ขอโทษครับแม่...การเดินทางกลับบ้าน


โครงการพาแม่...กลับบ้านเกิด...ไปจังหวัดเลย…ของพี่ๆ น้องๆ เลื่อนแล้วเลื่อนอีก

จนโรงเรียนของลูกๆ หลานๆ เปิดเทอมกันแล้ว...

เป็นวันที่ลงตัวของทุกคนพอดี...เอารถกันไปสองคัน...

 

 

ผมและครอบครัว...มารวมตัวที่บ้านแม่...ตอนหนึ่งโมงเช้า

แต่ด้วยเตรียมอะไร..หลายสิ่งหลายอย่าง...ทำให้ออกเดินทางเกือบสองโมงเช้า

 

 

ผมขับมารถล่วงหน้า...จนถึงผานกเค้า...ประมาณสามโมงกว่าๆ...เป็นจุดนัดหมายรอกันอีกครั้ง...เพื่อทานข้าวด้วย

รถที่นำแม่มา...ก็มาถึงในเวลาไล่เลี่ย...ผมเดินไปหาแม่...เห็นแต่แม่กำลังอาเจียน...เป็นน้ำออกมาประมาณหนึ่งแก้วในถุงหิ้ว...หลับตา...อ่อนเพลีย

ถามน้องสาวที่นั่งใกล้แม่...บอกว่า แม่มีอาการคล้ายเมารถ…แล้วก็เหงื่อแตก อ่อนเพลีย และอาเจียน

ผมก็รีบบอกน้องสาวว่า...ลืมอาการภาวะน้ำตาลต่ำในเลือด (hypoglycemia) (*)  เพราะแม่เรา..เป็นเบาหวานนะ...

เมื่อเช้าแม่ทานข้าวและยายัง...น้องสาวบอกว่า...ยัง...เพราะรอมาทานพร้อมกันที่นี้

ทำให้ผมรู้สึกโกธรตัวเอง...ที่ไม่ได้ถามว่า...แม่ทานข้าวยัง...เพราะเวลาล่วงเลยไปมาก...การทานข้าวไม่ตรงเวลา...เดินทางมานอกบ้านสำหรับแม่ที่นอนบนเตียงตลอดเวลา และไกลด้วย...ทำให้แม่มีอาการเช่นนี้

 

 

นับเป็นความผิดพลาดในการเดินทางของแม่...ที่ผมไม่ได้เตรียมอะไรมาเลย

จึงให้หลานไปซื้อน้ำหวานสีแดงมาให้แม่ดื่ม...เอายาดมให้ดมพลางๆ ก่อน...

ว่าตัดสินใจเดินทางกลับ...ไปโรงพยาบาลชุมแพ ซึ่งอยู่ห่างประมาณ 30 กิโลกว่าๆ

แต่ผมเหลือบเห็นอนามัย หรือ รพ.สต. จึงพาขอยืมเครื่องวัดความดันโลหิต...เครื่องเจาะเบาหวาน

และถามคุณหมอต่อว่า...มียาฉีดแก้วิงเวียน (dimen ฉีด) ...มีกลูโคสสำหรับฉีดไหม...

ซึ่งที่นี้มีเพียงเครื่องวัดความดันโลหิต...อย่างอื่นไม่มีในกรอบการรักษา (**)

 

 

ผมวัดความดันให้แม่ในรถ...ค่าความดัน 134/92 ...ชีพจร 86 ครั้งต่อนาที...ก็นับว่า..โอเคสำหรับแม่

แต่ประเมินอาการของแม่...ยังอาเจียน...อ่อนเพลีย...เหงื่อแตกอยู่

จึงอุ้มมาจากรถ...เพราะรถตากแดดอยู่...นำมาเข้าเพิงร้านอาหาร

ให้ทานยาแก้วิงเวียนเม็ด...และหลังจากดื่มน้ำหวานจนหมดแก้ว...ยาดม...พัดวี่...บีบนวด

แม่ก็เริ่มอาการดีขึ้น...ลืมตาได้...พวกเราจึงค่อยๆ ป้อนข้าวให้แม่ทาน…จนอาการกลับคืนมาปกติ

 

 

พวกเราถามแม่ว่า...จะเดินทางต่อไป...หรือจะกลับบ้านเรา...เพราะระยะทางประมาณใกล้เคียงกัน

แม่บอกว่า...ไปต่อ...คิดถึงบ้านเกิด...อยากไปหาญาติพี่น้อง...เมื่อคืนนี้...ตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ

