...ในความอ้างว้างและโดดเดี่ยว...
หนใดที่ใจเหงา...ทุกคราวที่เราท้อ...ขอเพีงแต่มีแค่ใครคนหนึ่ง...ทุกข์จนสุดทนไหว...ร้อนรนขึ้นยามใด....อยากจะบอกใครสักคน...สักคนที่จะรู้...สักคนจะได้ไหม...สักคน...
ทุกครั้งที่โดดเดี่ยวและอ้างว้าง...หมูจ๋ามักจะฟังเพลงนี้ที่พี่หนุ่ย อำพล ลำพูนร้องเสมอ เพลง อยากจะบอกใครสักคน ชีวิตคนใช่ว่าจะผิดหวังเสียทุกเรื่อง แต่หมูจ๋ากลับผิดหวังแทบทุกเรื่อง
1. มีคนรักเป็นตำรวจก็ไปได้เสียกับคนอื่นจนต้องรับผิดชอบเขา
2. สูญเสียคุณพ่อ
3. คนที่คอยให้กำลังใจและคอยปลอบโยน 1 ปีเต็มก็มาเสียชีวิตทั้งที่ยังหนุ่มแน่น
4. สูญเสียคุณแม่
5. ออกจากงานบ่อยครั้ง ทั้งจากปัญหาครอบครัว สุขภาพร่างกายและเพื่อศึกษาต่อ
6. อยากได้งานที่มั่นคงบรรจุได้แต่ก็ผิดหวังเรื่อยมา
7. คนรักที่พบเจอในระยะนี้ก็ล้วนแต่มีครอบครัวแล้วทั้งสิ้น
ค่ะนี่คือครูหมูจ๋า...อาจเป็นเพียงเสี้ยวหนึ่ง...หรือเล็กน้อยมากสำหรับคนที่เจอกับปัญหาที่หนักกว่า...แต่สิ่งหนึ่งที่ยังดีและมั่นคงนั่นก็คือหัวใจที่ทรนง แข็งแกร่ง เพราะยิ่งนานวัน สิ่งต่างๆที่ผ่านมาล้วนเป็นบทพิสูจน์ในความเข้มแข็งของเราเพื่อให้อยู่บนอยู่บนโลกใบนี้ได้...และนับจากนี้ไปหมูจ๋าขออิสระสำหรับตัวเองในทุกๆเรื่อง...คนใกล้ชิด(พี่ๆ)...หยุดบงการได้แล้ว...ต่อแต่นี้ไปจะมีแต่หมูจ๋าที่แข็งแกร่งแต่ไม่แข็งกร้าวหรือก้าวร้าว ยังคงเป็นคนที่อ่อนโยน น่ารัก สดใส มีความรักและกำลังใจให้กับเพื่อนๆชาวโลกทุกๆคนค่ะ...ขอทำตามความฝัน...ในความคิดของเรา ดังสโลแกนที่ว่า ชีวิตเป็นของเรา...ใช้ซะ
ในดวงใจใกล้จะเหี่ยวดวงนี้จะมีบ้างไหมใครที่เข้าใจ
ในความเป็นตัวของตัวเองแต่ขอรับรองว่า ไม่ทำร้ายทั้งทางกาย วาจา และจิตใจกับใครแน่นอนค่ะขอสัญญา...