้วย
- เป็นสัญลักษณ์ของการแข่งขันที่ให้ความสนุกสนาน ช่วยให้ชาวบ้านมีรายได้มากขึ้น เช่นทำกรงนก อาหารนก เป็นประเพณีพื้นบ้าน เป็นการแข่งอาเซียน มีการจัดทุกปีที่วัดไร่ขิงนครปฐมจะได้รับพระราชทานรางวัลจาก ในหลวง และราชินี
- มีการแข่งขันระหว่างชาวไทย ชาวมาเลเซีย และชาวสิงคโปร์
- มีการเพาะพันธุ์นกได้
- มีสมาคมอนุรักษ์ นกกรุงหัวจุก
- การสื่อสารจะใช้การสื่อสารด้วยโปสเตอร์ มีการใช้ภาษาอังกฤษ ภาษามาลายูในการสื่อสารอย่างง่าย ๆ
กีฬาพื้นบ้านนกกรุงหัวจุก คิดว่าไทยมีศักยภาพมากพอหรือไม่
- คิดว่าไทยมีศักยภาพพอ ไทยนับว่าเป็นเจ้าภาพที่ดี
- นับว่าเป็นการรวมตัว และมีการสื่อสารที่ดีระหว่างชาวบ้าน และประเทศเพื่อนบ้าน
- การส่งเสริมศิลปะวัฒนธรรม และสร้างความสัมพันธ์ในชุมชน สร้างรายได้ให้ชุมชนเช่นการทำกรงนก
- การมาพักของชาวต่างชาติ และชาวต่างจังหวัดถ้ามาแข่งนกจะเปิดโรงแรมพัก
- ประเทศไทยเป็นคนจัดทุกปีแต่อยู่ที่ 3 จังหวัดชายแดนภาคใต้
- การเก็บนกอยู่ที่ห้อง ตัวที่เป็นแชมป์ราคาตัวละ 2 ล้าน ต้องเปิดห้องเฉพาะนกอย่างเดียว ไม่เปิดแอร์
- ที่ภูเก็ตเริ่มเป็นประเพณี ปัจจุบันนี้นับว่าเป็นปีที่ 2 ที่จัดที่ราชภัฏภูเก็ต จัดสัปดาห์แรกของเดือนธันวาคมทุกปี กำไรมอบให้มัสยิด โรงเรียน วัด
สนามกีฬาในระดับนานาชาติของภูเก็ต
- มีไม่พอ ไม่ได้มาตรฐาน ต้องปรับปรุงเยอะ งบประมาณไม่เพียงพอ
- ที่เป็นมาตรฐานระดับโลกคือกีฬาทางทะเล เช่นกีฬาเรือใบ สนามที่เห็นมี Regatta ,Race Week
- ทะเลของไทยมีมาตรฐานอยู่แล้ว
- การแข่งขันวอลเลย์บอลชายหาด นับว่าเป็นกีฬาระดับโลก แข่งช่วงต้นพ.ย. อยู่หน้าโรงแรมที่หาดกะรน
- สนามฟุตบอลของรัฐบาลอยู่บนแหลมพรมเทพ มีบรรยากาศ และวิวแบบพาโนรามาสามารถพัฒนาเป็นสนามฟุตบอลนานาชาติ สามารถพัฒนาเป็นสนามไว้ซ้อมฟุตบอลกีฬาจากทั่วโลก
- สนามฟุตบอลที่โรงเรียนบ้านน้ำเมา ที่น่าจะเป็นสนามฟุตบอลนานาชาติได้
มีแนวคิดจัดเทนนิสทัวร์นาเม้นเหมือนอย่างที่พัทยาโอเพ่นหรือไม่
- ตอบ ต้องการจัดหมด แต่ขาดเรื่องเงินทุน
- มีที่ธัญปุระ ตรงถลาง (โรงแรม ที่พัก โรงเรียนนานาชาติ สปอร์ตคอมเพล็กซ์) ใหญ่มาก
สนามกอล์ฟที่ภูเก็ตเป็นอย่างไร
- การจัดกอล์ฟระดับนานาชาติเริ่มแผ่วลงไป (ราคาที่ภูเก็ตสูงมาก แต่ฝั่งอ่าวไทยราคาถูกกว่าจึงทำให้คนนิยมใช้มากกว่า)
- การขยายกลุ่มฐานลูกค้าควรขยายให้มากกว่านี้ เนื่องจากมีกำลังจ่ายสูง มีความถี่สูงในการใช้บริการ อุปกรณ์กอล์ฟสามารถเป็นน้ำหนัก Extra ได้สามารถส่งเสริมกีฬาท่องเที่ยวตรงนี้ได้
