ธรรมะแด่ศิษย์

 

 เมื่อภาคเรียนที่ผ่านมามีความประทับใจกับลูกศิษย์ชั้นปี 4 ครุศาสตร์อุตสาหกรรม วิศวกรรมโยธา เพราะเป็นครั้งแรกของการเป็นครูอาจารย์ที่พบวิธีการสอน และสามารถปรับปรุงให้นักศึกษาเป็นคนที่ดี เลิกติดเกมส์ออนไลน์ เลิกเหล้า บุหรี่ และหันมาตั้งใจเรียน เตรียมพร้อมที่จะไปเป็นครูฝึกสอนในชั้นปีที่ 5 คือ ปีนี้...

...ความเชื่อว่าจะเปลี่ยนแปลงได้...การให้โอกาส...รักแล้วจึงสอน...          ถือเป็นสิ่งสำคัญของความเป็นครูอาจารย์

ธรรมะชนะทุกสิ่งจริงๆ  หลังจากที่ได้ลองพานักศึกษากลุ่มที่ได้ชื่อว่าดื้อที่สุดไม่มีรุ่นพี่รุ่นน้องคบ...ไปเที่ยววัด... (แต่โดยส่วนตัวชอบเด็กกลุ่มนี้มาก เพราะเวลาสอน ห้องเรียนจะมีชีวิตมากเพราะเค้าขยันพูดโต้ตอบ)

ทุกวันศุกร์ตลอดภาคการศึกษาที่ผ่านมา นักศึกษากลุ่มนี้ได้มีโอกาสไปเที่ยววัด

ครั้งแรกไม่ค่อยแน่ใจนักว่านักศึกษากลุ่มนี้จะไป แต่เมื่อถามปรากฏว่าเค้าอยากไปง่ายๆ...จึงคิดว่า...เอ้า!ลองดู แต่ในใจก็คิดว่า มันจะมาไม้ไหนเนี่ย...

ครั้งแรกนัดพบกันที่วัด 8.00 น. ส่วนใหญ่มาตรงเวลา การได้พบพูดคุยกับพระสงฆ์ครั้งแรกนักศึกษาประทับใจมาก เพราะเหมือนกับการโดยสะกิดดีๆโดยธรรมะ ทำให้เค้าเริ่มกลับมามองดูตัวเอง

การพูดคุยกับพระอาจารย์ คือการพูดคุยจริงๆ ท่านจะเล่าเรื่องที่น่าสนใจ ให้ข้อคิด ชวนเล่นเกมส์(ธรรมะ) นักศึกษาสามารถพูดคุย สอบถามได้ทุกเรื่อง (เชื่อว่าเป็นบุญ...ธรรมะจัดสรรให้ได้พบกัลยาณมิตรธรรม ในสถานที่และเวลาที่เหมาะสม)

ครั้งต่อๆมาบรรยากาศเริ่มเป็นกันเองมากขึ้น เริ่มพูดคุย เปิดใจมากขึ้น การบ้านทุกสัปดาห์ก็คือ การให้สรุปสิ่งที่ได้จากการมาวัดในแต่ละสัปดาห์ (โดยสัญญาว่าจะเป็นความลับเฉพาะนักศึกษา กับอาจารย์ และจะไม่มีการตำหนิการแสดงความคิดเห็นใดๆ ซึ่งกิจกรรมนี้เป็นประโยชน์มากต่อการหาแนวทางช่วยเหลือนักศึกษา)

เมื่อนักศึกษาเริ่มปรับตัวได้เรื่องตื่นเช้าและมาให้ทัน 8.00 น. ก็เริ่มหากิจกรรมให้เช้าขึ้นโดยถามความสมัครใจด้วย

"อยากมาช่วยกวาดลานวัดไม๊? แต่ต้องมาเจ็ดโมงนะ(7.00 น.) เพราะเดี๋ยวไปฝึกสอนต้องไปวิทยาลัยแต่เช้า หัดไว้..." นักศึกษายินดีลองปฏิบัติ

การกวาดลานวัดเป็นช่วงเวลาที่สำคัญมาก เพราะนักศึกษาบางคนเริ่มเดินออกไปกวาดไกลเพื่อน และจดจ่อกับการกวาด..กวาด..กวาด

เชื่อว่าเวลาประมาณ1ชั่วโมงของการกวาดลานวัด นอกจากลานวัดจะสะอาดแล้ว  นักศึกษายังได้กวาดใจของตัวเองด้วย...ดีจัง

อาจารย์ก็ได้โอกาสพูดคุยสัปเพเหระกับนักศึกษาในระหว่างพักรอเวลาด้วย

พอแปดโมงก็เริ่มพูดคุยธรรมะกับพระอาจารย์

พวกเรา(อาจารย์และลูกศิษย์) มีข้อตกลงกันชัดเจนว่า ห้ามพูดคำหยาบ หรือเรียกชื่อเพื่อเป็นสัตว์เลื้อยคลานในวัด จึงได้ศัพท์ใหม่ให้ได้ตลกกันว่า       ZOOเอ้ย! หรือไม่ก็ คุณZOO!

 บางวันก็ทำกิจกรรมนอกวัด ล่องเรือแม่น้ำปิง แต่ก็ยังแทรกธรรมะ...

 บางวันก็เดินเท้าเปล่าไปปูเสื่อ พูดคุยธรรมะกันในป่าหลังวัด

ตอนนี้นักศึกษาที่ใครเห็นก็เรียก "เด็กกาก" ได้กลายเป็นครูฝึกสอน เป็นคนใหม่ที่มีความรับผิดชอบมากขึ้น ไม่เล่นเกมส์ ขยันเตรียมการสอน ไม่ใจร้อน เข้าใจชีวิตมากขึ้น

...ธรรมะชนะทุกสิ่ง...

จึงเล่าความประทับใจ...และครั้งหน้าจะนำภาพฝึกสอนของ"เด็กเกรด" มาฝากค่ะ