ไวโอลินสามสาย
...
ณ หอประชุม Avery Fisher Hall ในเมืองนิวยอร์ก วันที่ 18 พฤศจิกายน 1995 ได้มีการแสดงไวโอลินของนักไวโอลินชื่อดัง Itzhak Perlman
ขณะที่คอนเสิร์ตกำลังจะเริ่ม Itzhak Perlman ก็เดินขึ้นเวทีด้วยความมั่นใจในทุกย่างก้าวอย่างช้าช้า คนที่ไปดูคอนเสิร์ตในวันนั้นต่างรู้ดีว่าแค่การเดินขึ้นเวทีก็ถือเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของนักไวโอลินผู้นี้ เพราะเขาใส่เฝือกที่ขาทั้งสองข้าง และเดินด้วยไม้เท้าช่วยเดิน Itzhak Perlman เป็นโปลิโอตั้งแต่อายุสี่ขวบ แต่ด้วยใจรักในดนตรีเขาจึงได้ทุ่มเทแรงใจแรงกายในการฝึกฝน เรียนรู้ จนกลายเป็นนักไวโอลินที่มีชื่อเสียงที่สุดคนหนึ่ง เขาแสดงไวโอลินโดยการนั่งเก้าอี้
Itzhak Perlman เดินไปที่เก้าอี้ นั่งลง ปลดไม้ค้ำยัน วางมันลงข้างๆ ปลดเฝือกที่ขาออกทีละข้างอย่างช้าช้า พอหายเหนื่อย เขาก้มหยิบไวโอลินขึ้นมา วางบนบ่า ให้สัญญานคอนดักเตอร์เริ่มเพลง แล้วเริ่มบรรเลงเพลงอย่างไพเราะจับใจ คนที่ไปดูคอนเสิร์ตของเขาจะคุ้นเคยท่วงท่าของเขาอยู่แล้ว ทุกคนจะนั่งเงียบกริบในระหว่างที่เขาเตรียมตัวบรรเลงเพลง
แต่ทว่าพอเริ่มเพลงได้ไม่นาน สายไวโอลินสายหนึ่งของเขาก็ขาดลง ส่งเสียงดังไปทั่วห้องซึ่งใครใครก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทุกคนก็คิดว่าสิ่งที่เขาจะทำจากนั้นก็คือ วางไวโอลินลงข้างๆ กาย ใส่เฝือกให้ขาของเขาทีละข้าง หยิบไม้ค้ำยันจากพื้น พยุงร่างกายของเขาเดินข้ามเวทีลงไปเอาไวโอลินเครื่องใหม่ หรือหาสายไวโอลินมาเปลี่ยนสายที่ขาด
แต่เขาไม่ได้ทำอย่างนั้น!
เขารวบรวมสมาธิอยู่พักหนึ่ง หลับตาลง แล้วส่งสัญญาณให้คอนดักเตอร์เริ่มเพลงขึ้นอีกครั้ง วงออเคสตร้าเริ่มบรรเลงและเขาก็บรรเลงต่อจากที่หยุดไปเมื่อสักครู่ เขาเล่นไวโอลินด้วยพลัง ด้วยความรัก และด้วยจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ที่ไม่เคยมีใครได้ยินมาก่อน ซึ่งใครใครก็รู้ว่าไม่มีใครจะสามารถเล่นไวโอลินสามสายได้ให้สมบูรณ์เหมือนเครื่องที่มีสี่สายได้ คุณรู้ ฉันก็รู้ แต่คืนนั้น Itzhak Perlman ปฏิเสธที่จะรับรู้ คืนนั้นเขาปรับเปลี่ยน แต่งเพลงในสมองในขณะนั้น เขาไล่คีย์ไปในขณะที่เล่นไปกับออเคสตร้าจนได้เสียงใหม่ ทำนองใหม่ ที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
พอจบเพลง ปรากฎความเงียบงันพักหนึ่งในหอประชุม และผู้คนก็ลุกขึ้นยืนปรบมือเสียงดังก้องทั่วหอประชุม ผู้คนปรบมือ ส่งเสียงเชียร์ดังก้อง นานแสนนานเพื่อแสดงความชื่นชมในสิ่งที่เขาทำ
Itzhak Perlman ยิ้ม ปาดเหงื่อบนหน้าผาก ยกมือขึ้นเพื่อให้ผู้ชมเพลาเสียงลง และกล่าวขึ้นด้วยถ้อยคำที่ไม่เย่อหยิ่ง น้ำเสียงที่เบาๆ แต่หนักแน่นว่า "ในบางครั้งมันเป็นหน้าที่ของศิลปินที่จะพยายามค้นหาและเล่นดนตรีกับสิ่งที่คุณมีเหลือ" ช่างเป็นคำพูดที่กินใจเหลือเกิน
สำหรับฉันนั่นคือนิยามของชีวิตที่ไม่จำกัดเฉพาะนักดนตรี Itzhak Perlman คือชายที่ฝึกฝนเตรียมตัวมาตลอดชีวิตในการเล่นไวโอลินสี่สาย แต่ในระหว่างกลางคอนเสิร์ตจู่ๆ ไวโอลินของเขาก็มีอยู่แค่สามสาย เขาก็เล่นดนตรีจากสามสายที่มี และดนตรีที่เกิดขึ้นจากไวโอลินสามสายในคืนวันนั้นก็เป็นดนตรีที่ไพเราะ จับใจและน่าจดจำกว่าดนตรีที่เขาเคยเล่นมาเมื่อเขามีไวโอลินที่สมบูรณ์
บางทีหน้าที่ของเราในโลกที่ไม่แน่นอนเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาที่เราอาศัยอยู่นี้ คือการเล่นดนตรีแห่งชีวิตกับสิ่งที่เรามีอยู่ในตอนแรก และในยามที่มันเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป เราก็ต้องเล่นดนตรีกับสิ่งที่เรามีเหลือ
ในวันที่โปรเจคของเราเจอปัญหาการเปลี่ยนแปลงบุคลากรสำคัญในทีมอย่างวุ่นวาย รีน่าเพื่อนร่วมงานสาวแผนกควบคุมคุณภาพส่งข้อความอันทรงพลังนี้มาให้ ฉันในฐานะที่เป็นหัวหน้าทีมคงต้องนำทีมก้าวต่อไปด้วยทีมงานมี่มีเหลือ เพื่อความสำเร็จในการผลิตยาตัวใหม่สู่ตลาดตามวัตถุประสงค์ที่ได้รับมอบหมาย
ขอบคุณรีน่า เพื่อนนักไวโอลินสมัครเล่นในใจฉัน
...
ความเห็น (30)
..สวัสดีค่ะ..คุณปริม...(เสียดาย..ที่..บางครั้ง ฟังเสียงและดูวิดีโอไม่ได้..เพราะถูกปิดกั้น..ในเยอรมัน..เพราะไม่มี..สิทธิ)..ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน..อ้ะ..เสียดาย..)..เพราะทึ่งถึงเรื่องราวที่เล่ามาเจ้าค่ะ..ยายธี
ชอบจังเลยบันทึกแห่งรอยยิ้ม
"ในบางครั้งมันเป็นหน้าที่ของคนเขียนบันทึก ...ที่จะพยายามค้นหาและเขียนบันทึก....กับสิ่งที่เรามีเหลือ"...ขอบคุณบันทึกที่ให้แรงบันดาลใจครับ...คุณปริม...ฝนที่นั้นตกไหมครับ ?
"เราก็ต้องเล่นดนตรีกับสิ่งที่เรามีเหลือ" ซึ่งอาจไพเราะกว่าที่มีครบเต็มก็ได้ ละเมียดละไมมากค่ะ
เพราะ "ไม่มี"ของเดิม จึง "มี"สิ่งใหม่ๆ เกิดขึ้น เป็นกำลังใจให้ค่ะ ความขาดไปของทีม อาจทำให้เกิดแรงผนึก นำไปสู่การค้นพบที่ยิ่งใหญ่ก็ได้
อ่านแล้ว.. จินตนาการภาพตาม
บวกกับเสียงคนตรีที่แสนเพราะ มีความสุขมากค่ะน้องปริม ขอบคุณมากๆค่ะ
เพียงแค่.. เรามีหัวใจที่เปี่ยมไปด้วยความรัก รักในเสียงดนตรี
รักในที่จะทำให้ผู้ฟังมีความสุข
เล่นดนตรีชีวิตด้วยจิควิญาณแห่งความสุข..ตนเองสุข..ผู้อื่นสุขด้วย..
ไวโอลินเป็นเครื่องดนตรีที่เล่นยากที่สุด
อยากให้ลูกได้เล่น แต่หาครูไม่เจอ
เธอเลยได้เล่นแต่เปียโน
ฝากมาให้ฟัง
Sonata in C Minor ของ Beethoven
เธอเล่นตอนอยู่ High School
ตอนนี้ไม่ได้เล่นแล้ว เรียนหนักครับ
คุณยายธีคะ ลองอ่านเรื่องจากลิงค์นี้ก็ได้ค่ะ
http://en.wikipedia.org/wiki/Schindler's_List
http://en.wikipedia.org/wiki/Itzhak_Perlman
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะคุณชลัญ
มีความสุขในวันหยุดเสาร์ อาทิตย์นะคะ :))
สวัสดีค่ะคุณหมออดิเรก
วันนี้อากาศร้อนอบอ้าวมากค่ะ แต่ไม่มีฝนตก สองสามวันมานี้ร้อนมากจนรู้สึกปวดหัว เพราะจากห้องแอร์ออกไปข้างนอกแล้วร้อนมาก หวังว่าบ้านเราฝนคงตกบ้างนะคะจะได้ชุ่มฉ่ำบ้าง
คุณหมอสบายดีนะคะ ขอบคุณค่ะ
สวัสดีค่ะคุณหมอ ป.
ขอบคุณมากค่ะ บ่อยครั้งที่เรารู้สึกว่าตอนต้องลงมือทำอะไรสักอย่างจริงๆ นั้นมันไม่ได้ยากเท่ากับที่เราคิดเอาไว้ค่ะ ที่น่ากลัวคือความคิดก่อนทำ....
สุขสันต์วันหยุดสุดสัปดาห์ค่ะ
สวัสดีค่ะคุณ kunrapee,
ดนตรีช่วยให้ความรู้สึกในจินตนาการชัดเจนขึ้นค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่ใหญ่
ดนตรี งานศิลปะ เป็นอีกสิ่งที่อยากเรียนรู้ให้มากขึ้นค่ะ เพื่่อสร้างความสุขให้ตนเองก่อน หากพัฒนาขึ้นค่อยแบ่งปันค่ะ
สวัสดีค่ะคุณพี่คนบ้านไกล
เมื่อก่อนปริมชอบฟังเปียโนอย่างเดียวค่ะ แต่พักหลังเพื่อนสนิทเอาเพลงไวโอลีนมาให้ฟังบ่อย เพื่อนเขาเล่นไวโอลินได้เกรด แล้วค่ะ อีกเกรด้ดียวก็สอนได้ พอได้คลุกคลีบ่อยๆ ก็เริ่มชอบที่จะฟังไปด้วย ตอนนี้ปริมกำลังหัดเรียนเปียโนค่ะ ยังไม่เก่งเท่าน้องลูกสาวคุณพี่หรอกค่ะ เพราะมาเรียนตอนแก่ อิอิอิ
เป็นกำลังใจให้น้องเขาค่ะ
ขอบคุณค่ะ
ขอขอบคุณกัลยาณมิตรทุกท่านที่แวะเขามาฟังเสียงไวโอลินเพราะๆ และเดินต่อไปบนจังหวะแห่งชีวิต เล่นดนตรีจากสิงที่มีเหลือค่ะ
สวัสดีวันเสาร์สบายค่ะ
สวัสดีค่ะคุณปริม...
...เห็นชื่อ:ไวโอลินสามสาย ( ทำใให้นึกถึงพิณสามสาย:) )
...พออ่านเรื่องราวลึกๆด้านในกลับทำให้นึกถึงปลา(ที่ว่ายทวนน้ำกับปลาที่ว่ายตามกระแสน้ำ) การกล้าทำจากสิ่งที่ไม่เคยทำ มักทำให้ได้องค์ความรู้ใหม่ๆเกิดขึ้นเสมอค่ะ
...เป็นกำลังใจให้นะคะ...ขอบคุณค่ะ.
...
ยังจะเหลือสิ่งใดในชีวิต
ฟ้าลิขิตเธอจาก
พรากจากฉัน
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไกลกัน
ความผูกพันขาดสะบั้นแต่นั้นมา
แล้วเวลาที่เหลือเผื่อสิ่งใด
หากไม่ใช่ "ความฝัน"
อันเหว่ว้า
ทุกสิ่งอย่างอาจเป็นโชคชะตา
สอนให้เราเติบกล้าท้าผองชน
...
