เรียนและเล่น

"ซอมพอ" 

ลูกโตขึ้นมากเลย

ถ้าไม่มีบันทึกเก็บไว้นี่ก็แทบจะนึกไม่ออกว่าตอนเด็กๆ ลูกเป็นอย่างไร

วันนี้ลูกขึ้นชั้น ป.๓ แล้ว

ลูกต้องรัีบผิดชอบตัวเองหลายอย่าง

โดยเฉพาะเรื่องการเรียน 

มีเรื่องให้ลูกต้องเรียน ต้องอ่าน ต้องฝึกทำแบบฝึกหัดมากมาย เวลาเล่นก็น้อยลงไป

โจทย์การเรียนก็เริ่มยากขึ้น

แต่ก็ยังไม่ยากเท่ากับโจทย์ของพ่อ

ว่าจะช่วยจัดสมดุลชีวิตของลูกระหว่างเรียนและเล่นไ้ด้อย่างไร

พ่อก็ห่วงเสมอว่าลูกจะเบื่อเรียนไหม

แต่เห็นลูกมีความสุขและสนุกกับการเรียนพ่อก็เบาใจ

จริงอยู่เรื่องเรียนก็สำคัญสำหรับลูกและอนาคตของลูก

แต่การเป็นคนดีสำคัญกว่ามากนัก

ลูกมีโลกที่กว้างขึ้น 

จึงต้องรู้จักการอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างเป็นสุข

การมีวินัยในตัวเอง รู้จักแบ่งปัน เสียสละ และเมตตาต่อคนอื่น เป็นสิ่งสำคัญยิ่งในการอยู่ร่วมกัน

การเรียนดีกับการเป็นคนดีจึงเป็นสิ่งที่ต้องคู่กันไป

คนเรียนไม่ดีแต่เป็นคนดียังน่าภูมิใจกว่าเรียนดีแต่นิสัยไม่ดีนะลูก

เพราะถ้าเราเป็นคนดี เราจะไปอยู่ในสังคมใดใด ใครใครก็รักใคร่เอ็นดู

เหมือนเนื้อหาวิชาสังคมที่ลูกเรียนนั่นแหละ เขาสอนไว้แล้ว

สำคัญคือเราต้องเอาวิชาความรู้ที่ได้ร่ำเรียนมาปฏิบัติด้วย

มิใช่ได้แต่ท่องจำเอาไว้ไปทำข้อสอบ

อย่างนี้เขาเรียกว่าสอบตกวิชาชีวิตนะ

 

 

 การเล่น

ก็สำคัญเช่นกันสำหรับลูก

เพราะการเล่นทำให้ลูกมีร่างกายแข็งแรง

สุขภาพดี

และอารมณ์ดี

ไม่ว่าจะเ่ล่นที่บ้าน ที่โรงเรียน

มันก็ทำให้เราสนุกสดชื่น

เราจึงต้องแบ่งเวลาเรียนและเล่นให้สมดุลกันนะ

แต่พ่อก็ไม่ค่อยห่วงลูกหรอก

เพราะแต่ไหนแต่ไรลูกก็ไม่เคยทำให้พ่อผิดหวังเลยสักครั้ง

ลูกโตกว่าที่พ่อคิดมาก

มีความคิดความอ่านจนพ่อนึกไม่ถึง

บางทีเสียอีกที่พอเป็นคนเตือนสติพ่อเสียเอง

ขอบใจลูกนะ

พ่อก็จะทำหน้าที่ของพ่อให้ดีที่สุด

ลูกก็เช่นกันทำหน้าที่ของลูกให้ดีที่สุดเช่นกัน

เพราะเราก็มีกันแค่สามคนเท่านั้น

ลูกอยู่ในใจพ่อเสมอ

 

 

 

 

[หยั่งราก ฝากใบ]

น้องซอมพอ...ช่างโชคดี

ขอบคุณบันทึกดี ๆ ค่ะ

[รัชดาวัลย์ วงษ์ชื่น(อิงจันทร์)]

น่ารักจัง  เป็นสาวน้อย ๆ  แล้วนะเนี่ย

[ธิ]

วิชาชีวิต...ชอบจัง

อยากมี...วิชาพ่อแม่ สำหรับวัยรุ่นที่อำเภอสระใคร ก่อนพร้อมเป็นพ่อแม่...บ้างจัง

ขอบคุณนะคะ (เก็บไว้ในใจก่อน...หาโอกาส)