เรื่องของนุช " หนูไม่อยากกลับบ้าน"


ความก้าวร้าวและชิงชังจงหายไปจากใจเธอนะเด็กหญิงนุช

             

               เด็กหญิงนุช นักเรียนชั้น ป.๒ จอมก้าวร้าวและสมาธิสั้น มักจะกลับบ้านหลังคนอื่น บางวันผู้เขียนเห็นเด็กหญิงนุชหลบอยู่ใต้บันไดอาคารห้องสมุด แอบนิ่งอยู่ในลังกระดาษ จนครูต้องหากันวุ่น เจอแล้วต้องไล่ให้กลับบ้าน เด็กหญิงนุชก็อ่อยอิ่งไม่อยากกลับบ้านเช่นเคย    ในเวลาเรียนเด็กหญิงนุช จะหลบลงมาด้านล่างหรือมาเดินเรื่อยเปื่อยตามที่ต่าง ๆ ไม่ยอมทำการบ้านหรืองาน เด็กหญิงนุชอ่านไม่ออก เขียนไม่ได้ เวลาอารมณ์เสีย เด็กหญิงนุชจะเอาสมุด หนังสือมาโยนทิ้ง มักมีเรื่องกับเพื่อนหรือรุ่นพี่เสมอ ผู้เขียนมักเรียกมาคุยมาปลอบ ให้อารมณ์สงบลง ลองคลำศรีษะของเด็กหญิงนุชดูมีรอยแผลและบวมหลายแห่ง  เท่าที่สอบถามดูนอกจากจะมีเรื่องกับเพื่อนบ่อยแล้ว ที่บ้านก็มักโดนยายตีประจำเพราะความดื้อ

            เด็กหญิงนุช ไม่มีพ่อแม่ และไม่เคยปรากฎว่ามีพ่อแม่มาหาหรือส่งเสีย อาศัยอยู่กับตายายแก่เฒ่าตามแบบคนอีสานส่วนมาก เสื้อผ้าของเด็กหญิงนุชจึงมอมแมม ผมแข็งสกปรก เล็บดำ  ฟันเป็นคราบเหลือง จนคุณครูต้องจับมาทำความสะอาด อย่างไรก็ดี เมื่อถึงเวลาแปรงฟันตอนกลางวันเด็กหญิงนุชก็จะหาเหตุหลบอยู่เสมอ

            ผู้เขียนจึงมักเรียกเธอว่า ลูก และเรียกให้มาหาคุยถามไถ่เสมอ จนใคร ๆ ล้อว่าเด็กหญิงนุชเป็นลูกของรอง ฯ เมื่อเธอก่อเรื่อง ครูก็กล่าวว่าลูกรองสร้างปัญหาอีกแล้ว เมื่อเข้าเรียนชั้น ป.๓  นุชก็มักมาเดินวนเวียนที่หน้าห้องของผู้เขียน ผู้เขียนได้ทดสอบให้ดูการ์ตูนที่เด็ก ๆ ชอบ นุชสามารถจำและรู้จักทุกตัวการ์ตูนเหล่านั้นดี บ่งบอกว่าเธอมีจินตนาการและมันสมองที่ดีพอสมควรแต่สภาวะอารมณ์และความกดดันเมื่อไม่พอใจดูรุนแรงและกราดเกรี้ยว

           เกิดความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้น นุชยิ้มบ่อย ความก้าวร้าวน้อยลง การแต่งกายสะอาด  ฟันขาวเป็นเงา การอ่านพัฒนาขึ้นบ้าง ผู้เขียนรู้สึกขอบคุณ   คุณครูนภาภรณ์  จินดา คุณครูประจำชั้น ป.4 ที่เข้าใจจิตวิทยาเด็ก ดูแลเธอใกล้ชิด พูดด้วยคำที่ปลอบโยนเธอคลายความกระด้างและเคร่งเครียด มีความสุขอยู่เคียงข้างครูประจำชั้นที่มีความเอาใจใส่ ต่อเด็ก

           ปีนี้เด็กหญิงนุชมีจิตอาสาช่วยแม่ครัวล้างจาน รดน้ำต้นไม้ มีรอยยิ้มสดใส  แววตารื่นเริง เดินตามคุณครู คอยช่วยงาน ผู้ปกครองนุชก็ช่วยดูแลเด็กหญิงนุชมากขึ้นเพราะครูติดต่อและให้ข้อมูลเสมอ

            

           ผู้เขียนรู้สึกชื่นใจกับแววตาของนุชที่เปลี่ยนไปความก้าวร้าวและชิงชังจงหายไปจากใจเธอนะเด็กหญิงนุช

     

       

 

หมายเลขบันทึก: 490956เขียนเมื่อ 12 มิถุนายน 2012 14:29 น. ()แก้ไขเมื่อ 17 มิถุนายน 2012 16:01 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (3)

ความรักความใส่ใจที่ครูและผู้ปกครองมีต่อเด็ก  ส่งผลให้พฤติกรรมเด็ก

เปลี่ยนแปลงได้  ขอปรบมือให้ดังๆค่ะ

 

ต้องบอกว่าน้องนุชโชคดีที่ อ.เกื้อกูลมีเมตตา ใส่ใจดูแล ให้ความรัก มองน้องนุชเป็นคนคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่เด็กนักเรียนเท่านั้น.. ขอบคุณแทนน้องนุชค่ะ

 

พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท