การศึกษาไทยกับ IT
วันนี้ต้องขออภัยกันซักนิดหากว่าใช้ระบบหรือใช้คำใดไม่เหมาะสมเพราะเพิ่งเปิดประเดิมเป็นสมาชิกวันแรก สังเกตเห็นหัวข้อนำเสนอด้านบทเลยอยากขอพูดคุยแลกเปลี่ยนด้วยซักคน
--------------------------------------------
ฝันถึงการศึกษาไทยในอีก ๑๐ ปี
๑. อยากให้ระบบการศึกษาเลิกและวัดมาตรฐานบุคลากรด้วยกระดาษ ความเป็นจริงที่เราทราบกันดีว่ามีอีกมากที่ครูขาดไม่เพียงพอ นอกเหนือจากอัตรามาจากการอบรมและจัดประชุม โดยเทคโนโลยีสมัยใหม่มันสามารถลดภาระและงบประมาณได้ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาแทบจะไม่เห็นได้เลยว่าผลตอบสนองจากการวัดด้วยกระดาษนั้นมันสัมฤทธิ์ผลด้วยภาพหรือความจริง ที่สำคัญ ระบบมาตราฐานที่สร้างก่อให้เกิดธุรกิจการศึกษาโดยไม่รู้ตัว มากมายเสียจนไม่รู้ว่า คุณภาพของผู้เรียนแท้จริงเกิดจากระบบการศึกษาภายนอกหรือในโรงเรียน
ยกตัวอย่าง การจัดเรียนกวดวิชา หารายได้เสริม
๒. ระบบควรจัดแยกการทำงานด้านการศึกษาให้ชัดเจน เพราะปัจจุบันครูหลายๆท่านงานล้นมือทั้งงานนอกงานใน และเดินสายประชุม อบรม คงดีกว่านี้มากมาย ถ้าผู้สอนได้รับและดูแลงานสอนได้เต็มที่ มีเวลาสร้างวิจัยผลงานจริงๆ มากกว่าต้องจัดสรรเวลาว่าจ้าง กันเป็นหมื่นเป็นแสน ท่านเชื่อไหมละว่านี่คือความจริงของชีวิตครู ซึ่งถามว่าหลายท่านอยากทำเช่นนั้นหรือก็เปล่า
๓. การศึกษารุ่นใหม่ใส่ใจเทคโนโลยี เป็นสิ่งที่ดีเหลือกำลัง ยิ่งอีกไม่กี่วันข้างหน้าการร่วมเข้าสู่ประชาคมอาเซี่ยน ก็ดูจะเป็นเรื่องใกล้ตัวเข้ามาทุกที หากเรายังมึนๆกันแบบนี้เห็นทีจะไม่ทันเพื่อนบ้าน ยิ่งระบบเปิดกว้างการทำงานในอนาคตที่สามารถแลกเปลี่ยนกันได้ ดูจะต้องคิดมากที่เดียวถ้าบรรดาครูของเราไม่ตื่นตัวกระตุ้นเร้าลูกศิษย์ แต่ติดเสียที่่ว่า ปัจจุบันไอทีที่มี มันซ้ำๆ ลอกไปลอกมา เสียจนไม่รู้ว่าต้นฉบับจริงอยู่ตรงไหน ผลที่เห็น ตามมาด้วยกลยุทธเรียนรู้แบบไอทีที่ครูสอนแบบส่งๆ ต้องการเพียงงานโดยไม่ดูที่มา จึงพบว่า งานเกิดจากการคัดลอกด้วยรูปแบบเทคโนโลยี และด้วยเงิน การลงทุนขอนักเรียนเพื่อชิ้นงาน จะดีกว่านี้ไหมในอีก ๑๐ ปีที่ครูจะมีเวลาให้เดกมากขึ้น
๔. การเรียนรู้ของเด็กเห็นผลจากการกระทำจริงได้ ก็อยากให้ ระบบการพัฒนาบุคคลากรเป็นเช่นนั้นตาม จะเห็นได้ว่า เรามีการอบรมกันมาก แต่การปฏิบัติตามเราน้อย ทำไว้ก้แค่กันการประเมิน ตรวจคราวหนึ่งเอกสารก้รื้อมาคราวหนึ่ง