 

 

เหตุการณ์วันนี้...เป็นบทเรียนให้ลูกๆ อย่างดี….ในหลายประเด็นที่เราใส่ใจแม่ไม่เพียงพอ

ไม่ได้เตรียมอุปกรณ์และยาในการเดินทาง....ไม่ถามไถ่การทานข้าวเช้าของแม่ที่ล่วงเวลามานาน...การปล่อยให้แม่อาเจียนระยะทางมากกว่า 30 กิโล....รถเก๋งที่แม่นั่งมาเป็นรถใหม่อาจทำให้แม่แพ้กลิ่นรถใหม่ได้....ไม่ถามแม่อีกอย่างว่า..เมื่อคืนนี้นอนหลับดีไหม ?.....

 

ผมขอโทษแม่นะครับ....

 

 

หมายเหตุบันทึก....

(*) เป็นภาวะฉุกเฉินที่พบบ่อย แต่ไม่น่าจะเกิดขึ้นโดยเฉพาะในผู้ป่วยโรคเบาหวาน เพราะเป็นภาวะที่ป้องกันไม่ให้เกิดขึ้นได้เนื่องจากผู้ป่วยโรคเบาหวานทั่วไป น้ำตาลในเลือดจะสูงกว่าปกติ ดังนั้นการที่น้ำตาลในเลือดต่ำ แสดงว่าเกิดจากฤทธิ์ของยาเบาหวานไม่ว่าจะแบบกินหรือแบบฉีด …

 

ถ้าเกิด "ภาวะน้ำตาลต่ำ"  ในตอนกลางคืน...ผู้ป่วยจะหลับไปเลยโดยไม่ตื่นขึ้นมาอีกได้ง่าย... เพราะลูกหลานหรือผู้ดูแลต่างก็นอนหลับเช่นเดียวกัน หรือคิดว่าผู้ป่วยหลับอย่างสบาย  ก็ไม่กล้าไปเรียกหรือไปปลุก พอตื่นเช้าขึ้นมา ไปดูอีกทีผู้ป่วยก็จากเราไปแล้ว

การป้องกัน "ภาวะน้ำตาลต่ำ" จะทำได้ไม่ยาก แต่แพทย์ และบุคลากรสุขภาพ ต้องไม่ลืมแนะนำผู้ป่วยและญาติ...จนผู้ป่วยและญาติเข้าใจและซึมซับในเรื่องนี้เป็นอย่างดี ...ซึ่งบางทีหรือหลายๆ ทีต้องพูดแนะนำครั้งแล้วครั้งเล่า (ซ้ำๆ ซากๆ) มิฉะนั้นผู้ป่วยและญาติอาจจะลืมเลือนไปได้

 

 

(**) เครือข่ายบริการสุขภาพอำเภอ (CUP) ของอำเภอผม...ให้ รพ.สต.หรืออนามัย จัดบริการคลินิกเบาหวาน และความดันโลหิตสูงด้วย จึงมีระบบการดูแล และสนับสนุนเวชภัณฑ์พร้อม... รวมถึงระบบการสื่อสารกับแม่ข่ายโรงพยาบาล หรือ 1669 ในกรณีต้องการคำปรึกษา...ในความคิดของผม...อนามัยใกล้ทางหลวง...น่าจะมีการเตรียมการในการดูแลผู้ป่วยฉุกเฉินในระหว่างการเดินทางน่าจะดีมากครับ

 

 

 

 

 

 

 

หมายเลขบันทึก: 489855เขียนเมื่อ 2 มิถุนายน 2012 12:17 น. ()แก้ไขเมื่อ 12 มิถุนายน 2012 02:33 น. ()สัญญาอนุญาต: ครีเอทีฟคอมมอนส์แบบ แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-อนุญาตแบบเดียวกันจำนวนที่อ่านจำนวนที่อ่าน:


ความเห็น (1)

คุณแม่โชคดีที่มีลูกชายใส่ใจดูแลอย่างถูกหลักการแพทย์..ขอให้กำลังใจค่ะ

ไม่อนุญาตให้แสดงความเห็น
พบปัญหาการใช้งานกรุณาแจ้ง LINE ID @gotoknow
ClassStart
ระบบจัดการการเรียนการสอนผ่านอินเทอร์เน็ต
ทั้งเว็บทั้งแอปใช้งานฟรี
ClassStart Books
โครงการหนังสือจากคลาสสตาร์ท