กลุ่มกีฬาที่น่าสนใจในภูเก็ต
- Kite Surf , Para griding
- ต่อยอดไปที่งานเย็บผ้าใบ มีการทำบอร์ดของเซิร์ฟบอร์ด มีแนวทางการเรียนรู้การต่อเรือจากต่างประเทศได้
- มวยไทยที่ภูเก็ต มีโรงเรียนสอนมวยไทยที่หาดราไวย์เยอะมาก มีชาวต.ป.ท.เปิดสอนมวยไทย และขายอุปกรณ์มวยไทยด้วย มีกลุ่ม K 5,K 1 จากต่างชาติชอบมาเมืองไทย มีข้อมูลให้ผู้ที่สนใจเรียนมวยไทยทราบว่าสามารถไปเรียนที่ไหนได้บ้าง มีการต่อยอดในธุรกิจอุปกรณ์มวยไทย และสร้างอาชีพในชุมชนได้ด้วย แบ่งเป็นการฝึกออกกำลัง และการโชว์
รัฐควรเข้าไปควบคุม
จุดอ่อนคือ
- ทิศทางมวยไทยเป็นในทางตรงกันข้ามที่ต้องการพัฒนาด้านศิลปะ แต่เน้นมวยไทยในลักษณะธุรกิจมากเกินไป ทั้งที่ความจริงแล้วมวยไทยเป็นศาสตร์และศิลป์ของการต่อสู้ ป้องกันตนเอง และศิลปวัฒนธรรม แต่ถ้าต่างชาติเปิดโดยไม่รู้จริงจะเป็นการทำลายมวยไทย
- ขาดมาตรฐาน
- มองในเรื่องการตลาดมากเกินไปเช่น ต่างชาติที่ชอบความรุนแรง ผิดวัตถุประสงค์ของกีฬา
- กีฬาดำน้ำ มีการทำลายสิ่งแวดล้อมเยอะ ความเสื่อมโทรมของแหล่งทรัพยากรธรรมชาติ ที่ถูกมนุษย์ทำลาย ต้องเข้ามาดูมาตรฐานมากขึ้น คนดำน้ำต้องห้ามใส่ถุงมือและห้ามโดนอะไรเลย ต้องมีความเข้มงวดมากกว่านี้ ควรมีกฎเกณฑ์ในการบอกว่าห้ามโดนปะการัง โดนปลา มีการจำกัดจำนวนคนดำน้ำ ควรมีการอนุรักษ์ Dive side คนที่ผ่านหลักสูตรดำน้ำต้องผ่านโรงพยาบาลมีการตรวจร่างกายว่าสมควรดำน้ำหรือไม่
- รถแข่ง มาราธอน ลากูนา ไตรกีฬา ตกปลา (เน้นการสร้างเอกลักษณ์ของภูเก็ตว่าเป็นอย่างไร)
- ปี 57 เป็นเจ้าภาพเอเชียจัด Asean Beach ได้อานิสงค์จัดสถานที่การแข่งขัน สร้างสิ่งอำนวยความสะดวกในการรองรับได้
จุดอ่อน กีฬาไม่มีการประสานกัน การให้ท้องถิ่นส่งเสริมกีฬาในพื้นที่ กีฬาพื้นบ้าน กีฬานันทนาการ การบริหารจัดการไม่เป็นการบูรณาการกัน ส่งเสริมกีฬาเพื่อสุขภาพ กีฬามวลชน
- การแข่งขันกีฬายิงปืน มี 2 สนาม ในภูเก็ตมีนักกีฬายิงปืนเก่ง ๆ ถึง 2 ท่าน
- การกีฬาเพื่อการพักผ่อน (Leisure Sport) มี Hub ของการแล่นเรือ เป็นแหล่งในการหยุดพัก เป็นแหล่งเติมทรัพยากร อาหาร จุดพัก เป็น Local Economic
- การแข่งขันเครื่องบิน และเรือวิทยุบังคับ กลุ่มตลาด Market Segment น่าจะมีอยู่
ศักยภาพพื้นที่ของภูเก็ต
- ภูเก็ตมีความพร้อมอยู่แล้วในหลาย ๆ ด้าน
การนำเสนอแผนของกกท.