๕. อีก ๑๐ปีโรงเรียนแนวใหม่ควรเกิดแล้ว ด้วยเทคโนโลยีที่ให้อิสระต่อการเรียนรู้ภายใต้กรอบการควบคุม นักเรียนคิดเป็น และเข้าใจตนเองได้ โดยรูปแบบการศึกษาที่จัดฝึกและพัฒนาจากสภาพจริง เช่น การเรียนลูกเสือ จัดเป็นจิจกรรมนอกเวลา ภาคบังคับที่ทุกคนต้องฝึก นักเรียนทุกคนมีกิจกรรมต้องรับผิดชอบตามความสนใจ ในช่วงบ่าย เพื่อฝึกพัฒนาตนเองเช่น ดูแลเดกเล็ก งานอาสา เป็นต้น
๖. ระบบการเรียนการสอน ควรกระชับเจาะตรงเหมือนเรียนกวดวิชา ทำไมเราต้องเรียนกวดวิชา ทั้งๆที่เรามีครูใน โรงเรียนอยู่แล้ว เด็กปัจจุบันเรียนเช้าจรดค่ำ แม้กระทั่งเสาอาทิตย์ เพื่ออะไรในเมื่อสมองมีขอบเขตจำกัดการรับรู้ต่อวันเราๆท่านๆก็ทราบดี
๗. ข้อนี้เป็นความฝันมานานนับ 20 ปี นับตั้งแต่ ระบบดอส เพิ่งเข้ามาในระบบการศึกษา เป็นความฝันทุกครั้งว่าทำไมเราต้องโรเนียวกระดาษ แล้วก้ทิ้ง หรือชั่งกิโลขาย อยากให้เทคโนโลยีมาช่วยในการทดสอบ สอบเมื่อไรก็ได้ภายใต้ขอบเขตที่กำหนด ผู้เรียนศึกษาด้วยตัวเองได้จากสื่อทุกที่ หรือเวบของผู้สอน แล้วจัดสอบทำไมต้องรอสอบ ตามตาราง ข้อสอบที่ใช่เทคโนโลยีช่วยมันสร้างง่าย ถ้าเรากำหนดรูปแบบวิธี และวางรูประบบป้องกัน
ไม่ทราบว่าอนาคตจะเปลี่ยนแปลงได้แค่ไหน เท่าที่ทำได้เราควรทำวันนี้ให้ดีที่สุด วันนี้นักวิชาการยังคงระดมความคิดและคิด แต่ลืมไปหรือเปล่าว่าคนที่รับสนองความคิดของท่านไปปฏิบัติ มันอึดอัดเหลือกำลัง...
ครูดีๆจะเหลือให้ใจกับศิษย์อีกซักกี่ท่าน ครูใหม่ ยังใหม่เกินไปสำหรับประสบการณ์ครู ทักษะยังสู้ความรู้ที่จบไม่ได้ ท่านว่ายังงัย
ความเห็น (4)
ยากให้ความฝันไว้ เป็นความจริง จริงๆๆค่ะ
ขอบคุณค่ะ
@Somsri ขอบคุณค่ะ จริงๆเราๆท่านๆก็ทราบถึงปัญหาว่าไหมคะ ^ ^
กดผิดกดถูก นี่ละความจริงของครูรุ่นเก่ากับเทคโนโลยีรุ่นใหม่ กลับมากดขอบพระคุณทุกท่านที่ได้ให้กำลังใจในการแสดงความคิดเห็นค่ะ
สิ่งหนึ่งที่เป็นอุปสรรคสำคัญของคุณครูที่มีความตั้งใจอุทิศเวลาให้กับนักเรียนและกระบวนการจัดการเรียนการสอนก็คือการถูก"ขัดจังหวะ"(Interruption) เพราะไม่ใช่ว่าเราจะเสียเวลาไปเพียงเท่าที่ถูกขัดจังหวะเท่านั้นนะครับ ก่อนหน้าหรือหลังจากเหตุการณ์นั้นมันยังมีผลข้างเคียง(Side Effect)ตามมามากกว่าที่เราคิด เช่นการถูกประเมินภายนอกสามวันอาจต้องมีสามเดือนก่อนหน้าและอีกสามสัปดาห์หลังจากนั้นที่ประสิทธิภาพในการจัดการเรียนการสอนอยู่ในระดับที่ท่านเองก็คงไม่พอใจ
ความถี่ของการถูกขัดจังหวะยิ่งมากเท่าใด เวลาที่เด็กควรจะได้ก็ยิ่งน้อยเท่านั้นครับ
สำหรับเรื่องปัญหาการใช้ไอทีมักจะมาจากเรายึดเอามันเป็นสาระสำคัญที่จะใช้แก้ปัญหาให้ได้สารพัด แทนที่จะเป็นแค่เครื่องมือ