(ไม่ได้เขียนบทกวีมอบแด่อาจารย์เสียนาน ขอมอบนิดนึงครับ)
สวัสดีค่ะคุณน้อย
ขอบคุณค่ะ เป็นอีกมุมมองของชีวิตที่บางครั้งเราต้องทำต่อจากที่เริ่ม แม้ว่าเราจะไม่ได้มีเหมือนเดิม เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเองที่ที่ทำงานพักหนึ่งมาแล้วค่ะ เราก็ทำกันต่อจากสิ่งที่เหลือและทำได้สำเร็จส่วนหนึ่งแล้วค่ะ
สิ่งที่เราได้รับจากประสบการณ์นั้นงดงามมาก
ฝันดีค่ะคุณน้อย
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ Wasawat Deemarn,
ก็ว่าจะแอบน้อยใจอาจารย์เหมือนกันค่ะ แต่บังเอิญก่อนหน้านี้แอบไปอ่านอนุทินของอาจารย์เลยทราบว่ายุ่งมาก และไม่ค่อยมีเวลาให้ตัวเองเลยเข้าใจค่ะ
ขอบคุณค่ะที่วันนี้อุตส่าห์ระลึกถึง
กลอนเพราะมากค่ะ แต่ออกจะเศร้านิดนิด จินตนาการตามความรู้สึกของกลุ่มชาวยิวที่ต้องพรากจากกัน บวกกับเสียงไวโอลินอันอ้อยอิ่งยิ่งทำให้รู้สึกเศร้าค่ะ
หรืออาจเพราะใจเราไม่ ๑๐๐%.
พักผ่อนเยอะๆค่ะอาจารย์ ;)
- อ่านจบ ผมต้องหยิบอูค มา "ตะกาย"
เล่น(ไม่เป็นเพลง) ก่อนนอนทันทีเลยครับ
- ขอบคุณครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
- การทำงานของหลายคนน่าจะเคยประสบกับเหตุการณ์คล้ายอย่างนี้..ไวโอลินที่เหลือเพียงสามสาย แต่อย่างไรก็เป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบต่อไป เพื่อให้งานนั้นออกมาดีที่สุด ตามที่ศักยภาพมี..
- ขอบคุณกำลังใจที่ได้จากบันทึกนี้ครับ
...ขอบคุณบันทึกดีดี ครับ
สวัสดีค่ะท่านอาจารย์ปณิธิ
อูค เป็นชื่อของกีตาร์หรือเปล่าคะ
ขอบคุณท่านอาจารย์ที่แวะมาอ่านบันทึกนี้ค่ะ
ท่านอาจารย์ธนิตย์คะ
ใช่เลยค่ะ บางครั้งทางเลือกทางเดียวที่มีคือเดินต่อไปเพียงปรับเปลี่ยนกลไกไปในระหว่างทาง เพื่อพยุงให้ถึงจุดหมายค่ะ แต่ในบางครั้งผลที่ออกมาอาจดีกว่าที่เราคาดหวังเอาไว้ก็มีค่ะ
เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่บังเอิญเดินทางผ่านสายนี้ค่ะ
สวัสดีบ่ายวันอาทิตย์ค่ะท่านอาจารย์
ขอบคุณคุณพิชัยที่แวะมาเยี่ยมเยียนค่ะ
สบายดีนะคะที่โน่น ที่นี่ร้อนมากค่ะวันนี้ บ่ายๆนี่แทบไม่อยากออกไปไหนเลยเลย ;)
ศิลปทุกแขนง
คือภาพสะท้อนจิตใจและมันสมองอันละเอียดอ่อนของมนุษย์
ขอบคุณครับ
- อูค
คืออูคูเลเล่ครับ
- ปณิธิ ภูศรีเทศ
ขอบคุณค่ะอาจารย์ปณิธิ
ดูเล่นกันเพราะและสนุกดีค่ะ :)
"...บางทีหน้าที่ของเราในโลกที่ไม่แน่นอนเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลาที่เราอาศัยอยู่นี้ คือการเล่นดนตรีแห่งชีวิตกับสิ่งที่เรามีอยู่ในตอนแรก และ...ในยามที่มันเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป เราก็ต้องเล่นดนตรีกับสิ่งที่เรามีเหลือ..."
จับใจเหลือเกินค่ะ
ขอบคุณมากๆนะคะ
ขอบคุณคุณ Tawandin นะคะ ห่างหายไปหลายเพลา สบายดีนะคะ....
:)