- ต้องทำในลักษณะภาพรวม ไม่สามารถทำเฉพาะกิจกรรมใดกิจกรรมหนึ่งได้ ถ้าเป็นกิจกรรมจะเป็นลักษณะของการใช้เงินสนับสนุน
- ต้องการทำการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์
ข้อเสนอแนะ
- การทำคู่มือ Blueprint
- การทำ Sport Camp on the island หรือ Island Golf เนื่องจากภูเก็ตมีภูมิประเทศเป็นเกาะเยอะ สามารถพัฒนาเป็นเครื่องมือทางการท่องเที่ยวได้อย่างดี การดูแลควรเป็นของส่วนกลาง มีผู้ประกอบการลงทุนที่สนามธัญปุระ แต่คนในพื้นที่อาจไม่ทราบเนื่องจากไม่ได้ประชาสัมพันธ์คนในพื้นที่ และมีราคาสูงแต่ในระดับนานาชาติจะทราบดีเพราะมีการมาทำ Camp
- การตรวจสุขภาพร่างกายของคนเล่นกีฬาประเภทต่าง ๆ
- ควรมีการดูแลเรื่องความปลอดภัย
เรื่องวิทยาศาสตร์การกีฬา
- เป็นเรื่องที่พยายามนำมาใช้ในการพัฒนากีฬา ถูกนำไปใช้ในอาชีพกีฬาเป็นส่วนใหญ่
- มีความรู้เรื่องการสร้างสมรรถนะทางกายของการกีฬา ตามหลักโภชนาการโดยทางสถิติ แต่ส่วนใหญ่ที่จบมาจะไปอยู่ด้านโรงแรม ด้านโภชนาการ
- ในด้านอาชีพการกีฬา กกท. ดูอยู่ การส่งเสริมวิทยาศาสตร์การกีฬานำมาใช้ไม่มากเนื่องจากส่วนใหญ่เน้นเรื่องกีฬามวลชนอยู่
- บุคลากรทางการกีฬา อุปกรณ์ทางการแข่งขัน สถานที่และการบริหารจัดการ ภูเก็ตรองรับได้แค่ระดับเยาวชนแห่งชาติ แต่ในระดับโลกยังทำไม่ได้ แต่สามารถทำได้ในลักษณะภูมิประเทศที่สวยงาม
- ที่ราชภัฏภูเก็ตมีในวิชาพลศึกษา ถ้ามีการปรับปรุงจะสามารถนำมารองรับกิจกรรมทางการกีฬาได้ ยังไม่มีวิทยาศาสตร์การกีฬา เพราะคิดว่ายังไม่มีตลาดในการรองรับนักศึกษาที่จบออกมา มีการทำหลักสูตรนักกีฬาทางทะเล สร้างกีฬาให้สอดคล้องกับ 3 เสาของอาเซียน เรื่องเศรษฐกิจ สังคมวัฒนธรรม และความมั่นคงของอาเซียน
- คนที่จบวิทยาศาสตร์การกีฬาส่วนใหญ่ภาคเอกชนจะดึงไว้ในเรื่องการจ้างงาน ถ้าภาครัฐสนใจควรจัดหาตำแหน่ง และหาเงินสำหรับผู้ที่จบวิทยาศาสตร์การกีฬา
สรุปพี่จ้า
- Pilot Project เช่น การดูสนามทำเทนนิสระดับโลก สนามฟุตบอลนานาชาติ ต้องวางวิธีการบริหารจัดการที่ดี ขาดการเชื่อมโยง การบริหารภาครัฐยังไม่เหมาะสม การตักตวงผลประโยชน์ กฎหมาย กฎเกณฑ์ การบังคับใช้ ขาดการบูรณาการเชื่อมโยงทุกภาคส่วน
- การสร้างความรู้ในการเล่นกีฬาเช่น กีฬาดำน้ำ
- การสร้างบุคลากรรองรับทางด้านกีฬา การมองอนาคตไปข้างหน้า
ดร.จีระ
- สิ่งที่เกิดขึ้นต้องสร้างการเปลี่ยนแปลง ปัญญาคือมูลค่าเพิ่ม
- กีฬามีความหลากหลาย
- กีฬาต้องสร้างความยั่งยืนได้
- นักกีฬาที่ดีต้องรู้แพ้ รู้ชนะ
- กีฬาควรมีการผสานไปกับการเรียนด้วย ไม่ใช่แยกกีฬากับการเรียนออกจากกัน
- มีกีฬามากมายที่สามารถยกในระดับอาเซียนด้วย
เมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา ผมและคณะ ได้ไปทำวิจัยเรื่องการท่องเทียวและกีฬา เพื่อรองรับการเปิดเสรีประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (AEC) ที่ภูเก็ต
ในช่วงนี้ ถึงแม้จะเป็นช่วง Low season แต่ภูเก็ตก็ยังดังไปทั่วโลก เพราะมีนักกีฬาชื่อดังอย่าง Christiano Ronaldo จากทีม Real Madrid และ Nani จากทีม Manchester United มาใช้ชีวิตอย่างมีความสุข 5-6 วัน แถมแต่ละท่านก็พาแฟนสาวสวยมาด้วย
ภูเก็ตอีก 10 ปีข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เพราะ ความเป็นธรรมชาติ การดูแลสิ่งแวดล้อม การจราจร และความปลอดภัย คือ ยุทธวิธีที่สำคัญ + คุณภาพของทุนมนุษย์ ในสาขาการท่องเทียว เช่น คุณธรรม จริยธรรม ความยั่งยืน ในกลุ่มผู้ประกอบการ ในกลุ่มผู้นำท้องถิ่น ในกลุ่มข้าราชการ จะต้องรวมตัวกันพัฒนาศักยภาพดังกล่าว และทำงานร่วมกันเป็นทีม
ผมขอขอบคุณท่าน รศ.นิศา ชัชกุล รองอธิการบดี จากมหาวิทยาลัยราชภัฎภูเก็ต และนักศึกษาปริญญาเอกทุกท่าน ที่ต้อนรับผมและทีมงานเป็นอย่างดี ผมจะเน้นการพัฒนาอย่างยั่งยืน เพื่อให้อีก 10-20 ปีข้างหน้า เราจะยังคงมีนักท่องเที่ยวมาเหมือนเดิม
